Criminologie is de studie en preventie van criminaliteit
Criminologie verscheen voor het eerst in het begin van de 19e eeuw. Het ontstond door de maatschappelijke vraag naar een studie van antisociaal gedrag. Het is een relatief nieuwe wetenschap.
Dit wordt weerspiegeld in het feit dat mensen zich tot voor kort grotendeels niet bewust waren van de waarde ervan en de bijdragen die het heeft geleverd aan de maatschappij. Criminologie is een interdisciplinaire wetenschap. Dit betekent dat ze wordt gevoed door andere toegepaste wetenschappen. Het bestudeert delinquentie, misdaad, slachtoffers, criminelen en sociale controle.
De definitie van criminologie
Criminologieis een volledig uitgebreide discipline, zowel wat betreft de wetenschappelijke als de toegepaste dimensies. Daarom is het een interdisciplinaire wetenschap. Met andere woorden, het is het resultaat van een convergentie van kennis en methodologieën uit andere disciplines. Dit zijn onder andere rechten, sociologie, psychologie, psychiatrie, antropologie en forensische geneeskunde.
Een van de eerste ontdekkingen die de criminologie deed, was het feit dat criminaliteit een probleem is dat varieert in intensiteit. Dit is meestal afhankelijk van de samenleving in kwestie.
De criminologie concludeert ook dat criminaliteit een fenomeen is dat voortkomt uit de sociale reactie van de afwijzing die het bij burgers oproept. Aan de ene kant is er de realiteit van criminaliteit. Aan de andere kant is er de sociale uitwerking van criminaliteit. Deze twee verschillende dimensies zijn het onderwerp geweest van meer dan honderd jaar criminologisch onderzoek.
Op basis van deze twee premissen is criminologie de wetenschap die zowel crimineel gedrag als de sociale reactie op dat gedrag bestudeert.
Wat bestudeert
Deskundigen nemen een van de twee duidelijk verschillende posities in met betrekking tot het object of de objecten van studie.
Ten eerste zijn er de reductionisten. Zij stellen dat het object van studie hetzelfde is als dat van het strafrecht: misdaad. Bovendien beweren zij dat de criminologie zelf geen eigen studieobject heeft.
Ten tweede zijn er andere deskundigen die het meer algemeen gevolgde standpunt innemen, dat beweert dat er vijf studieobjecten zijn:
- Criminaliteit als sociaal fenomeen.
- Criminaliteit als een individuele en groepsactie.
- Criminelen als actoren die misdaden plegen.
- Slachtoffers, of de passieve mensen die lijden onder de gevolgen van criminaliteit.
- Sociale controle als reactie op criminaliteit.
Net als de reductionistische benadering werd dit standpunt sterk bekritiseerd. Critici beweren zelfs dat het niet mogelijk is om een echte wetenschap op te bouwen met beweringen die zo divers zijn.
Criminologie heeft verschillende doelen, waaronder preventie en interventie. Met andere woorden, het is gericht op het beheersen en verminderen van criminele voorvallen en op het rehabiliteren van daders.
Criminologie
en criminalistiek zijn niet hetzelfde
Tegenwoordig denken veel mensen dat criminaliteit en criminologie gelijke termen zijn. Dat is echter niet zo. Criminologie is een wetenschap die nog steeds in ontwikkeling is.
De meeste mensen leren erover in televisieseries die eigenlijk ver van de werkelijkheid afstaan. In deze series wordt het woord criminologie vaak misbruikt om te verwijzen naar functies die typisch zijn voor het vak criminalistiek. Dit veroorzaakt verwarring.
Wat is het verschil tussen beide?
Criminalistiek is de wetenschappelijke discipline die het bestaan van een criminele daad vaststelt. Bovendien is het verantwoordelijk voor het verzamelen van testresultaten en crimineel bewijs.
Criminologie probeert via empirisch onderzoek te beantwoorden welke sociale of individuele factoren het criminele gedrag van mensen beïnvloeden. Daarnaast hoe controlesystemen de duurzaamheid van crimineel gedrag beïnvloeden.
Criminalistiek helpt ook bij het identificeren van de mensen die verantwoordelijk zijn voor een criminele daad en hun mate van deelname daaraan. Hoewel de twee disciplines zeer verschillend zijn, vullen ze elkaar meestal aan.