Dysthymie: wat maakt het anders dan depressie
We zijn allemaal weleens verdrietig of terneergeslagen. Dit zijn gewoon momenten in ons leven die we vaak nodig hebben om ons leven opnieuw te evalueren of te verbeteren, en ook om te proberen om onaangename dingen die ons overkomen, te overwinnen. Maar stel je nu eens voor dat deze gemoedstoestand al meer dan twee jaar duurt… Het is niet moeilijk om te zien hoe pijnlijk dit voor iemand kan zijn. De pijn van depressie is verschrikkelijk, maar stel je voor dat je zo lang lijdt. Nou, dit is wat er gebeurt als dysthymie (persistente depressieve stoornis) de kop opsteekt… Blijf lezen om er meer over te leren!
“Ik ben erg verdrietig en voel me beroerder dan ik kan zeggen, en ik weet niet hoe ver ik gekomen ben… Ik weet niet wat ik moet doen of denken, maar ik wil deze plaats wanhopig graag verlaten…. Ik voel zo veel verdriet.”
-Vincent van Gogh-
Wat is dysthymie?
Dysthymie is de term die wordt gebruikt wanneer een persoon minstens twee jaar lijdt aan een depressieve stemming. De patiënt zelf of degenen om haar heen kunnen zien wat er gebeurt. Maar hoewel ze er misschien hetzelfde uitzien, is dysthymie niet hetzelfde als een depressie.
Men zegt dat een persoon aan dysthymie lijdt wanneer er de afgelopen twee jaar er nooit langer dan twee maanden een periode is geweest waarin de persoon niet ten minste twee van de volgende symptomen heeft gehad: verlies of toename van eetlust, slapeloosheid of te veel slapen, gebrek aan energie of vermoeidheid, laag zelfbeeld, moeilijkheden bij het concentreren of nemen van beslissingen, of gevoelens van hopeloosheid.
Zoals je kunt zien, hebben mensen met dysthymie misschien niet zo veel symptomen en zijn ze misschien niet zo intens als mensen met depressie. Het probleem is hoe lang het lijden duurt. Mensen met dysthymie voelen vrijwel continu een melancholische stemming. Als er geen adequate psychologische behandeling is, kan het bovendien leiden tot een ernstige depressieve stoornis.
“Melancholie is een verdriet, een verlangen zonder pijn, gelijk aan verdriet zoals de mist op regen lijkt.”
-Henry Wadsworth Longfellow-
Afgezien van het feit dat het de verschijning van andere ernstigere symptomen kan veroorzaken, hebben de patiënten therapie nodig omdat dysthymie grote angst bij de patiënt veroorzaakt. Als gevolg van dit alles heeft de persoon een lagere levenskwaliteit, wat het psychologische leed aanzienlijk vergroot, overal waar hij of zij naartoe gaat.
Wat onderscheidt dysthymie van de pijn van depressie?
Met alles wat we tot nu toe hebben gezegd, zouden we niet verbaasd zijn als je je af zou vragen: is dysthymie niet hetzelfde als een depressie? Het antwoord is nee, hoewel het waar is dat ze een aantal overeenkomsten vertonen, en dit kan tot verwarring leiden.
Mensen met depressie lijden ook het grootste deel van de dag en bijna elke dag aan een depressieve stemming. Dit kan net als dysthymie worden waargenomen door andere mensen of door de patiënt zelf. Het verschil hier is dat depressie minstens twee weken duurt, terwijl het bij dysthymie twee jaar of langer duurt.
“En tijdens deze wankelende adem en doodsstrijd draag ik, vol verdriet, wat ik nauwelijks kan verdragen. Kunt u de druppels van mijn melancholie niet horen vallen?”
De andere gemeenschappelijke elementen zijn slaapproblemen, toename of verlies van eetlust (hoewel er bij depressie aanzienlijke variatie kan zijn in gewicht zonder enig soort dieet te volgen), vermoeidheid (die in depressie meer wordt gezien als een verlies van persistente energie) en de moeilijkheid om zich te concentreren of beslissingen te nemen (begeleid door een voortdurende vermindering van het denkvermogen).
Zoals we kunnen zien, zijn er in de overeenkomsten subtiliteiten die zelf verschillen zijn. Verder moeten we vermelden dat in het geval van depressie, met elke dag die voorbijgaat, er een duidelijke daling is in de belangstelling of het plezier in alle of bijna alle activiteiten van de persoon. Maar er is nog meer.
Er is ook een dagelijkse en voortdurende irritatie, overmatige of ongepaste gevoelens van nutteloosheid of schuldgevoelens en terugkerende gedachten en ideeën over dood of zelfmoord, of pogingen en plannen om deze ideeën uit te voeren. Dit alles zien we niet allemaal in dysthymie. Wat we wel in beide aandoeningen zien, is de verslechtering en de ellende voor degenen die er last van hebben, wat nogmaals duidelijk maakt dat we hulp moeten zoeken om uit deze situatie te geraken als we ons erin bevinden.
Afbeeldingen met dank aan Xavier Sotomayor, Priscilla du Preez en Patryck Sobczak