Drie ongelooflijke doodsrituelen van gorilla's
Een groep onderzoekers liet de wereld schrikken door drie video’s te publiceren van spontane doodsrituelen van gorilla’s. Van wat we zien, lijkt het erop dat deze primaten een idee hebben van wat de dood is, en ze treuren en rouwen als ze iemand van hun eigen soort verliezen. Ze ontwikkelen de verschillende gedragingen die lijken op menselijke doodsrituelen.
Laten we niet vergeten dat de westerse cultuur altijd antropocentrisch en eurocentrisch is geweest. De mens vindt het moeilijk te begrijpen dat onze soort tot de dierenwereld hoort.
Verder geloofde men vroeger dat inheemse of zwarte mensen geen ‘ziel’ hadden, alsof ze niet menselijk waren.
Als het op dieren aankwam, dacht men dat ze compleet anders waren dan ons. Daarom is het zo belangrijk dat we er vandaag de dag achter zijn gekomen dat gorilla’s doodsrituelen hebben. De houding van gorilla’s tegenover de dood is duidelijk dezelfde als die van mensen. Ze zijn ongelooflijk intelligent en hebben emoties net als wij.
”De dieren in deze wereld bestaan om hun eigen redenen. Ze zijn niet voor de mens gemaakt.”
-Alice Walker-
Titus: een van de bekende doodsrituelen van gorilla’s
Een van de verhalen die deel uitmaakt van het onderzoek van Amy Porter (Engelse link), gaat over een gorilla die de onderzoekers Titus hebben genoemd. Het was een oud exemplaar en het alfamannetje van zijn groep.
Het gebeurde allemaal in het Nationale Vulkaanpark in Rwanda, toen een jonge gorilla met de kenmerken van een alfamannetje zich bij de groep voegde. Deze jonge gorilla begon tegen Titus te strijden om het leiderschap te krijgen. Om zijn rivaal kwijt te raken, dwong Titus zijn groep vervolgens om lange afstanden te lopen, om de jonge gorilla achter te laten. En dit werkte.
Drie weken later was Titus echter zo moe, dat hij drie dagen rustte. Toen stierf hij. Zijn beste vriend stond dag en nacht aan zijn zijde. Alle leden van de groep gingen daarna één voor één een paar minuten bij het lichaam staan. Dit was hun manier om hun dode leider te eren.
Deze hele scène toont één van de doodsrituelen van gorilla’s. Maar nog opmerkelijker is dat dankzij een DNA-test men ontdekte dat de rivaal van Titus zijn eigen zoon was. Een verhaal dat overeenkomt met de studie van Freud.
De dood van Tusk
Tusk was de enige vrouwelijke volwassene in de groep van Titus. Toen de jonge mannelijke gorilla arriveerde, had deze een seksueel agressief gedrag tegenover Tusk. De vrouwelijke gorilla en haar kinderen verwierpen echter gewelddadig de pogingen van het nieuwe lid om te paren.
Een jaar na de dood van Titus werd Tusk ziek. In een periode van 20 dagen werd ze steeds slechter totdat ze stierf. Tusk had twee mannen en zij waren in haar laatste dagen aan haar zijde. Ook bezochten haar zonen haar, samen met twee vrouwelijke gorilla’s.
In dit geval waren sommige gedragingen echter vreemd. De jongere nakomeling benaderde het lichaam van zijn moeder en probeerde aan de borst te zuigen, hoewel hij dit al jaren niet had gedaan. Experts noemen dit troostvoeding.
Het oudere kind begon tartende gebaren te maken en schopte zelfs tegen het dode lichaam. De nieuwe leider van de groep was ook aanwezig en sloeg krachtig tegen de borst van Tusk. Wetenschappers legden uit dat dit geen agressief gedrag was, maar een uitdrukking van hun frustratie en het niet accepteren van de dood van Tusk.
Respect voor vreemden
Een ander doodsritueel gebeurde tijdens de studie van een groep gorilla’s in Congo. In dit geval was het niet een lid van de groep die doodging. In plaats daarvan vond de groep het lichaam van een vreemde gorilla tijdens een wandeling.
De groep zat in stilte rond het lichaam en observeerde het een paar minuten. Ze roken eraan, likten het en verzorgden het. Met hun acties toonden ze tekenen van respect, zoals hun stilte en hun treurende houding.
In dit geval was er ook wat confronterend gedrag, maar alleen door het alfamannetje. Het was alsof hij de trieste gevoelens van zijn groep verwierp. Aan het eind, nadat alle gorilla’s klaar waren met het ruiken en likken van het dode lichaam, gooide het alfamannetje het lichaam in de struiken.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
Estrada, A. (2012). Comportamiento animal. El caso de los primates. Fondo de Cultura Económica.
