Donkere wolken maken ook deel uit van mooie landschappen

Het is normaal dat je je soms somber voelt en je identificeert met een grijze dag. Laten we dit gevoel samen verkennen.

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Gema Sánchez Cuevas.

Laatste update: 06 november, 2023

De lucht, met al zijn interessante transformaties, is als een zee die het gezicht van het leven reflecteert op ons. Op zijn minst is het als een canvas waarop we een soortgelijk of vergelijkbaar fenomeen kunnen zien. In beide dimensies (aarde en lucht, hart en emotie), zowel in de wolken als in ons dagelijks leven, doen er zich stormachtige momenten en dagen voor. Het hangt gewoon af van de plaats waar je bent, en ook gedeeltelijk van je omgeving. Waar we het over hebben, zijn de zon en de donkere wolken die helemaal doordraaien als het stormt.

Regenachtige dagen, wanneer de lucht bezaaid is met donkere wolken, zijn prachtig als het net een beetje koud is en je lekker in bed kan kruipen met een goed boek…omdat de verhalen van andere mensen onze eigen verhalen soms kalmeren.

De geschreven woorden praten tegen je en je vertelt ze dingen. Je voert een stille dialoog met ze waarin je vrij kunt zijn. Dit komt doordat de personages geen oordeel hebben of advies verkopen, tenzij het voor de prijs van gelach is. En ze luisteren allemaal op hun eigen manier.

Dagen met donkere wolken

Je kunt je waarschijnlijk meerdere dagen herinneren waarop je dacht: “Ik had vandaag beter in bed kunnen blijven liggen; Als ik dit van tevoren wist, was ik zeker niet opgestaan.” En het vreemde is dat we op dit soort momenten nooit in staat zijn te beseffen dat we een groen stoplicht alleen kunnen waarderen als het stoplicht soms ook op rood staat.

Een rood stoplicht moet nu eenmaal bestaan, en je zult er op momenten voor stil moeten staan. Dit lijkt misschien tegenstrijdig, maar vaak zijn het onze kleine tragedies die ervoor zorgen dat we onze grootste successen waarderen.

Wanneer je voor een rood licht staat, heb je, net als op een koude en stormachtige dag, de mogelijkheid om jezelf te vinden. De kans om je ogen even dicht te doen en simpelweg te ademen. De kans om na te denken over de verhalen van de mensen die op dat moment toevallig naast je staan.

Dus, als je de tijd die je moet wachten toch niet terugkrijgt, waarom ga je dan niet op zoek naar een manier om er gebruik van te maken en er misschien zelfs van te genieten?

Emoties die voedsel vinden

Er gebeurt iets met onze emoties (donkere wolken), met name de emoties die we als negatief en ongewenst beschouwen. We hebben het over verdriet, woede en angst. Of over afgunst, haat, walging en bitterheid. De gevoelens die niemand wenst voor zichzelf of de mensen van wie hij houdt.

Dit is echter waar nog een van onze grote tegenstrijdigheden ons komt redden. Het zijn emoties die we niet willen. Maar we blijven ze vaak een groot deel van de tijd toch voeden. Op deze manier zorgen we ervoor dat ze overleven, of we maken ze mooier en geven ze soms zelfs een hoofdrol.

Waarom doen we dit als we deze donkere wolken als ongewenst beschouwen? Meestal doen we het omdat ze ons veel ‘secundaire winst’ geven. Dit betekent dat je je realiseert dat wanneer je verdrietig bent, je meer aandacht krijgt of dat als je boos wordt de mensen om je heen voorzichtiger met je omgaan.

Laten we eens kijken: aandacht, zorgvuldige behandeling, voorkeur, wie zou niet verleid worden door deze privileges?

Je grauw voelen

En trouwens, wie heeft er nu nog nooit gedaan alsof hij zich niet lekker voelde alleen maar om niet naar school te hoeven gaan? Wie heeft er niet op een bepaald punt beweerd een emotie te voelen om te profiteren van een ​​paar van die secundaire voordelen? Waarschijnlijk was je het niet van plan of deed je het niet bewust (dat doen we meestal niet).

Natuurlijk is bijna niemand zo verknipt dat hij het expres zou doen. Eigenlijk is het juist precies het tegenovergestelde van wat er gebeurt als je probeert om onder een saaie ochtend op school uit te komen. Wat meestal gebeurt, is dat de emoties werkelijk gaan bestaan zodra je doet alsof je ze voelt.

Ze zullen beginnen te bestaan ​​of blijven rondhangen. In veel gevallen zal het doen alsof beginnen wanneer de oorspronkelijke emotie verdwenen is. Stelt je eens een grootmoeder voor die net weduwe is geworden en wiens familieleden hun best doen om haar pijn te verzachten.

Deze geliefde grootmoeder zou het gevoel kunnen hebben dat als ze ophoudt verdrietig te lijken voor iedereen, ze geen aandacht meer zal krijgen en niemand meer bij haar langs zal komen. In die zin is het volkomen logisch als ze tot op zekere hoogte gaat doen alsof ze de emotie nog voelt.

Op die manier houdt ze de emotie echter in leven zonder het überhaupt te beseffen. Zoals we eerder al zeiden, het is moeilijk om te doen alsof je een emotie voelt zonder in dit web verstrikt te raken.

Energie en informatie, de verbluffende kracht van donkere wolken

Dus een beetje gezonde inspanning om in jezelf te kijken, zal je wellicht laten inzien dat je in een vergelijkbare situatie verkeert als de lieve oude weduwe uit ons voorbeeld. Maar dat betekent niet dat je moet proberen om elke negatieve emotie die je misschien voelt onmiddellijk weg te duwen.

Dat wil zeggen, vaak voel je je echt verdrietig en heb je werkelijk zorg van anderen nodig. En er is niets mis mee om deze steun aan te grijpen,. Het zal je namelijk helpen, en het zal je op geen enkele manier zwakker maken als je het accepteert.

Dit is een van de ware adaptieve functies van negatieve emoties. De andere heeft te maken met informatie en energie. Elke emotie bevat deze twee elementen. Woede zal je bijvoorbeeld over informeren dat iemand of iets je pijn heeft gedaan, en energie zal je helpen om in actie over te gaan als je denkt dat het nodig is om er iets aan te doen.

In het geval dat je niet denkt dat je iets moet doen (dit is waar goede emotionele verwerking een verschil maakt), zul je een manier moeten vinden om die energie kwijt te raken die in jou rond beweegt. Een manier die niemand pijn doet, vooral niet jezelf.