Dolores Claiborne: onderschat nooit de kracht van een moeder
Onder een grijze en melancholieke hemel ontketende Stephen King in Dolores Claiborne opnieuw een labyrintische tragedie.
Het is in veel opzichten verbonden met Het spel van Gerald, en volgens deze bron (Engelse link) schijnt het dat ze oorspronkelijk deel zouden uitmaken van dezelfde roman onder de titel In the Path of the Eclipse. Hoewel Gerald’s Game als eerste werd geschreven, werd het in 2017 uitgebracht.
Het is een horrorverhaal, maar geen bovennatuurlijk verhaal. Alle elementen in de film komen tot stand door alledaagse verschrikkingen, zoals alcoholisme, gendergeweld, vernedering, ontmenselijking, arbeidsuitbuiting en kindermisbruik.
Dolores Claiborne (Kathy Bates) was de verzorgster geweest van Vera Donovan (Judy Parfitt), een frêle oude vrouw die sterft nadat ze van de trap is gevallen. Detective Mackey (Christopher Plummer) staat klaar om Dolores’ schuld te bewijzen.
Er zijn precedenten in dit alles. De detective onderzocht ook de “toevallige” dood van Dolores’ echtgenoot (David Strathairn). Hij is er zeker van dat zij hem bijna twintig jaar eerder heeft vermoord.
Bij het ontdekken van de arrestatie van haar moeder keert Selena (Jennifer Jason Leigh) terug naar haar ouderlijk huis en de plaats van vele traumatische herinneringen voor zowel haar als Dolores.
De plot van Dolores Claiborne
Dolores Claiborne werkte meer dan 20 jaar voor Vera Donovan. Haar baan was geen gemakkelijke. Vera eiste bijvoorbeeld dat ze elk laken ophing met zes wasknijpers in plaats van vijf, en altijd op het hoogste punt in de tuin. Dit ritueel moest ze het hele jaar door herhalen.
Na Selena’s terugkeer keerden moeder en dochter terug naar het gammele familiehuis. We zien Selena roken en alcohol en pillen gebruiken om haar stress onder controle te houden.
De nieuwe omgeving bezorgt haar grote angst, die op zijn beurt de wrok voedt die ze tegen haar moeder koesterde. Ze vermoedt dat het iets te maken heeft met de dood van haar vader, toen hij op de middag van de totale eclips in een verlaten put viel.
De totale eclips
Terwijl Selena haar moeder “op haar eigen manier” helpt, helpt Dolores haar herinneringen te ontsluiten aan het seksuele misbruik dat ze als kind leed door toedoen van haar vader. Als gevolg van dit misbruik en de diefstal van al Selena’s spaargeld, zien we dat hij in feite door Dolores is vermoord.
Profiterend van de totale zonsverduistering die dag, bedacht ze een perfect plan zodat de politie niet zou ontdekken dat zij het was.
Nu, twintig jaar later, is de rechercheur die haar toen bijna te pakken had, teruggekeerd om Vera’s dood te onderzoeken. Hij is vastbesloten haar vast te zetten. Hij is bijna met pensioen en wil geen zaken onafgemaakt laten.
Dolores, een moeder die haar dochter wil beschermen
Dolores is een moeder die toegewijd is aan wat zij beschouwt als het geluk van haar dochter. Tegelijkertijd moet ze echter onder ogen zien dat ze geen enkel natuurlijk vermogen heeft om dat aan haar over te brengen.
In feite wint het verhaal aan intensiteit wanneer deze emotionele blokkade duidelijk wordt. Het lijkt alsof ze geprobeerd heeft al haar emoties uit haar leven te snijden om de pijn te verminderen.
De vader is iemand die we maar niet kunnen begrijpen. Hij komt over als iemand die emoties uitschakelt. Zijn karakter nodigt alleen maar uit tot afwijzing en laat ons zien dat sommige mensen hun proces van humanisering nog steeds niet voltooid hebben.
In feite is het personage er in de film alleen maar om de kijker te helpen de relatie tussen moeder en dochter, en hun daaropvolgende gedrag, te begrijpen.
Vrouwen in een mannenwereld
De vrouwen in de film bestaan in een wereld vol mannen die proberen hen te verdelen en stil te houden. Het kadert de manier waarop de patriarchale samenleving oudere vrouwen negeert totdat ze iets schijnbaar gruwelijks doen.
Deze vrouwen worden bij elke stap onderschat, en de kracht die ze vinden komt vaak voort uit hun relaties met de vrouwen die hen omringen. De film richt zich op deze dynamiek, die we allemaal honderden keren in het echte leven hebben zien herhalen.
Zo krijgt Dolores eindelijk de kans om haar dochter de waarheid te vertellen. Selena beseft de kracht van haar moeder terwijl ze luistert naar haar bekentenis. Dolores verloor bijna alles in een poging haar dochter te beschermen tegen de man die haar misbruikte.
Door deze oefening in eerlijkheid kan Vera zichzelf in haar moeder zien, en inzien dat ze één zijn. Ze zijn op dezelfde plaats gekomen om alle misbruik en pijn te verwerken.
Kathy Bates is de perfecte actrice om een vrouw als Dolores te spelen. Bates geeft een even felle als tragische voorstelling. Jennifer Jason Leigh verwerkt Selena’s langzame achteruitgang met finesse. De verwoede relatie van Selena en Dolores drijft de film, en dit wordt geaccentueerd door de stormachtige vriendschap tussen Vera en Dolores.
De rol van Vera is ook uitstekend, en een herinnering dat vrouwen in allerlei situaties verstrikt raken. Alle drie de vrouwen tonen een front van verzet tegen een wereld die hen tot slachtoffer heeft gemaakt. Maar, zoals Vera opmerkt, “soms is een bitch zijn het enige waar een vrouw zich aan vast kan houden.”
Een climax van overlopende emoties
De film roept om een ander einde, een waarin Selena haar emoties gaat omarmen. Wat het publiek nodig heeft is een grote, sentimentele golf van emoties.
Wat we in plaats daarvan krijgen is een voortdurende sfeer van kilte, enigszins getemperd door de suggestie dat de afstand tussen moeder en dochter wat kleiner is geworden.
Ook al is dit geen emotioneel bevredigend einde, het is wel realistisch. Maar deze film gaat over familiale verschrikkingen, die hun stempel drukken op onze harten en emoties. Ook al hadden we graag een ander einde gezien, wat we krijgen is een realistisch en oprecht einde.
