Depressie en lijden in stilte
Mensen die aan een depressie hebben geleden of er momenteel tegen vechten, kennen de betekenis van ‘lijden in stilte‘. Iemand vraagt je waarom je afwezig was op je werk, of misschien zijn ze benieuwd waarom je een beetje triester, magerder, apathischer lijkt.
Soms is het makkelijker om te zeggen dat we griep hebben, iets dat gemakkelijker te accepteren en te begrijpen is dan wat je werkelijk kwelt: je depressie. Als we het woord ‘depressie’ uitspreken, weten velen niet hoe ze moeten reageren. Ze kunnen niet zomaar zeggen: “Het gaat over” of “Die pillen zullen je goedmaken.” Het proces is veel complexer, dieper en uitdagender dan dat.
Het is ook niet gemakkelijk om je depressie te delen met je kinderen of een romantische partner. Dus soms eindigen we onze pijn het zwijgen op te leggen en diep van binnen te begraven, weg van het zicht op de wereld, die het niet kan begrijpen of accepteren.
Sommigen zeggen dat depressie een moderne versie van ‘lepra’ is. Hoewel dit misschien een beetje overdreven lijkt, gezien hoeveel we depressie negeren en verdoezelen, is het misschien een passende vergelijking.
Depressie, een moderne plaag
Ze zeggen dat depressie de ultieme moderne malaise is en dat mensen tegenwoordig worstelen met het omgaan met emoties, stress, falen, verdriet of verlies.
Ondanks de talloze zelfhulpboeken die elk jaar verschijnen, lijkt geen van hen het antwoord op onze problemen te hebben. Ondertussen worden farmaceutische bedrijven steeds rijker door het toenemende gebruik van antidepressiva en anxiolytica, die elke dag door meer eerstelijnszorgverleners en psychiatrische artsen worden voorgeschreven.
Het is een vicieuze cirkel waarin van het een onvermijdelijk het ander komt en er geen uitweg lijkt te zijn.
In feite is depressie tegelijkertijd de meest bekende maar ook minst gerespecteerde ziektes. Vaak wordt het zelfs tot zwijgen gebracht. Hoe lang moeten we ons ziek melden van werk of leven? Kunnen we op de een of andere manier berekenen hoeveel tijd het kost om een depressie te overwinnen?
Soms is het het gemakkelijkst om ons lijden effectief het zwijgen op te leggen en onszelf te verplichten een uiterlijk ‘ normaal ‘ leven te leiden. Het is het gemakkelijkst om niet te stoppen met werken, om onze familie te vertellen dat het goed met ons gaat, om tegen onszelf te zeggen dat het beter gaat, om onze medicijnen in te nemen en om het probleem waarmee we worden geconfronteerd te bagatelliseren.
Depressie is geen misdaad: je hoeft het niet te verbergen en te lijden in stilte
Dit betekent niet dat je je boosheid of verdriet moet uiten aan iedereen met wie je in contact komt. Het betekent alleen dat je je lijden niet moet verbergen alsof het een misdaad is of iets om je voor te schamen. Depressie geneest niet van de ene op de andere dag en er is geen onfeilbare strategie die voor iedereen werkt.
Elke persoon is uniek en niemands depressie is hetzelfde als die van iemand anders. We moeten onze eigen weg vinden om uit het gat te komen. Natuurlijk zijn soms medicamenteuze behandelingen noodzakelijk en effectief, vooral in combinatie met therapie. Ook onmisbaar in het herstelproces is steun van je naasten. Daar vinden we soms het grootste probleem.
In stilte lijden is in dit geval de ergste vijand. We proberen onze depressie te vermijden, eraan te ontsnappen en het te begraven alsof het niet bestaat, maar dit is volledig contraproductief. Depressie is net zo echt als een blauwe plek die we zouden krijgen na een klap of een val; het is een weerspiegeling van onze pijn en pijn en moet worden genezen. Maar hoe?
Er is geen magisch antwoord. Er is geen behandeling die voor iedereen werkt. We moeten allemaal onze eigen weg naar herstel kiezen, om onszelf te leren zien, herkennen en accepteren voor wie we zijn en hoe we zijn.
Depressie wordt, net als vele andere ziekten, bestreden met het hart, de geest, kracht… en de steun van de gemeenschap en dierbaren. Niet met stilte.
