Degenen die jou vandaag verlaten, zullen je morgen missen
Soms verlaten mensen ons zonder uitleg en blijven wij achter, diep bedroefd over de wrede en onverwachte afwezigheid die ons leven overhoop haalt.
Wanneer dit ons overkomt, kunnen we ons niet voorstellen dat er iets ergers, verachtelijkers of egoïstischer bestaat dan het misdrijf dat we zojuist hebben ervaren. Eerst bedwingen we onze woede en razernij, maar al snel beginnen we te denken aan hoe oneerlijk dit was en dat we dit niet verdienden.
Tegelijkertijd stroomt het verdriet over ons heen en creëert dit een duisternis waarvan we voelen dat we er lang mee zullen moeten leven.
In deze duisternis beginnen we teleurstelling, ontgoocheling, bedrog en ongeloof te ervaren. Dat we echter in deze afgrond vallen, betekent dat de vrijheid dichtbij is. Iemand die ons op deze manier verlaat, was ons gezelschap tenslotte toch nooit waard.
Het is beter om teleurgesteld te zijn dan een leugen te leven
Als iemand je verlaat zonder ook maar gedag te zeggen, dan breekt er iets in je. Je weet niet precies wat er gebroken is, maar het doet alsnog ontzettend pijn.
Teleurstelling doet echter minder pijn wanneer we in staat zijn om onze integriteit te behouden. Het vervangen van de liefde voor anderen door zelfliefde is een moeilijk proces, maar in plaats van met een onuitstaanbare tiran, hebben we nu tenminste te maken met een goede vriend.
Bovendien moeten we weten dat degenen die ons vandaag op oneerlijke manier verlaten, zonder uitleg of wat dan ook, hier morgen spijt van zullen hebben, want ze zijn ons kwijt.
Zoals ze zeggen, kun je niet in niets verdrinken en als iemand is verdronken, dan is dat omdat hij niet wilde zwemmen, omdat hij niet op ons niveau zat of omdat de mate van zijn emotionele volwassenheid hem ervan weerhield in te zien dat er duizenden betere manieren bestaan om gedag te zeggen of dingen op te lossen. Wreed wegrennen is tenslotte geen moedige oplossing; het is laf, bitter en ondankbaar.
Wat kunnen we doen wanneer iemand uit ons leven verdwijnt?
“Wanneer iemand uit je leven verdwijnt, dan zie je deze persoon misschien nooit meer of zul je hem nooit meer alles kunnen vertellen wat je hem te zeggen had. Pak een pen en papier en schrijf hem een brief. Het mag een hele bladzijde zijn of slechts een enkel woord. Schrijf de brief voor hem, maar houd hem voor jezelf; vouw hem op en verbrand hem. De wind zal hem meevoeren en het zal niet meer zo’n pijn doen van binnen.”
-Federico Moccia-
Wanneer iemand ons op deze manier verlaat, begint in ons het gevecht waarin we heen en weer gaan tussen wachten tot hij met hangende pootjes terugkomt en opnieuw beginnen en leren hoe je kunt leven zonder hem. Het laatste omvat ontzettend veel moeilijkheden die we moeten overwinnen, ook al weten we niet hoe.
Het is aannemelijk in dergelijke gevallen dat er nog veel is dat we willen zeggen. De pijn, de beschuldigingen en al onze emoties kunnen niet gewoon maar worden ingehouden; we moeten ze op een bepaalde manier vrijlaten, al doen we maar alsof de persoon voor ons staat, al verscheuren we alleen maar een stuk papier en slaan we tegen kussens.
Een van de beste opties is om een brief te schrijven naar de persoon die je gekwetst heeft. Leg hierin uit welk gevoel hij je gaf voor- en nadat hij je verliet. Zodra je de brief geschreven hebt, kun je hem het beste vernietigen, aangezien dit de beste vorm van bevrijding kan zijn.
Wat is de laatste stap om onszelf van de pijn te verlossen?
“Als je wrok blijft voelen tegenover iemand, dan bind je jezelf aan diegene of de situatie vast, door middel van een band die sterker is dan staal. Vergeving is de enige manier waarop je deze band kunt verbreken en vrijheid kunt bereiken.”
-Catherine Ponder-
Nadat je de brief geschreven hebt en jezelf bevrijd hebt van je gevoelens en emoties, is het tijd om te vergeven. Je verdriet loslaten zal de enige manier zijn om te vermijden dat je ziel afsterft.
Achter al onze moed en woede, gaat tenslotte verdriet, vernedering en teleurstelling schuil. Onszelf van deze gevoelens bevrijden betekent in feite dat we besluiten om ons niet langer te begeven op de rand van een actieve vulkaan.
Wat er ook gebeurt, we zullen nooit vergeten dat die hele pijnlijke ervaring toch ook groei en bevrijding in zich droeg.
