Defensief in relaties: een schadelijk patroon
Sommige mensen verhouden zich om verschillende redenen tot de wereld met een patroon van wantrouwen. Vervolgens gaan ze agressieve relaties aan, expliciet of verhuld, met de mensen om zich heen. In feite leven ze hun leven tussen de processen van verdediging en aanval of, zoals het in de volksmond wordt gezegd: ‘defensief gedrag’.
Bij de meeste mensen hebben de redenen om defensief te zijn veel meer te maken met de individuen zelf dan met hun omgeving. In feite zijn ze meestal zelf verantwoordelijk voor het aanwakkeren van de spanning in hun relaties, terwijl ze tegelijkertijd een hekel hebben aan de reacties die ze krijgen.
Deze extreme zelfbescherming, bijna altijd ongegrond, heeft de neiging om hen uit te lokken om anderen aan te vallen of te schenden. Het begint een zich herhalende cyclus waarin ze bedreigingen in de houding van anderen zien, zelfs als dat niet het geval is. Dit rechtvaardigt hun vijandige reacties. Daarom zitten ze gevangen tussen de processen van verdediging en aanval.
“De revolutie vindt plaats wanneer de slachtoffers niet meer meewerken.”
-Karl Hess-
Defensief gedrag
In dit cyclische patroon, dat zich beweegt tussen de verdedigings- en aanvalsprocessen, is het gebruikelijk dat er een eerdere echte gebeurtenis heeft plaatsgevonden. Het begint meestal wanneer iemand onrecht wordt aangedaan dat niet wordt hersteld, maar ook niet wordt verwerkt. Zo wordt deze gebeurtenis het startpunt voor een dubbelzinnig proces.
Zo’n proces vindt plaats omdat het een manier is om de situatie te accepteren, ook al is het de verkeerde weg. Deze mensen lopen in de val om slachtoffer te zijn. Dat komt omdat ze onopgeloste onrechtvaardigheid hebben geleden, en daarom nemen ze de positie in van schijnbaar passieve slachtoffers en koesteren ze deze.
Dit wordt op zijn beurt een argument ter ondersteuning van hun aanvallende houding ten opzichte van de wereld. In de regel is het gericht op de specifieke bron van onrecht. Als dit gedrag echter wordt gevoed en versterkt, wordt het gegeneraliseerd. Ondanks het feit dat het niet de juiste manier is om zich te gedragen, en ze merken het vaak zelfs, geven ze niet op. Waarom gebeurt dit?
Van het slachtoffer tot de agressor
Het aannemen van de rol van slachtoffer in relaties doet nooit echt iemand goed. Toch houden mensen het vaak vol omdat het hen een aantal ‘voordelen’ oplevert. In feite wordt het een houding die schuldgevoelens (Spaanse link) en bezorgdheid bij anderen oproept en soms zelfs het slachtoffer bepaalde privileges biedt.
Het slachtoffer is zich grotendeels niet bewust van zijn daden. Ze besluiten meestal niet, bewust en weloverwogen, om zich op deze manier te gedragen. Het is een standpunt dat gebaseerd is op het gebrek aan oplossing of verwerking van bepaalde onrechtvaardigheden.
Desalniettemin verkrijgen ze door dit soort gedrag te implementeren bekrachtigers en winsten. Dit activeert uiteindelijk hun houding.
Hoe wordt het versterkt? Helaas creëren mensen die verstrikt zijn in slachtofferschap vaak nieuwe vormen van slachtofferschap om hun positie te behouden. Meestal lokken ze met hun gedrag herhaaldelijk het agressieve gedrag van anderen uit. Ze zetten bijvoorbeeld druk, dringen aan, dagen uit, diskwalificeren, enz.
Diep van binnen, hoewel het onredelijk lijkt, proberen ze aangevallen te worden. Het is een existentiële houding waarmee ze ‘geleerd’ hebben om zich in de wereld te situeren. Dit is het terrein waarmee ze vertrouwd zijn en waar ze zich tot op zekere hoogte prettig voelen. Daarom leven ze hun leven in de verdediging.
De cirkel van defensief gedrag doorbreken
Het is niet gemakkelijk voor een persoon in deze existentiële positie om de cyclus te realiseren die ze genereren. Ze zien hun defensief gedrag als een gevolg van hun eigen ‘zwakte’, ook al bestaat die zwakte niet echt. In feite is het een ongepaste oriëntatie van kracht en een zekere weerstand tegen groei.
Iemand die in deze vicieuze cirkel zit, moet begrijpen dat de winst die ze maken behoorlijk waardeloos is. Sterker nog, ze kunnen nog veel meer verliezen. Ze moeten ook bereid zijn om de daden van onrecht waaraan ze zijn onderworpen te verwerken.
In feite moeten ze echt moeite doen om de situatie op een brede manier te begrijpen, zichzelf vergeven en stoppen zich te identificeren met die specifieke realiteit.
Een defensief leven leiden is jezelf veroordelen tot ontbering. Het is voor deze mensen onmogelijk om echte intieme banden op te bouwen met andere mensen en natuurlijk met zichzelf. Zo wordt het leven een toneel waarop ze slechts een ondergeschikte rol spelen. Eindelijk, als het doek valt, is er alleen ontevredenheid, ongemak… en niets anders.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Rubio, N. M. Un resumen acerca de las partes constituyentes del victimismo y sus consecuencias en las relaciones.
