De sprong tussen gelijk hebben of gelukkig zijn
Twee goede vrienden begonnen aan een reis. Toen de nacht viel, gingen ze naast elkaar slapen onder een boom. Een van hen droomde dat ze een boot hadden genomen en gestrand waren op een eiland. Toen hij wakker werd, vroeg hij zijn vriend of hij zich de reis kon herinneren, het schip en het eiland. Hij kon het niet geloven toen zijn vriend hem vertelde dat hij niet dezelfde droom had gehad. Onmogelijk, hij kon het niet geloven! Hij was kwaad op zijn vriend en weigerde te accepteren dat hij niet dezelfde droom had gehad als hij…
Intolerantie, ego, trots, onbegrip en gebrek aan empathie zijn natuurlijke grenzen die ons ervan weerhouden dat we ons gelukkig voelen of een staat van rust of innerlijke vrede bereiken.
“Als er geen overwinning is in het verslaan van de vijand, is het nog mooier als de mens zichzelf overwint.”
-Jose de San Martin-
Hoe graag zijn we bereid een ongemakkelijke situatie te doorstaan? Weten we hoe we samen kunnen leven terwijl we anderen confronteren, en nog meer, onszelf? Beheersen we echt hoe we onze voors en tegens in balans willen brengen?
Het wanbeheer van de gespannen situaties waar we bij betrokken zijn, weerhoudt ons van uren, weken en jaren van het genieten van vrienden, familie en onze partner, alleen omdat we gelijk willen hebben.
Heeft gelijk hebben zoveel macht?
Het gevoel van overwinning is een krachtige drug waar we verslaafd aan kunnen raken door middel van onze trots en ego. Maar wat is de prijs van het blijven hangen in die positie?
Is de waarde van wat we winnen als we gelijk hebben belangrijker dat wat we verliezen? De tevredenheid die we krijgen van het altijd maar gelijk willen hebben, weerhoudt ons ervan om rust te vinden en ontneemt ons kameraadschap, connectie, affectie, vriendschap en steun.
In films en literatuur vind je volop verhalen waarin koppigheid en je aan je eigen mening vasthouden leidt tot pech en ongelukkigheid. Toch zijn er maar weinig mensen die daar iets van leren.
“Er is een scala van emotionele vaardigheden -het vermogen om jezelf te kalmeren (en om de partner gerust te stellen), empathie en luisteren- die het echtpaar in staat stellen om het effectiever oplossen van hun meningsverschillen te vergemakkelijken. De ontwikkeling van deze vaardigheden maakt het bestaan van een gezonde discussie mogelijk, “goede gevechten” die bijdragen aan de rijping van het huwelijk, en verwijdert negatieve vormen van de relatie, die vaak leiden tot het uiteenvallen ervan, vanaf de wortel.”
-Daniel Goleman-
Achter de motieven
Er zijn drie hoofdredenen waarom iemand graag gelijk wil hebben:
- Het versterken van het ego.
- Het herbevestigen van het zelfvertrouwen.
- Angst voor andere posities of het verlies van macht en controle.
Niemand bezit de absolute waarheid. Dit idee lijkt binnenin ons te groeien en komt naar voren tijdens momenten van matigheid, maar soms werkt het niet goed als anderen ons confronteren…
Wat is de drijvende factor achter koppigheid?
Woede, angst, frustratie en kwaadheid. Als we zien dat iets niet is opgelost naar onze tevredenheid, komen er een aantal mechanismen op gang die de negatieve emoties naar boven brengen die onze redelijkheid belemmeren en onze energie opeisen.
Als we vast raken in een bepaalde stand, verliezen we energie en vooral tijd.
“Echt sterke en gelukkige mensen maken bijna nooit ruzie. Ze verliezen geen kostbare tijd of prachtige energie hierdoor. Ze richten zich op hun projecten en genieten van het leven. En het beste is, dat uitbarstingen en krachttermen ze niet van hun stuk brengen!”
-Rafael Santandreu-
Schelden, manipulatie, eisen, pesten, emotionele afhankelijkheid en dergelijke zijn allemaal gedragsvormen van een persoon die vast zit in zijn koppigheid. En we zijn normaliter niet trots op dit soort gedrag en we hebben de voorkeur voor rust en flexibiliteit.
Hoe komen we uit dit dilemma?
We kunnen onszelf vragen stellen die ons helpen een flexibele manier te vinden om ermee om te gaan:
- Hoe voel ik me over deze situatie? Het vinden van de juiste woorden om te beschrijven hoe we ons voelen, bevordert ruim denken en helpt ons bij het verwijderen van “ruis” die de meest redelijke aspecten van de situatie kunnen verstoren.
- Weet de ander hoe ik me voel? Dit gaat verder dan discussies die geleid worden door onze emoties, die verder gaan dan “omdat jij… bent” en “ik ben…”.
- Weet ik hoe de ander zich voelt? Soms interpreteren we zelf hoe we denken dat iemand zich voelt. Dit is niets meer dan het bevestigen van uitdrukkingen zoals: “Hij denkt waarschijnlijk…”
- Hoe begon het conflict? Wat heb ik willen bereiken en wat is het dat de ander heeft willen bereiken?
De volgende stap zou zijn om alternatieven te overwegen binnen het conflict en te beslissen hoe flexibel je wil zijn en hoeveel je wil toegeven.
Natuurlijk is het belangrijk om dit met oprechtheid te benaderen. Het heeft geen zin om flexibiliteit te faken. Op een bepaald moment zullen de voegen barsten en zal hieruit een ander conflict ontstaan. Het zal een andere vorm hebben en een andere taal, maar nog steeds met dezelfde huid.
