De neurobiologie van de intuïtie of je buikgevoel

De neurobiologie van de intuïtie is nu meer dan ooit belangrijk. Deze wereld is vaak chaotisch en ingewikkeld. Weten hoe je jouw innerlijke stem kan horen, kan je helpen om betere beslissingen te nemen.

De neurobiologie van de intuïtie bestaat. We hebben er ook iets heel interessants uit ontdekt. De meeste mensen baseren veel van de beslissingen die ze nemen op hun buikgevoel.

Eigenlijk is het gewoon een innerlijke stem die in contact staat met je identiteit en met alles dat je gezien, gevoeld en ervaren hebt. Jouw intuïtieve kant kan in feite een fantastisch hulpmiddel zijn als je het op een goede manier gebruikt.

We moeten het toegeven, intuïtie kan je vaak begeleiden naar onzichtbare werelden. Het kan je ook verbinden met een deel van jezelf dat de meest verborgen hoeken van jouw onderbewuste bewoont.

Soms kan het zo vreemd voelen dat je misschien denkt dat het een niet erg wetenschappelijke ervaring is. Het moet dus wel mystiek zijn want het bevat geen duidelijke logica. Dat is echter niet helemaal waar.

Het buikgevoel, ons zesde zintuig

Intuïtie is namelijk echt ons zesde zintuig. Over intuïtie bestaat er bovendien veel wetenschappelijke literatuur. Er zijn bijvoorbeeld fascinerende boeken zoals Educating Intuition van Robin M. Hogarth en Blink: De Kracht om te denken zonder te denken van Malcolm Gladwell.

In deze boeken en in vele andere boeken over het onderwerp verdedigen ze het belang van intuïtie als hulpbron. Ze zeggen dat het eigenlijk een compleet analytische vorm van denken kan zijn.

Dan zijn er ook nog onderzoekers als Jonas Salk. In zijn tijd werd hij bekend omdat hij een poliovaccin uitvond. Deze arts schreef in 1983 een artikel dat aanzette tot denken. De titel was “Het samengaan van intuïtie en rede.”

In het artikel had hij het over hoe we ons zesde zintuig moeten gebruiken in het dagelijks leven. Volgens hem kan het ons namelijk helpen om betere beslissingen te nemen.

Wat heeft de neurobiologie van de intuïtie te zeggen?

Ten eerste stelt de neurobiologie van de intuïtie dat deze geestelijke processen niet allemaal in onze verbeelding optreden. Ze hebben eigenlijk ook een neurologische basis.

De arts Keiji Tanaka van het RIKEN Brain Institute had de leiding over een fascinerend onderzoek. Ze probeerden antwoorden te vinden op de vraag wat er in onze hersenen gebeurt om dit zesde zintuig te ontwikkelen.

Om dat uit te zoeken gebruikte hij enkele experimentele onderzoeksobjecten: deskundige spelers in  shogi. Het spel lijkt heel erg op schaken.

De meest vaardige spelers gebruiken hun intuïtie om verbazingwekkende bewegingen te maken. Dr. Tanaka voerde bij deze groep mensen ook een reeks MRI’s uit. Hij wou zien welke hersendelen ze het meest gebruikten.

De precuneus

Volgens de scans was de precuneus het hersengebied dat het meest oplichtte. Dit is een klein deel van de superieure pariëtale hersenkwab. Die bevindt zich toevallig ook precies op de lijn tussen de rechter- en de linkerhersenhelft.

De precuneus speelt een rol in het episodisch geheugen en in de visueel-ruimtelijke verwerking. Het interessantste is echter dat het ook een rol in het bewustzijn speelt.

De ventromediale prefrontale cortex

Een ander interessant hersengebied, de ventromediale prefrontale hersenschors, lichtte ook op. Dit gebeurde wanneer ze de intuïtieve delen van hun hersenen gebruikten. Deze cortex is een fundamenteel deel van onze hersenen. Waarom?

Hier bergen we namelijk alle informatie op over vroegere beloningen, samen met de pijn van vergissingen. Het bevat ook de dingen waarvan we wensten dat we ze niet gedaan hadden zodat we vermeden zouden hebben om iets negatiefs te ervaren.

De beroemde neurowetenschapper Antonio Damasio stelde vast hoe belangrijk dit hersendeel is in het proces van beslissingen nemen. Het interessantste omtrent deze hersenstructuur is dat het op basis van emoties reageert.

We geven een voorbeeld. Stel je voor dat je iemand ontmoet op een feest. Die persoon nodigt jou dan uit om naar zijn of haar huis mee te gaan. De ventromediale prefrontale cortex zal dan een snelle analyse uitvoeren op basis van je vroegere ervaringen.

Iets in hun persoonlijkheid, uiterlijk of manier van spreken kan ervoor zorgen dat je sceptisch bent. Dit komt omdat ze jou herinneren aan iemand met wie je een negatieve ervaring had. Van daaruit zal het een alarm uitzenden en jouw aandacht krijgen. Dat is jouw intuïtie die een weg probeert te vinden naar je bewuste geest.

Zodra je die innerlijke stem gehoord hebt, heb je twee keuzes. Je kan ernaar luisteren of het door een filter van analytische denken sturen als je het zorgvuldiger wenst te onderzoeken.

De rol van de caudatekern in de neurobiologie van de intuïtie

Wetenschappelijke studies over de neurobiologie van de intuïtie hebben ook de nadruk gelegd op de caudatekern. Het is een structuur die deel uitmaakt van de basale ganglia. Het speelt een rol in leren, gewoonten en automatische gedragingen.

In wezen versnelt de caudatekern het zesde zintuig. Dat helpt je om snellere, bijna automatische beslissingen te nemen op basis van je vroegere ervaringen of van wat je geleerd hebt.

Zoals je uit al deze informatie kan zien, is het moeilijk om al deze processen aan toevalligheden te wijten of te omschrijven als een product van onze verbeelding.

Er is niet alleen een neurologische basis voor intuïtie. Bovendien heeft het ook te maken met je vroegere ervaringen, persoonlijkheid en onderbewuste. Dit is de plek die de essentie bevat van wie je bent.

Het buikgevoel is dus niet zomaar een pseudowetenschap. In feite is het een mechanisme dat geholpen heeft om te bepalen wie we zijn als mensen van alle geslachten, rassen en culturen.

Het is dus de moeite waard om hierover na te denken. Je moet altijd naar die innerlijk stem luisteren. Gebruik je vermogen om analytisch over de dingen te denken wanneer dat nodig is.