De kostbare legende van de paardenbloem
De paardenbloem is een kleine en uiterst algemene gele wilde bloem. Sommige mensen haten ze omdat ze ze zien als onkruid dat het uiterlijk van hun tuinen bederft. Maar ze weten waarschijnlijk niet dat hun wortels de grond voorzien van goede hoeveelheden stikstof en mineralen. Bovendien worden deze bloemen ook gewaardeerd om hun vele medicinale doeleinden.
In feite moeten we niet vergeten dat Arabische artsen in de 10e en 11e eeuw paardenbloemen gebruikten om meerdere remedies te ontwikkelen. Men gebruikt ze tegen koorts, kiespijn, urineproblemen, bloedarmoede, constipatie, artritis, diabetes, galblaasproblemen, brandend maagzuur en huidirritaties.
Het is echter niet zo bekend dat taraxacum officinale een van de meest magische elementen in de natuur is. Er is zelfs een hele antropologie van het mystieke en spirituele opgebouwd rond deze eenvoudige en gewone plant. Hij fascineert en betovert, zowel door de slimme manier waarop hij zichzelf transformeert als door de legende die eromheen is opgebouwd.
De paardenbloemplant bestaat uit vele afzonderlijke miniatuurbloemen, straalbloemen genaamd, die zich bij zonsopgang openen en ‘s nachts sluiten. Dit geeft ze een unieke aantrekkingskracht op vele culturen.
De legende van de paardenbloem en de engel
De legende van de paardenbloem werd voor het eerst opgeschreven in 1918 in het boek For the Children’s Hour (Engelse link). Het bestond uit een reeks fabels die vanaf 1908 wekelijks in vele kranten werden gepubliceerd.
Later, en vanwege het succes, werd de publicatie uiteindelijk een bundel met verhalen en legenden die behoorlijk succesvol was in de wereld van kinderen en jongeren.
De titel, For the Children’s Hour, was geïnspireerd op een gedicht van Henry Wadsworth Longfellow met de titel The Children’s Hour. In dit gedicht legde hij uit dat het moment waarop de dag de zonsondergang ontmoet, het perfecte moment is om uit te vinden, om plaats te maken voor fantasie, spel en verbeelding.
In feite beweerde hij dat deze tijdruimte gemaakt is voor de kindertijd. Het is in deze context dat de legende van de paardenbloem ontstond.
De engel van de bloemen
De fabel vertelt dat de engel van de bloemen op een dag naar de aarde kwam om de bloem te vinden waar ze het meest van hield. Ze zocht ver en breed, door veld en bos en tuin.
Eerst kwam ze een tulp tegen. Ze vroeg hem waar hij het liefst zou willen wonen. De tulp antwoordde dat ze graag op een fluwelen kasteelgazon zou willen wonen, waar haar kleuren zouden afsteken tegen de grijze muren.
Ze zei ook dat ze graag wilde dat de prinses haar aanraakte en haar vertelde hoe mooi ze was. Toen sprak de engel tot de roos. Ze stelde haar dezelfde vraag. De roos zei dat ze, omdat ze fragiel en teer was, graag de kasteelmuren zou beklimmen om haar te beschermen.
Vervolgens ging de engel naar het bos en kwam daar het viooltje tegen. Opnieuw stelde ze het de vraag waar het zou willen wonen. Het viooltje antwoordde dat het de voorkeur gaf aan de beschutting van het bos met de beek in de buurt. Dit om zijn wortels te koelen en de bomen om te voorkomen dat de zon zijn mooie kleur zou bederven.
Onder het bloemenrijk is de paardenbloem volgens de legende de meest nederige en eenvoudige.
De engel werd geboeid door een paardenbloem
Later ontdekte de engel een paardenbloem die tussen twee rotsen groeide. Toen ze het dezelfde vraag stelde, zei het dat het graag overal wilde wonen waar kinderen het zouden zien. Zij wilde leven langs de weg en in de weilanden en zelfs tussen de kieren van de stadsbestrating, zodat zij iedereen blij zou maken met haar heldere kleur.
De engel koos de paardenbloem als haar lievelingsbloem. Bovendien liet ze hem van de lente tot de herfst op allerlei plaatsen bloeien, precies zoals hij wenste.
De paardenbloem, de bloem die kinderwensen vervult
De paardenbloem wordt ook gezien als symbool voor de zon, de maan en de sterren. Deze fascinerende plant ziet er eerst uit als een bal van gele vezels, vergelijkbaar met de zon die ons leven geeft.
Later neemt hij een ronde, pluizige, zilverachtige vorm aan, zoals de maan op zomernachten. Dan, om zijn zaden te verspreiden, scheidt hij zich af en legt grote afstanden af, als kleine vallende sterren gedragen door de wind.
Telkens als kinderen op hun zaadjes blazen, zegt men dat een van hun wensen zal uitkomen. In feite zijn we allemaal opgegroeid met het blazen op deze plant, in de overtuiging dat hij onze dromen zal doen uitkomen.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Bayley, Carolyn (1908) For the Children’s Hour. New York (Yesterday’s Classics)