De keuze van een levenspartner - verlangen vs. behoefte
Wanneer je nadenkt over de keuze van je levenspartner, moet je open staan voor het “zoeken met de bedoeling om te vinden.” Hoewel dit voor de hand ligt, doen veel mensen juist het tegenovergestelde, hetzij uit angst, hetzij uit onvolwassenheid of uit onwil om zich te binden. Er zijn ook vele andere redenen waarom iemand dergelijke pogingen zou kunnen afslaan.
Het is dus belangrijk om te kiezen vanuit een persoonlijk verlangen en niet vanuit de behoefte om iemand te hebben. Dat laatste is namelijk gewoon de angst om alleen te zijn. Mensen worden wanhopig en gaan lukraak op zoek naar een persoon die hun leegte kan opvullen.
Een levenspartner kiezen vanuit eenzaamheid
Persoonlijke eenzaamheid lijkt de reden te zijn waarom mensen op zoek gaan naar een partner. Eenzaamheid wordt gewoonlijk geassocieerd met gevoelens van:
- devaluatie
- ongewenstheid
- afzondering
- gebrek aan acceptatie
- marginalisatie
- afwijzing
- verlatenheid
Het wordt ook in verband gebracht met droefheid, angst en depressie.
Je kunt deze manier van denken door de geschiedenis heen zien, beginnend met het Bijbelse voorschrift dat zegt “het is niet goed voor de mens om alleen te zijn.” Zoals je kunt zien, wordt eenzaamheid sociaal afgekeurd.
Natuurlijk, wie zou in zo’n toestand willen verkeren als eenzaamheid zoveel negatieve attributen heeft? Het punt is dat er geen absolute eenzaamheid bestaat. Je kunt je eenzaam voelen, zelfs als je in het gezelschap bent van iemand anders.
Eenzaamheid binnen een relatie
Een van de moeilijkste vormen van eenzaamheid is het verlangen naar iemand. Dit komt omdat het onvervulde emotionele kinderbehoeften creëert en verwijdert.
Dan is er ook nog de invloed van je omgeving. Dit komt omdat, naarmate de jaren verstrijken, het je eraan blijft herinneren dat je geen relatie hebt. Met andere woorden, dat je geen gezin hebt en geen kinderen en vele andere dingen die je zou “moeten hebben.”
Uiteindelijk geeft iedereen om je dus heen je het gevoel dat je nutteloos bent. Dit is nog erger als de meeste leden van je vriendengroep al getrouwd zijn of een baby verwachten. Dit komt omdat zij fungeren als een spiegel die je laat zien wat je zou moeten willen en niet hebt.
Deze hele situatie verhoogt het tragische beeld van eenzaamheid. Ook tast het je gevoel van eigenwaarde aan omdat het je confronteert met je vermeende fouten. Een gevoel dat er iets is wat je niet hebt, een openstaande schuld. Dan word je wanhopig. Het wordt ondraaglijk en uiteindelijk probeer je te vluchten voor de eenzaamheid.
Wat er dan gebeurt is dat…
Terwijl je probeert deze eenzaamheid te beëindigen, vind je een ander om die leegte op te vullen. Dit is voornamelijk de eenzaamheid in jezelf. Dit gebrek aan onderscheid brengt de link met geesten met zich mee. Ze zijn het product van ideale projecties, waarbij de andere persoon niet “de ware” is, maar slechts een ontvanger van de behoeften die jij projecteert.
Zo’n behoefte onthult dus iets wat je mist. Want op dit moment betekent het niet hebben van een partner niet dat het je aan iets specifieks ontbreekt. In het algemeen gaan mensen een afhankelijke relatie aan omdat ze niet met zichzelf kunnen leven.
Dus zoeken ze feedback van hun partners. Uiteindelijk proberen ze, om hun gevoelens van eenzaamheid onder ogen te zien, hun persoonlijke devaluatie op te vullen met de erkenning van een ander.
Je moet in gedachten houden dat behoeften leiden tot angst en zich vertalen in uitbarstingen van acties. Zo kan de angst voor eenzaamheid, gebrek aan erkenning en devaluatie ertoe leiden dat je giftige relaties opbouwt.
Een levenspartner kiezen uit een behoefte
Wanneer iemand een persoon uit een behoefte selecteert (Engelse link), is dat een wanhoopsdaad. De hoofdpersoon bevindt zich daarin in een lagere positie omdat hij de ander op een voetstuk plaatst en zijn goedkeuring zoekt. Dit is een slecht liefdesspel en leidt tot echtelijke vervreemding.
Situaties van wanhopige selecties worden self-fulfilling prophecies. De eenzame persoon wil zo graag een eind aan zijn eenzaamheid maken dat hij weer alleen komt te staan. Dit komt omdat dit soort relaties een einddatum hebben die iemands gevoelens van eenzaamheid nog vergroot.
De andere vorm van eenzaamheid
Er is echter nog een andere versie van eenzaamheid. Deze is geworteld in het soort gezonde eigenwaarde dat je in staat stelt om goed te zijn en van jezelf te genieten.
Dus, een persoon met dit soort gevoel van eigenwaarde is afhankelijk van iemand anders. Het niet hebben van een partner verandert hen in iemand die zijn kostbare tijd met een ander wil delen. Ze zijn niet gestrest door bezorgdheid en wanhoop, omdat ze genieten van en waarde hechten aan zichzelf.
Dit genieten betekent dat je je tijd en ruimte waardeert en echt twee keer nadenkt voordat je op een uitnodiging ingaat en voordat je iemand in je persoonlijke tijd betrekt.
Dit komt omdat, wanneer je je goed voelt over jezelf, je geniet van je persoonlijke tijd en deze echt waardeert. Je wordt dus selectief omdat je hun tijd niet wilt verspillen. Het gaat er niet om je op dit terrein te begeven als een daad van verdediging, maar spontaan.
Eenzaamheid is immers het beste partnerschap, een essentiële voorwaarde om met wie dan ook een partnerschap aan te gaan. Dus, als je een partner probeert te vinden, dan moet je een goede verstandhouding met jezelf hebben, want dit is essentieel voor je welzijn.
Levenspartner kiezen uit verlangen
Het kiezen van een levenspartner vanuit verlangen geeft je de mogelijkheid om het object van je affectie te discrimineren. Je kunt zowel hun deugden als gebreken zien.
Deze zijn niet deugdzaam of gebrekkig op zichzelf, maar alleen met het oog op een relatie met een bepaalde persoon. Dat wil zeggen, het zijn persoonlijke, subjectieve toeschrijvingen.
Kiezen uit verlangen houdt dus de aanvaarding van eenzaamheid in. Als je het goed met jezelf kunt vinden als je alleen bent, dan zul je goede keuzes maken als het gaat om het delen van je kostbare tijd.
Het is dus duidelijk dat de acceptatie en het genieten van eenzaamheid een goed uitgangspunt is voor de keuze van een levenspartner. Het is ook de mogelijkheid om daarbij voorzichtig te zijn.
Extreme voorzichtigheid kan echter ook leiden tot een defensieve houding waarin je misschien iets te selectief bent in je zoektocht. Het is niet moeilijk om van verdediging naar fobie te gaan en alsnog eenzaam te eindigen.
Slechte liefdesspelletjes
Het klinkt misschien veroordelend, maar als je uit bent op een rampzalig partnerschap en slechte liefdesspelletjes aangaat, maak dan je selectie uit noodzaak. Het is niet hetzelfde om een minnaar te wensen en er wanhopig eentje nodig te hebben. Verlangen is niet hetzelfde als een behoefte.
Kijk bijvoorbeeld eens naar deze analogie. Behoefte is in een restaurant zitten na drie dagen niet gegeten te hebben. Wanhoop leidt ertoe dat je eet wat ze ook voor je neerzetten. Als je eerst een snack eet en daarna naar dit restaurant gaat, bekijk je zorgvuldig het menu en kies je wat je het lekkerst vindt.
Je goed voelen over jezelf en je eenzaamheid is niet bepaald een indicator van een juiste keuze, maar het suggereert wel dat je vrijuit en zonder urgentie een relatie zult aangaan. Het is een keuze maken vanuit een relationele symmetrie en niet vanuit een wanhopige houding die je tot doelwit van manipulatie maakt.
Idealisering en realisatie
De keuze van een levenspartner houdt de keuze in iemand te vinden om je genegenheid aan te geven, maar in twee persoonlijke attributies. Ofwel zie je alleen hun deugden en idealiseer je hen, ofwel analyseer je hen zorgvuldig en beschouw je zowel hun deugden als gebreken.
Laten we echter verduidelijken dat idealisering overeenkomt met de eerste periode van elke relatie. Bekrachtiging is pas mogelijk in de volgende, ook al gebeurt dat niet altijd. Dit komt omdat het inhoudt dat men elkaar zonder filters ziet.
Behoefte
Dit leidt ertoe dat een persoon met tekorten zijn leegtes projecteert in zijn zoektocht naar een redder en een geïdealiseerd persoon. Wat hier gebeurt is dat de behoeftige zich alleen verbindt met die delen van de ander die overeenkomen met hun behoeften.
Zij zien alleen wat zij willen zien en knippen de rest weg. Zo ontkennen zij de delen die hen niet bevallen en verzinnen ze een reeks deugden die er niet zijn, maar die hun ideale persoon vormen.
Iemand die een partner wil hebben, is objectiever als zijn keuze subjectief is. Ze gaan er helemaal in op en zijn kritischer. Ze hebben meer duidelijkheid over wie iemand is en zijn authentieker. De persoon die handelt vanuit verlangen ziet een ander volledig; terwijl de persoon die handelt vanuit behoefte alleen aandacht heeft voor wat hij idealiseert.
Het is duidelijk dat, om verliefd te worden, de balans tussen deugden en gebreken zwaar moet leunen op de eerste. Dit is een overwinning die een zekere mate van succes zal verzekeren in elke liefdesrelatie.
Het is echter niet vreemd dat veel mensen erop staan in een relatie te blijven, zelfs wanneer hun antipathieën over die persoon de overhand hebben.
Frustratie bij het kiezen van een levenspartner
Dit zijn mensen die te veel verwachten en dan teleurgesteld raken wanneer iemand niet reageert zoals zij dat willen. Zo geven ze makkelijk hun ongemak aan bij de gesprekspartner. Mensen die “verliefd” worden op een geest bouwen relaties op volgens hun persoonlijke behoeften.
Deze mensen hebben pijn en verdiepen zich in de onmogelijke taak om te proberen een andere persoon aan te passen aan hun voorkeuren, zonder rekening te houden met wie het voorwerp van hun genegenheid werkelijk is.
In dit geval zijn ze een persoon die zich voortdurend gediskwalificeerd voelt door de buitensporige eisen van hun levenspartner om iemand te zijn die ze niet zijn.
Zoals je ziet, kan een “liefdesaffaire” leiden tot een relatie. Dit is de overgangsfase van verliefdheid naar ware liefde en dus naar een volwassen relatie. Een waarin de geliefden het stilzwijgend eens zijn over hun liefde voor elkaar en geduldig zijn met elkaars gebreken.