De functies van het groeihormoon (GH)

GH stimuleert de groei van baby's, vervult bepaalde metabolische taken en helpt de jeugd van weefsels en organen gedurende ons hele leven te behouden. In feite is het een van de meest interessante biologische elementen op het gebied van endocrinologie.

Geschreven en geverifieerd door de arts Leonardo Biolatto.

Laatste update: 22 juni, 2023

Het groeihormoon (GH) wordt afgescheiden uit somatotrofe cellen in de voorste hypofyse. Dankzij deze stof worden zowel groei als ontwikkeling bevorderd. Bovendien vervult het bepaalde belangrijke metabole taken.

In feite is dit hormoon, sinds de functies ervan in de jaren zestig werden ontdekt, een van de interessantste onderzoeksgebieden geworden in de endocrinologie. Het is ook een van de meest winstgevende.

Zo kan de toediening van groeihormoon in zijn synthetische versie (somatropine), geproduceerd met recombinante DNA-technologie, meerdere groeistoornissen en syndromen behandelen. Bovendien wordt het ook vaak illegaal gebruikt voor niet-medische doeleinden. Bijvoorbeeld voor anti-verouderingsbehandelingen, spierversterking, fysieke weerstand en verlies van lichaamsvet.

Ongetwijfeld is GH een essentieel element in onze biologie. De goede werking ervan hangt af van een van de meest fascinerende hersengebieden: de hypofyse. Dit is een kleine structuur die de neiging heeft vroegtijdig te ontkalken.

Groeihormoon: Functies, veranderingen en enkele merkwaardige feiten

Het groeihormoon is een eiwitsubstantie die de groei van kinderen stimuleert. Het zorgt ook voor een goede gezondheid van weefsels en organen. Maar, het beperkt zich niet alleen tot het bevorderen van de ontwikkeling.

In feite is het aanwezig bij meerdere processen in taken die in het algemeen ingrijpen op de goede conditie van de botten, spieren, enz. Het staat ook bekend als het anti-verouderingshormoon.

De ontdekking van dit hormoon gaat terug tot 1912. Dr. Harvey Cushing identificeerde het voor het eerst en benadrukte de relevantie ervan voor de groei van het skelet.

In die tijd werd de relatie ervan opgemerkt in verband met groeistoornissen bij kinderen. Deskundigen herkenden hoe het tekort in de secretie of de hypersecretie ervan leidde tot ziekten en aandoeningen zoals acromegalie. Dit is een aandoening die gigantisme veroorzaakt.

Zijn functies

Groeihormoon is een polypeptide bestaande uit 191 aminozuren. Het wordt geproduceerd in de hypofyse en vervolgens afgegeven in de bloedbaan. Het is een dynamische stof met meerdere functies. Het werkingsmechanisme hangt af van verschillende factoren.

Wanneer we de middelbare leeftijd bereiken, vermindert de afgifte van GH. Ook onze lichamelijke conditie en gezondheidstoestand zijn van invloed op de juiste afgifte ervan. De belangrijkste functies zijn als volgt:

• Stimuleert de postnatale groei van het kind.
• Mineraliseert de botten en behoudt hun concentratie calcium.
• Vergroot en bevordert de spiermassa.
• Bevordert de lipolyse (omzetting van vet in energie).
• Neemt deel aan de synthese van eiwitten.
• Vermindert het glucoseverbruik door de lever.
• Verzorgt de functie van de alvleesklier.
• Stimuleert de immuunfunctie.
• Neemt deel aan de algemene functie van de homeostase van het lichaam.

De productie van groeihormoon

Zoals we eerder vermeldden, wordt groeihormoon geproduceerd in de hypofyse. Het is echter belangrijk op te merken dat de synthese ervan geregeld wordt door een complex geheel van hormonen die geproduceerd worden in de hypothalamus, het darmkanaal en de alvleesklier.

In feite wordt de afgifte van GH op bepaalde momenten opgewekt, vooral als we slapen. De productie ervan is hoog tijdens de kindertijd en bereikt zijn piek tijdens de puberteit. Na de middelbare leeftijd neemt ze af.

Veranderingen in verband met de synthese, secretie en activiteit van groeihormoon (GH)

Afwijkingen in de productie en secretie van groeihormoon (GH) komen niet zo vaak voor. Toch worden ze bijna altijd in verband gebracht met genetische problemen. In feite kunnen ze verschillende aandoeningen veroorzaken, van klassieke ontwikkelingsproblemen tot misvormingen, infecties, tumoren in de hypothalamus-hypofyse, enz.

Een van de bekendste ziekten die men in verband brengt met overmatige afscheiding van dit hormoon is acromegalie. Het wordt gekenmerkt door de volgende symptomen:

• De ontwikkeling van een goedaardige tumor van de afscheidingsklier.
• Een vergroting van de handen en voeten.
• Geleidelijke veranderingen in de vorm van het gezicht. Bijvoorbeeld een prominenter kaakbeen en vergroting van de neus en lippen.
• Een langzame en progressieve ziekte die zich op volwassen leeftijd openbaart.
• Het komt vaak voor naast hartproblemen, diabetes, enz.

Therapeutische toepassingen van synthetisch groeihormoon

Tegenwoordig zijn er verschillende geneesmiddelen die somatropine of synthetisch groeihormoon bevatten. Uit onderzoek (Spaanse link) van Dr. Linn Goldberg van de Universiteit van Oregon (VS) blijkt dat deze stof zowel grote voordelen als opmerkelijke risico’s heeft.

Dit onderzoek verklaart waarom internationale geneesmiddelenbureaus voortdurend waarschuwen voor de noodzaak om bewakingsmechanismen in te stellen voor de verwerving ervan.

Toepassingen van groeihormoontherapie

Artsen kunnen groeihormoontherapie gebruiken voor de behandeling van onder andere:

• Ontwikkelingsproblemen bij kinderen.
• Nierziekten.
• Turner syndroom. Een ontwikkelingsstoornis bij meisjes waarbij een X-chromosoom ontbreekt of onvolledig is.
• Prader-Willi syndroom. Een genetische aandoening waarbij het hongergevoel constant aanwezig is.
• Kortedarmsyndroom.

Het misbruik van groeihormoon

Het groeihormoon wordt misbruikt als:

• Het illegaal verkocht wordt in sportscholen om zowel het uithoudingsvermogen als de spiermassa te vergroten.
• Het wordt gebruikt door sporters in combinatie met anabole steroïden. Het doel is om spieren en fysieke kracht te vergroten en ook lichaamsvet te verminderen.
• Het wordt gebruikt als anti-verouderingstherapie.

Ten slotte moeten we bedenken dat het misbruik van somatropine of synthetisch groeihormoon zeer ernstige nadelige gevolgen heeft. Daarom mag het middel alleen door artsen worden voorgeschreven.