De donkere energie van de hersenen

De donkere energie van de hersenen, evenals de donkere energie van het universum, zijn concepten die niet volledig worden begrepen. Er zijn inderdaad meer vragen dan antwoorden over deze verschijnselen. De theorieën zijn echter fascinerend en overweldigend.

Beoordeeld en goedgekeurd door de psycholoog Sergio De Dios González.

Geschreven door Edith Sánchez

Laatste update: 27 september, 2023

De donkere energie van de hersenen is een concept dat de laatste tijd zijn intrede doet in de wetenschap. De uitdrukking maakt een analogie tussen de donkere energie van het heelal en de manier waarop hersenprocessen verlopen. Dit onderwerp is momenteel het onderwerp van onderzoek en op dit moment zijn er alleen hypotheses.

De donkere energie theorie van de hersenen is ontstaan uit een bepaald onderwerp dat wetenschappers interesseerde. Ze wilden weten waarom de hersenen evenveel energie verbruiken wanneer ze aandacht hebben voor de wereld, als wanneer ze in rust zijn. Ze waren ook benieuwd waarom dit orgaan zoveel energie verbruikt.

Tot op heden zijn er geen definitieve antwoorden op een van deze vragen. Een mogelijke verklaring ligt echter in de donkere energie van de hersenen. Het is inderdaad een onderwerp dat steeds serieuzer wordt genomen.

.

Donkere energie

Wetenschappers begonnen pas in 1974 over donkere energie te praten. Vera Rubin, een Amerikaanse astronoom, merkte op dat sterren die rond een zwart gat draaien, zoals het onze, altijd met dezelfde snelheid ronddraaien, ongeacht hoe ver ze van ons af staan.

In principe hoort dit echter niet te gebeuren. In ons zonnestelsel geldt namelijk dat hoe verder een planeet van de zon af staat, hoe langzamer zijn baan is. Dit komt door de zwaartekracht. Daarom concludeerden wetenschappers dat er ‘iets anders’ moest zijn met een grotere zwaartekracht. Iets dat ze niet konden zien. Dat iets was donkere materie.

Het is nog niet bekend wat donkere materie eigenlijk is, maar het maakt 23 procent van het heelal uit. Naast donkere materie is er ook donkere energie, want materie is een concentratie van energie.

Men schat dat 73 procent van het heelal uit donkere energie bestaat. Dus 96 procent van alles wat bestaat is ofwel donkere materie ofwel donkere energie. Daarom nemen we slechts vier procent waar van wat er werkelijk bestaat.

De donkere energie van de hersenen

In 2006 publiceerde de wetenschapper Marcus E. Raichle een beroemd artikel (Engelse link) in het tijdschrift Science. Het was getiteld The Brain’s Dark Energy.

In die tekst probeerde hij een vraag te beantwoorden die veel onderzoekers vandaag de dag nog steeds zorgen baart: waarom hebben de hersenen zoveel energie nodig? Immers, de hersenen maken slechts twee procent uit van het gewicht van het lichaam, maar verbruiken 20 procent van de totale energie.

In principe zou men kunnen suggereren dat ze al die energie nodig hebben om de informatie te verwerken die uit de buitenwereld komt. Zo moeten we deze prikkels waarnemen, ordenen en verwerken, maar tegelijkertijd selecteren welke gegevens we wel en niet in aanmerking nemen.

De wetenschap heeft echter bewezen dat de hersenen slechts één procent van de energie die ze verbruiken besteden aan deze informatieverwerking.

Net als bij de ontdekking dat sterren beïnvloed werden door een onzichtbare massa en energie die hen ertoe bracht zich op ongewone manieren te gedragen, ontstond de hypothese dat er ook donkere materie en donkere energie in de hersenen zit. En net als bij het heelal weten we niet wat het is.

De hypothesen

De meest conservatieve wetenschappers denken dat de donkere energie van de hersenen door dit orgaan gebruikt wordt om de homeostase van ons lichaam te regelen. Homeostase is het interne evenwicht van organische functies om de gezondheid te bewaren.

Andere onderzoekers denken dat donkere energie samenhangt met de werking van het onbewuste. Zij denken dat in die dimensie veel meer processen plaatsvinden dan in het kader van het bewustzijn. In feite geloven ze dat daar de resterende energie naartoe gaat.

Hun bewering wordt ondersteund door studies zoals die waaruit bleek dat het onbewuste een 200.000 keer grotere verwerkingscapaciteit heeft dan het bewustzijn.

Een andere studie (Engelse link) van Killingsworth en Gilbert beweerde dat de geest 46 procent van de tijd afdwaalt, wat deze hypothese zou versterken. Dat gezegd hebbende, zijn er op dit moment geen sluitende gegevens. Er is dan ook een groeiende belangstelling om deze verschijnselen te begrijpen, en de vooruitgang gaat door.