Crisis van een 30-jarige: wat is de oorzaak?

Wat is de crisis van een 30-jarige? “Laat het leven niet aan je niet voorbijgaan!” “Wanneer ga je trouwen?” “Ben je van plan om kinderen te krijgen?” “Iemand van jouw leeftijd zou…” Iedereen die bijna dertig jaar oud is, heeft dit soort dingen waarschijnlijk al te vaak gehoord.

Het lijkt erop dat mensen steeds meer verwachtingen hebben naarmate ze dichter bij hun dertigste verjaardag komen. En het is gemakkelijk om samen met hen meer twijfels, angsten en zorgen te ontwikkelen, die soms de zogenaamde crisis van een 30-jarige veroorzaken.

De maatschappij schildert het ideale leven voor mensen die de dertig bereiken. Een leven met een huis, een stabiele relatie, een stabiele en leuke baan, Caribische vakanties en kinderen.

Dit ideaal, gebaseerd op basis van sociale vooroordelen, wordt gepresenteerd alsof het een checklist is van een succesvol en gelukkig leven.

Het is duidelijk dat een crisis van een 30-jarige veel meer te maken heeft met maatschappelijke en culturele druk dan met 30 jaar worden. De meesten van ons voldoen niet aan deze verwachtingen, wat angst en frustratie creëert over niet doen wat we zouden moeten doen, zelfs als het niet is wat we echt willen.

Inmiddels zou ik moeten…

Wat een korte maar vreselijke zin. Al deze ‘moet’-uitspraken zijn een uiting van sociale druk. Ze stellen gemeenschappelijke stappen als eens verplichting op het levenspad voor. Bereik deze stappen en je bent een succesvol of bewonderenswaardig persoon. Doe je dat niet, dan ben je gedoemd om als raar of verloren te worden beschouwd.

De meeste van deze doelen hebben te maken met prestatie en succes en worden gepresenteerd alsof je eigenwaarde en reputatie afhankelijk zijn van het bereiken ervan. Maar hoe hoger de maatschappelijke eisen, hoe meer je de neiging hebt om kritiek te leveren en jezelf onder druk te zetten.

Terwijl je door het leven reist en kansen benut, laat je ook veel opties onontgonnen. Meestal wordt er niet veel over nagedacht en worden ze snel vergeten. Maar er gebeurt iets als je dertig wordt. Voor veel mensen komt elke kans die ze ooit hebben opgegeven terug.

Als dit gebeurt, heb je de neiging om te denken dat als je niet alle ‘normale’ dingen voor dertigjarigen hebt gedaan, je niets hebt gedaan met je leven.

Zo begint een crisis van een 30-jarige. Deze crisis is een staat van verwarring, desoriëntatie en onzekerheid veroorzaakt door de botsing tussen sociale en persoonlijke verwachtingen en realiteit.

Moet je “normaal” zijn?

Het leven is een lange reeks beslissingen, maar die beslissingen dragen een enorme hoeveelheid sociale druk met zich mee. Niemand wil belangrijke mensen in hun leven teleurstellen, zoals ouders, broers of zussen of vrienden.

Daarom is het gemakkelijk om de persoon te worden die de mensen om je heen willen hebben, zonder diep na te denken over wat je echt wilt in het leven.  Maar voldoen aan de verwachtingen van andere mensen leidt niet altijd tot geluk.

Afwijken van wat je cultuur normaal of standaard vindt, betekent niet dat je leven een mislukking is. Het kan zelfs betekenen dat je een leven creëert op basis van wat je echt wilt, niet op wat anderen voor je willen.

Afwijken van de norm betekent echter niet dat alle sociaal normale doelen moeten worden opgegeven. Je kunt nog steeds een stabiele relatie en een vaste baan hebben of een mooie auto kopen. Het betekent gewoon dat je je prioriteiten opnieuw stelt op wat echt persoonlijk belangrijk voor je is.

Hoe sociale druk een crisis van een 30-jarige kan veroorzaken

Het wegwerken van alle sociale druk is niet de oplossing. Dat is onmogelijk. Mensen zijn sociale wezens en niemand leeft in volledig isolement. Maar als je een crisis van een 30-jarige doormaakt, moet je een manier vinden om ermee om te gaan en eruit te komen. Een effectieve methode is jezelf afvragen waarom je zo ontevreden bent met je leven.

Ben je bang dat je je doelen of dromen nooit zult bereiken? Dat je nooit aan de verwachtingen van anderen zult voldoen? Of denk je gewoon na over wat je echt wilt in het leven? Het is een kwestie van in de spiegel kijken en je eigen behoeften en wensen uitzoeken en ernaar handelen.

De sleutel is om onze eigen gedachten, verwachtingen en waarden te onderscheiden van wat we horen in de media of van andere mensen. Anders kan druk van buitenaf je geluk geleidelijk beschadigen.

Als er een punt is om dit artikel weg te nemen, is het dat het bereiken van een gelukkig en bevredigend leven niet het resultaat is van het perfect voldoen aan maatschappelijke verwachtingen.

Geluk komt door het nemen van de controle over je leven en onthouden dat soms zelfs de besten en slimsten wegversperringen tegenkomen of hun weg kwijtraken.

Bewandel je eigen spoor

Jij bent de enige die verantwoordelijk is voor de beslissingen die je besluit te nemen. Sociale druk zal er altijd zijn, en herinnert je aan alle dingen die je “zou moeten” hebben gedaan. De juiste instelling staat echter centraal. Vergeet niet dat het aan jou is of je de conventionele route of de minder drukke weg wilt nemen.

Geluk komt niet van doen wat anderen van je verwachten, maar van ontdekken wat je echt wilt in het leven en dat doen. Kijk niet naar anderen om erachter te komen wat je wilt. Neem in plaats daarvan een kijkje in de spiegel.

Hoewel een crisis van een 30-jarige je misschien dwingt om naar alle dromen en doelen te kijken die je nog wilt bereiken, is het ook een herinnering dat er nog veel leven te leven is. En als je prioriteiten zijn veranderd, wil je misschien niet eens meer die doelen nastreven.

Het leven is een spoor dat je door persoonlijke beslissingen vorm geeft en iedereen heeft de vrijheid om zijn eigen weg te kiezen.