Ben je de voortdurende discussies met je partner zat?

In een relatie zijn discussies onvermijdelijk. Maar dat betekent niet dat ze daarom leuk zijn. Dat geldt zelfs nog meer wanneer de redenen voor de ruzies altijd dezelfde zijn. Het kan ergerlijk zijn, toch? Ben je de voortdurende discussies met je partner over steeds weer dezelfde dingen zat?

Het goede nieuws is dat het mogelijk is om omtrent een steeds terugkerende kwestie tot een overeenkomst te komen. Het heeft te maken met het herkennen van de oorsprong van het probleem. Anderzijds is het misschien geen specifiek probleem maar eerder een algemeen meningsverschil. In dit geval is de aanpak anders. Want er is dan meestal sprake van andere redenen, zoals een machtsstrijd.

Een opvoedingsmodel gebaseerd op onenigheid in de relatie

Eén van de voornaamste redenen waarom vele koppels steeds opnieuw ruzie maken, is omdat ze het van hun ouders geleerd hebben. Want ze hebben niet geleerd hoe ze met conflicten moeten omgaan. In het verleden hebben ze ook geleerd om strategieën te gebruiken die ervoor zorgen dat de meningsverschillen blijven voortduren. Eén van deze strategieën is argumenten hergebruiken. Ze herhalen die dan, maar gebruiken andere woorden. Zo creëren ze het gevoel dat ze altijd nieuwe informatie kunnen bijdragen aan de discussie.

Ze bootsen dus hun ouders na. Eigenlijk gaat het vaak over het opeisen van de superioriteit van de eigen positie. Het doel is dus niet elkaars perspectieven te begrijpen om tot een compromis te komen en de harmonie te herstellen.

Vele stellen maken ruzie omdat ze zich een model eigengemaakt hebben dat steunt op onenigheid in de relatie. Dit model is het tegenovergestelde van de idee dat het mogelijk is om op een opbouwende manier over een meningsverschil te onderhandelen. In wezen zit er een heel duidelijke boodschap in deze omgangsvorm: meningsverschillen in relaties zijn onverenigbaar.

Het zegt dus dat er maar één manier is om uit dit conflict te raken. Je moet de andere persoon meer intimideren dan hij jou. Het gevolg is dat de ruzie niet zal eindigen tot beide partners zo moe en ontzet zijn dat ze van pure uitputting ophouden. Vaak zijn ze ook vergeten waarom de ruzie aanvankelijk begonnen is.

Onderzoek waarom je discussies met je partner hebt

Eerst en vooral bestaat de oplossing eruit dat we het kader omschrijven waarop we onze argumenten steunen. Gebruiken we steeds weer dezelfde argumenten? Lijken de discussies met je partner op die van je ouders? Weten we eigenlijk waarom we discussiëren? Richten we ons betoog altijd op dezelfde eisen en protesten? Reageren we, net als een veer, automatisch op bepaalde situaties en beginnen we te discussiëren zonder verder na te denken?

Denk nu even na over hoe gezond de relatie van je ouders was. Is de relatie goed geëindigd? Waren ze als paar gelukkig? Als je niet wil eindigen zoals zij deden, begin er dan een gewoonte van te maken om de discussies met je partner op een andere manier aan te pakken.

Het is mogelijk om te leven zonder elke dag discussies met je partner te hebben. Je kan er echt voor zorgen dat jullie botsingen in een overeenkomst eindigen en niet in een wapenstilstand die alleen standhoudt tot beide partijen hersteld zijn. Want zodra het energieniveau opnieuw hoog genoeg is, gaan jullie dan opnieuw over tot de strijd.

Maar het eerste wat we moeten doen, is doen alsof het mogelijk is. We moeten ook ophouden met automatisch te handelen. Het is dus belangrijk dat we de prikkels herkennen en dat we op basis daarvan onze reacties herprogrammeren.

Zelfbescherming wanneer jij je in een discussie kwetsbaar voelt

Boos worden op de andere persoon is een manier waarop we onszelf beschermen. We doen dit vooral wanneer we ons aangevallen en kwetsbaar voelen. Het zorgt ervoor dat we in de tegenaanval gaan. We proberen de strijd te winnen zodat we onszelf niet blootstellen aan gevaar.

Bovendien zijn we maar al te vaak afhankelijk van de mening van onze partner. Wanneer zij dus onze competentie, intelligentie of iets anders in vraag stellen, dan hebben we het gevoel dat ons zelfbeeld ernstig in het gedrang komt. We voelen ons kortom kwetsbaar. Dat is de reden dat we de behoefte hebben onszelf te verdedigen. Want dat geeft ons een veiliger gevoel.

Zelfverdediging en zelfbevestiging

Maar wanneer we onszelf op deze manier proberen te verdedigen, gaan we meestal ook de zwakke punten van de andere persoon aanvallen. We geven hem de schuld van onze problemen. Bovendien schatten we de schade niet in die onze woorden kunnen veroorzaken. Wat ooit angst was, kan nu een gevoel van macht en kracht geven. Dit komt door de adrenaline. Het resultaat is dan ook dat een negatieve houding hier bekrachtigd wordt.

Wanneer we ons op het randje van woede bevinden, vergeten we naar onze partner te luisteren. Want we proberen immers “onszelf te verdedigen.” De oplossing is dat we leren hoe we onszelf kunnen bevestigen. We kunnen ons eigen ego versterken zonder iemand te kwetsen. We gaan dan op zoek naar onze eigen weg om te groeien en onszelf onvoorwaardelijk en met al onze zwakheden te aanvaarden.

Vaak discussiëren we over onze eigen problemen die we in onze partner weerspiegeld zien. Maar als we onszelf kunnen aanvaarden en vrijgevig, mededogend, begripvol en vergevingsgezind tegenover onszelf kunnen zijn, dan zullen we in staat zijn onze partner op dezelfde manier te behandelen.

De oplossing houdt ook in dat we op zoek gaan naar een ander perspectief dat empathie en begrip bevat. We erkennen de positie van de andere persoon, ook al verschilt die van onze positie. Want dit zal helpen om onze woede te matigen en de controle te bewaren.

Sommige verschillen zijn onverenigbaar

Wanneer we het over de discussies in een relatie hebben, dan zijn er enkele kwesties die vanuit hun aard of ideologie gewoon niet kunnen opgelost raken. We kunnen ons aanpassen of toegeven aan deze onoplosbare tegenstrijdigheden. Maar dat betekent niet dat ze verenigbaar zijn.

Ook al weten we dat er verschillen bestaan, toch zullen we er ons uiteindelijk op een irrationele manier door bedreigd voelen. Discussies met je partner om ideologische of persoonlijke redenen zijn meestal een vorm van zelfbevestiging. Het is een manier om ons te verzetten tegen het gevoel van vervreemding dat ze in ons veroorzaken.

Desondanks is het antwoord dat je de probleemgebieden moet bepalen en ze gewoon uit het gesprek uitsluiten. Probeer de onveranderlijke verschillen te waarderen en te respecteren. Richt je op de punten waarin jullie een overeenkomst bereiken, zonder het gevoel te krijgen dat de overtuigingen van je partner een bedreiging zijn voor die van jezelf.