Bedreigingen gebruiken met je kinderen is nooit een goed idee

Bedreigingen wekken angst op en helpen je om je wil op te leggen aan je kinderen. Ze zijn echter zeker niet nuttig bij het opvoeden.

Niemand zou zeggen dat het opvoeden van een kind gemakkelijk is. In feite is het vaak een ingewikkeld proces, dat voelt alsof het nooit zal eindigen. Er moet echter aan worden herinnerd dat het opvoeden van een kind betekent dat je je emotioneel met hen moet verbinden. Daarom moet je proberen je geduld met hen niet te verliezen of hen met bedreigingen te onderwijzen.

In feite worden bedreigingen gebruikt door wanhopige ouders die niet over de juiste middelen beschikken om hun kinderen op te voeden. Omdat gezag en bedreigingen niet hetzelfde zijn. Bedreigingen zijn negatieve versterkingen voor een kind die kunnen leiden tot emotionele terugtrekking (Spaanse link).

Bedreigingen gebruiken met je kinderen

Het is niet ongebruikelijk dat sommige ouders of voogden bedreigingen gebruiken als middel om hun kleintjes op te voeden. Het is tenslotte hoe onze grootouders onze ouders hebben opgevoed en tegelijkertijd hoe hun ouders hen hebben opgevoed.

Volgens Maricela Fonseca Analco, een cognitief-gedragspsycholoog van de Autonome Universiteit van Guerrero, is de dreiging een erfelijke hulpbron. “De meeste volwassenen doen het op die manier uit eigen ervaring,” zegt hij. Hij suggereert ook dat “ook zij werden bedreigd in hun kindertijd of adolescentie.”

Aangezien bedreigingen in de eerste plaats bedoeld zijn om te intimideren, is het duidelijk dat ze niet als leermiddel dienen te worden gebruikt.

Bovendien hebben bedreigingen hoogstwaarschijnlijk een averechts effect op de opvoeding van kinderen. Er moet inderdaad rekening mee worden gehouden dat bedreigingen hen vaak het gevoel kunnen geven dat ze moeten vechten of overtreden om het hoofd te bieden aan wat wordt bedreigd.

Als kinderen jong zijn, kunnen dreigementen lijken te werken. Dit is echter niets meer dan een vals gevoel van autoriteit. In werkelijkheid wekken dreigementen angst bij kinderen op en gaan ze in tegen alle waarden van goed onderwijs.

Gevolgen van het gebruik van bedreigingen met je kinderen

Welke reële gevolgen kan het gebruik van bedreigingen hebben voor de opvoeding van onze kinderen? Verschillende onderzoeken suggereren dat ze een emotionele afstand van de ouders veroorzaken. Ongetwijfeld een factor die het onderwijs in latere stadia van hun ontwikkeling en groei zal belemmeren.

• Bedreigingen tasten het zelfrespect van je kind aan. In het begin hebben ze misschien effect, maar uiteindelijk ondermijnen ze hun zelfrespect. Daardoor zullen ze zich niet gewaardeerd voelen. Dit kan later resulteren in agressief gedrag jegens jou, hun ouder.
• Ze veroorzaken stress. De stress die een bedreiging kan veroorzaken, zal zowel het karakter als de persoonlijkheid van een kind beïnvloeden.
• Ze koesteren geen verantwoordelijkheid. In feite is het enige dat een kind leert met berispingen, om straf te vermijden en weg te blijven van de vijand die het oplegt. Met andere woorden, dreigementen leren een kind niet verantwoordelijk te zijn.
• Ze normaliseren agressiviteit. Bij een dreiging gaat het om geweld en agressiviteit. Als ze vaak worden gebruikt, zal het kind een reeks gedragingen normaliseren waardoor het moeilijk voor hem wordt om goed met de mensen om hem heen om te gaan.
• Ze produceren een gebrek aan autoriteit of gezag. Vergis je niet, angst is niet hetzelfde als autoriteit. Je zou kunnen denken dat bedreigingen je gezag over je kind zullen geven, maar niets is minder waar. Het enige waar angst toe leidt, is afstand nemen van je kinderen.

Een bedreiging die nooit wordt uitgevoerd

Een ander nadeel van opvoeden met dreigementen is dat de aangekondigde straf zelden wordt uitgevoerd. Daarom duurt het niet lang voordat kinderen dit feit beseffen.

Volgens Fonseca werken dreigementen misschien de eerste paar keer, maar het zal niet lang duren voordat de rollen zijn omgedraaid. Zodra het kind zich realiseert dat de dreigementen nooit daadwerkelijk worden uitgevoerd, houdt het op erin te geloven en wordt het ondoeltreffend.

Soms gelooft het kind in dit soort situaties dat het nog meer moet vechten om te beschermen wat wordt bedreigd.

Positieve discipline

“De eerste stap is dat volwassenen ermee instemmen deze vorm van ouderschap te annuleren en nieuwe strategieën te leren,” stelt Fonseca voor. Veel andere deskundigen raden trouwens aan hun toevlucht te nemen tot positieve discipline om kinderen ertoe aan te zetten een bepaalde taak te voltooien.

• Langetermijndoelen. Je wilt dat je kinderen elke dag hun tanden poetsen, of je nu in de buurt bent of niet, om ze te straffen als ze dat niet doen. Om deze reden moet je vanaf het begin langetermijndoelen stellen.
• Warmte. Het is heel goed mogelijk om bevelen te geven en hun gedrag op een stevige manier te sturen zonder op te geven warm en vriendelijk te zijn. Bovendien kunnen spelletjes en tekeningen goede bondgenoten zijn om complexe concepten aan hen uit te leggen.
• Meeleven met je kinderen. Als je empathie bij hen wilt kweken, kun je het beste beginnen door het zelf te oefenen. Ze groeien tenslotte op en hebben noch de volwassenheid, noch de visie van een volwassene. Als je begrijpt wat ze denken en voelen, kun je ze beter begrijpen en de communicatie tussen jullie vloeiender maken.
• Problemen oplossen. De relatie tussen ouder en kind is gebaseerd op het oplossen van problemen, niet op het genereren ervan. Daarom moet je je kleintje oplossingen bieden voor hun problemen, hoe klein ze ook zijn. Je mag nooit conflicten creëren, schelden of slaan.

Tot slot

Veel deskundigen op het gebied van voor- en vroegschoolse educatie stellen voor om met kinderen te praten over de gevolgen, niet over bedreigingen. “Als je je tanden niet poetst, gaat je mond stinken,” “ Als je je huiswerk niet maakt, heb je geen tijd om met je vrienden te spelen.”

Dit verhoogt de echte consequenties van het wel of niet doen van een bepaalde taak in plaats van hen te bedreigen met iets dat ze willen beschadigen. Na verloop van tijd zal je kind de gevolgen van zijn acties leren kennen.