Bang en verward, maar levend

Het grootste deel van de dingen die we verliezen, verliezen we als gevolg van de angst voor verlies. Soms realiseren we ons als we terugkijken dat de fases in ons leven waarin alles rustig en beheerst was het minst gedenkwaardig waren. We zien dat die delen van het leven waarin we ons onbeheersbaar, verward, onstabiel en in constante verandering voelden, degenen zijn die zo vol emotie waren dat ze zo duidelijk naar ons terugkomen. Die moeilijke momenten waren de momenten waarop we ons echt levend voelden.

Het lijkt erop dat het in het leven zeker is dat je jaren door kunt brengen zonder ten volle te leven. Dan wordt je leven geconcentreerd in slechts één moment. Het is alsof al je dromen, verlangens, passies en ambities in al hun volledigheid en eerlijkheid worden geconcentreerd, in slechts één seconde.

De delen van ons leven die chaotisch voelen zijn de momenten waarop we op de proef worden gesteld. Deze momenten halen het beste en het slechtste uit onze ware essentie. Wat ze ook voor ieder persoon kunnen herbergen, is een nooit eindigende reeks testen en lessen, die een bepaald gevoel van betekenis creëren als we ze uiteindelijk doorstaan hebben.

Vroeger was er een hartverscheurende verwarring, nu mis ik het

Er zijn zo veel momenten geweest waarop ik de tegenslag waar ik doorheen gegaan ben vervloekt heb. Maar nu, nu alles traag en onveranderlijk voelt, realiseer ik me dat simpelweg die herinnering van de achtbaan van emoties die ik in het verleden meegemaakt heb, datgene is dat dat me terug naar de werkelijkheid en hoop in mijn heden brengt.

Het is de hoop dat ik op een dag de opwinding van mijn emoties weer zal voelen. Het is de hoop om terug naar de realiteit te worden gebracht. Het is de hoop dat met enige zekerheid de toekomst anders zal zijn, dat alles zal veranderen en dat ikzelf ook zal veranderen. Niet beter of slechter zal worden, maar gewoon anders. Wat al voorbij is is voorbij en we moeten nooit proberen om het te herbeleven, maar het leven eerder ten volle te leven en al zijn verschillen te omarmen.

Het is niet goed om voortdurend nostalgie te voelen naar iets dat in het verleden blijft. Het is daarentegen prachtig om veel verschillende hoofdstukken van het leven te hebben, voor welke je allemaal nostalgie kunt voelen. Dat is een teken dat je dingen hebt ervaren die de moeite waard zijn om te ervaren, en dat je reis door het leven betekenis heeft.

Het is echter tegelijkertijd normaal om druk of angst voelen wanneer het tot het denken over de toekomst komt. Er zijn eindeloos veel vragen die we onszelf stellen: Heb ik dezelfde droom als altijd? Zal ik net zo sterk zijn in de toekomst als ik was in het verleden? Is wat me te wachten staat beter of minder goed dan wat me nu gebeurt? Soms antwoorden we met stilte, zonder echt goed te weten wat we tegen onszelf kunnen zeggen.

Ik wil dat het het waard blijft, ik wil me levend blijven voelen

Ongetwijfeld willen we dat alles wat nieuw is in ons leven spannend en vol hoop is en dat het ons levend laat voelen. Rekening houdend met al onze ervaringen uit het verleden kunnen we tot het besef komen dat elke nieuwe fase lijkt te zijn geboren uit een stilstaand moment en op deze momenten kan niets worden voorspeld. We kunnen ons leven nieuwe kanten op laten gaan. Dit betekent nieuwe uitdagingen, die ons nooit lusteloos mogen laten voelen, maar ons eerder moeten intrigeren.

Als we aandringen op het herbeleven van de nostalgie die ons van tijd tot tijd overstroomd, kunnen we in de valkuil van meedogenloze ontgoocheling en teleurstelling vallen. Wat nieuw was, is niet langer nieuw. Wat ooit mijn hoofd liet tollen en me energie gaf, lijkt nu net een oud en kleurloos landschap. Daarom kunnen we zeggen dat de persoon die geen risico’s neemt niet wint; we moeten deze risico’s heel vaak opnieuw nemen. We moeten deze risico’s nemen om ons levend en niet gevangen door ons eigen leven te voelen.

Het is echter niet altijd makkelijk om door te blijven gaan als het pad je niet levend laat voelen of je interesse niet wekt. Het is niet gemakkelijk als alles lijkt op een teleurstellende replica van alles wat je al hebt meegemaakt. Het is niet gemakkelijk als je comfort ziet in één optie en de andere vol met twijfels en bedenkingen bekijkt.

Dus, aangezien het niet altijd makkelijk is om het pad dat we willen nemen te kiezen, heb ik voor mezelf de oplossing gekozen die me nooit in de steek heeft gelaten: mijn instinct volgen en mezelf onderdompelen in wat onstabiel, maar betekenisvol is. Alleen op deze manier kan ik tegelijkertijd mijn gevoelens van nostalgie verjagen, me echt levend voelen en mijn leven waarderen.

Ik zal nergens bang voor zijn; de grootste angst is dat alles hetzelfde blijft

Hier kunnen we een van de grote conclusies die ik heb getrokken uit alles wat ik heb meegemaakt toepassen: je kunt alleen leren van wat je kunt confronteren en als je angst voor verlies kan confronteren, zal je in staat zijn om op te houden dingen te verliezen en te missen.

Dit betekent niet een zwervende, verloren ziel zijn, zonder doelen of dromen om te bereiken. Het betekent jezelf soms verliezen om jezelf en je ziel te herontdekken. Dit betekent niet dat je het ene of het andere pad moet kiezen, maar eerder de manier waarop je kan beslissen. Open je ogen om te zien en je oren om te luisteren. Je weet nooit wanneer de wereld haar melodietje zal veranderen.

Wees brutaal. Sluit een weddenschap met weinig in je voordeel af… want wedden in het leven betekent soms geven zonder enig idee te hebben wat je zal ontvangen. Je weg in het leven herontdekken betekent weten hoe je onzekerheid kunt tolereren, wandelen met je angsten en spoken uit het verleden en je nostalgie. Het betekent weten hoe je deze dingen en alles wat op je af komt met de onschuld van een kind kunt confronteren.

Je weer levend voelen betekent angst en verwarring voelen, maar het is altijd de moeite waard. Want dat is de reden waarom we hier zijn. We zijn hier om het leven te leiden voordat het aan ons voorbij gaat voordat we het ons zelfs maar realiseren.