Een ballon vol emoties in een wereld vol spelden
Het is simpel. We zijn een ballon gevuld met emoties in een wereld vol met spelden. Ja, ik heb het over jou, omdat alles je prikkelt en je je hart op de tong draagt. Dat is natuurlijk wat je kenmerkt. Je valt op omdat je zo gevoelig bent.
Maar je betaalt een prijs omdat je zo emotioneel bent. Je zorgen, je emoties en hoe je je voelt houden nooit op. Ze blijven bij je door dik en dun.
En dan zijn er de spelden die je ballon doorprikken, waardoor je emoties overal heen schieten. Ze begrijpen niet dat je huid kwetsbaar is en dat, als ze dichtbij komen, ze een explosie veroorzaken, een onherstelbare breuk. Je probeert je emoties te beheersen, maar het lukt je niet altijd, alleen maar af en toe. En je zorgt ervoor dat niemand op je emoties stapt natuurlijk, want dan zou je een deel van jezelf verliezen en moet je een andere puzzel in elkaar gaan zetten.
Iedere keer dat je door een speld wordt geprikt, moet je de ballon opnieuw opbouwen, een beetje sterker deze keer. Je weet dat je vroeg of laat weer een speld zal tegenkomen die hem kapot maakt, maar deze speld moet dan wel een beetje dichterbij komen.
“Ik stop mijn ballon in een ballon. Op die manier zal ik mezelf beschermen,” denk je. En zo blijf je lagen toevoegen om je tegen de buitenwereld te beschermen. Alsof je een ui bent.
Iedere keer zeg je dat je je nooit meer zal laten kwetsen, maar toch dringt er iedere keer weer een speld door je ballon heen. En we zijn weer terug bij het begin.
Deze keer verf je iedere ballon een andere kleur en schrijf je er een paar woorden bij die iedereen kan zien:
1. Ik ben altijd oké, er is niets mis
Het ontkennen van onze gevoelens is een van de meest voorkomende tactieken. Daardoor zijn we ons niet meer bewust van wat er met ons gebeurt en daardoor denken we dat we het vermijden.
Als we niet in staat zijn om momenten uit ons leven in detail te beschrijven, komt dat doordat we niet meer nadenken over ons dagelijkse leven. Dit heeft natuurlijk negatieve gevolgen. Als we niet van onze ervaringen leren, blijven we fouten maken en we zullen onszelf niet herkennen in onze daden.
2. Ik heb geen affectie nodig
Een andere manier waarop we onze ballon pantseren, is dat we contact met anderen vermijden. Dit is een van de donkerste strategieën, want het verwijdert ons uit de echte wereld, waardoor we niet meer helemaal aan het leven deelnemen.
Frida Kahlo zei dat we het risico lopen van binnen te worden opgevreten als we onze gevoelens wegstoppen. We willen dat mensen van ons houden zonder kwetsbaarheid te tonen, zonder onze harten te openen. Er zijn knuffels die onze gebroken delen kunnen herstellen, maar we moeten het dan wel toelaten dat we geknuffeld worden.
3. Ik kan alles aan
We vertellen onszelf dat we superkrachten hebben en dat niets ons kan overweldigen, maar de realiteit is dat het dragen van een schild moeilijk is en onze vrijheid inperkt. Uiteindelijk hebben we zoveel ballonnen opgeblazen dat we in de lucht kunnen blijven hangen en ontspannen.
Deze houding geeft ons een illusie van controle over onze emoties, maar dat is alleen maar schijn. Er is iets pijnlijks gebeurt, maar de angst voor het lijden zorgt dat we onze waarheid verbergen.
4. Dit is mijn persoonlijkheid, ik ben wie ik ben
Oké, je bent wie je bent en je verdedigt je recht om dat te zijn, maar spreek je voor jezelf of voor je pantser? Je hebt waarschijnlijk een masker opgezet, een vermomming zodat niemand weet wat er binnenin je gebeurt.
Deze ballon kan je beschermen tegen heel veel spelden. Maar hoewel het je kan helpen veel moeilijke situaties te vermijden, kan het op andere momenten een zware last zijn. Deze situatie zal meer lijden veroorzaken dan dat het vermindert.
We beschermen onszelf tegen anderen, maar op een dag zullen we vast komen te zitten in ons pantser en we zullen er niet meer uitkomen en niet meer kunnen ademen. We kunnen vluchten of onszelf in de slachtofferrol plaatsen, maar dat helpt ons niet. Onze ballonnen zijn gekleurd door ons verleden, een verleden waar we overheen moeten komen.