And Just Like That: een reflectie van vriendschap op 50-jarige leeftijd
And Just Like That is het verrassende en originele vervolg op de Sex and the City-films en -series. In deze nieuwe productie slaat de succesvolle serie, met zes seizoenen en twee filmsequels, een nieuwe richting in die het succes garandeert.
Terwijl de prequel, The Carrie Diaries niet al te spannend was en de tweede film wat van de essentie van de oorspronkelijke serie leek te verliezen, laat het vervolg, And Just Like That veel kijkers aangenaam verrast achter.
Na een financiële crisis en een pandemie die de wereld veranderde, lijkt het erop dat Carrie niet van plan is te veranderen. Daarom houden we van haar, om haar eerlijkheid.
And Just Like That blijft ‘wealth porn’ gebruiken als decor voor zijn verhalen, vol slimme plotwendingen en de gebruikelijke grappen van de hoofdpersonen. De verhalen nemen ons mee naar verre omgevingen en laten ons afluisteren bij hechte gesprekken. De toewijding aan vriendschap als centrale waarde op 50-jarige leeftijd is inderdaad een vertederend onderwerp.
Een vervolg dat werd verwacht, maar gevreesd
Velen van ons vreesden het ergste met dit vervolg. Toch wilden we niet echt de stekker trekken uit de serie die vrouwenshows voorgoed veranderde, of we het nu leuk vonden of niet. Dat gezegd hebbende, dachten we dat alles wel gezegd was over volwassen vrouwen die op zoek zijn naar het schijnbaar hopeloze doel om liefde te vinden in de Big Apple.
De serie, Sex and the City boeide ons, aflevering na aflevering. Het maakte niet uit wat we eerder gewend waren geweest. De dialogen waren grappig en de lengte van elke aflevering perfect. Bovendien waren de plots diep genoeg om niet de zoveelste saaie serie te zijn.
In de gouden eeuw van series als Lost, The Sopranos en The Wire trok het verhaal van vier vrouwen die lieten zien dat single zijn niet zo vreselijk was, een groot aantal kijkers.
Er werden veel dramatische momenten uitgebeeld in de serie. Thema’s kwamen aan bod als verlating, afstand tot familie, vruchtbaarheidsbehandelingen, abortussen en scheidingen. Maar ook de vernedering in de zoektocht naar de ideale partner.
Maar genoeg van series over lijdende vrouwen, documentaires over vermoorde meisjes, en romantische films, bleek Sex in the City onbedoeld nogal grensoverschrijdend.
Vooral door het tonen van de liefde en het gezelschap van vier vriendinnen, die afgunst wekten vanwege hun intimiteit, hun zelfverzekerdheid tegenover onbeleefdheid, en de weergave van het soort feminisme dat in My Brilliant Friends van Nancy K Miller wordt geportretteerd.
Tussen de drankjes, dansjes, gesprekken en teleurstellingen door voelden velen van ons zich buitengewoon dicht bij deze vier vriendinnen. Daarom legde Sex and the City de lat extreem hoog. Wat kon ons nog meer te wachten staan van deze single vrouwen die nu allemaal getrouwd zijn? En vooral, hoe ging het met Samantha, het meest fascinerende lid van het kwartet?
Een meer diverse productie
Velen van ons voelden zich vanaf de eerste aflevering hecht, maar ook vreemd vervreemd. De vrouwen zijn allemaal veranderd, zowel fysiek als emotioneel. Hun levens zijn radicaal anders. Maar de vonk is er nog steeds en een draai in het script levert zowel een tragedie als een wonder op. In de eerste aflevering is het de tragedie die ze onder ogen moeten zien.
De serie bevat nieuwe plots en personages die representatief zijn voor de feministische revolutie van de laatste tien jaar.
Carrie, Charlotte, Miranda en Samantha (die in deze productie niet voorkomt) zijn altijd feministen geweest, onafhankelijk en radicaal vrij. Toch zijn ze ook allemaal verslaafd aan romantische liefde, en de voorstelling brengt dat in beeld met al zijn tegenstrijdigheden en valkuilen.
In de oorspronkelijke serie was er geen sprake van feminisme. Er was geen rassendiversiteit, niet-binaire genderpersonages, of gezondheids-, moeder- en huwelijksdrama’s. And Just Like That blijft net zo oppervlakkig in zijn enscenering, maar is diverser, indringender en volwassener.
De serie is een eerbetoon aan vriendschap, de authentieke ware liefde van alle hoofdpersonen.
And Just Like That: de verhalen die ons te wachten staan
Het beste aan dit vervolg is dat het alle veteraanfans van Sex and the City bij elkaar zal brengen en ook nieuwe fans zal aantrekken. Ze hebben allemaal geluk want de verandering van het script verveelt nooit.
De kijkers worden in een stevige draf door het nieuws geleid dat Carrie’s Instagram-account een hoge vlucht heeft genomen nu ze een podcast heeft. Het is dus vaarwel voor haar column in een echte krant.
Charlotte verft nog steeds haar haar en organiseert vrolijk schoolevenementen. Miranda heeft haar baan als bedrijfsjurist opgezegd. Ze gaat terug naar de universiteit om een diploma te halen: Master of Human Rights. Dat doet ze nadat ze zich realiseert dat ze niet langer deel kan uitmaken van het probleem. In feite ontwikkelt ze een sociaal geweten dat haar hele ervaring als advocaat overtreft.
Als ze gaat studeren, weigert ze een witte redder van zwarten te zijn. Daarmee geeft ze een knipoog naar alle veranderingen in de studio’s van de laatste jaren. Deze nieuwe leerling-burger die openstaat voor de wereld is echter onhandig in haar politieke correctheid.
Miranda is enorm vaardig in het natuurlijk en spontaan zijn en omgaan met andere werkelijkheden die er altijd al waren in New York, maar nu pas in de serie worden uitgebeeld.
De serie brengt ons weer de magie, de kleren doen er niet toe
Aan het eind van aflevering één betekent de onverwachte wending van de show dat Carrie anders door het moderne leven zal moeten navigeren dan ze had verwacht.
Ze zal andere delen moeten verkennen van wat het betekent om oud te worden. Aan de andere kant zal Charlotte nieuwe tests ondergaan als moeder. Miranda zal existentiële twijfels hebben over haar huwelijk en haar seksualiteit.
And Just Like That is niet alleen verrassend vanwege de stoutmoedigheid van de plotwijziging, het herstel van de groepsdynamiek en het vertrek van Kim Cattrall. Het is ook boeiend dankzij enkele interessante nieuwe personages en de bestaande ondersteunende cast. Het resultaat is een cast en een plot die te interessant zijn om te missen.
Met Just Like That wordt het idee van vriendschap op 50-jarige leeftijd onweerstaanbaar en kostbaar. Het maakt ons blij deze personages weer bij ons te hebben.
Ongeacht onze leeftijd. In feite brengt het de magie bij ons terug en we hebben zin in de nieuwe verhalen. De oude serie is verdwenen en bovendien missen we die niet eens met de komst van dit fantastische vervolg.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Offen, K., & Garrayo, M. F. (1991). Definir el feminismo: Un análisis histórico comparativo. Historia Social, 9, 103–135. http://www.jstor.org/stable/40340550