Als je er echt van genoten hebt, zal je het nooit vergeten

Als je het echt leuk vond, zal je het nooit vergeten, het maakt niet uit hoe kort het was. Omdat er liefdes zijn die ons herinneringen hebben gegeven waar we nog steeds van kunnen genieten, dankzij die spontane kusjes, die strelingen vol verlangen en die blikken die ons alles konden vertellen zonder een enkel woord uit te spreken. Dit zijn herinneringen waar we in het geheim naar terug kunnen keren, en hoewel de liefde kortstondig was, is er geen reden om het als fout te beschouwen als het ons gelukkig maakte.

Er zijn mensen die zeggen dat onze herinneringen zich soms gedragen als een sukkelige puppy. We gooien een bal naar hem toe en hij brengt alles wat hij langs de weg vindt naar ons terug. De hersenen werken door middel van associaties. Wat ze terugbrengen uit onze geheugenkist is nooit compleet, ze hebben de neiging veel details weg te laten en alleen de essentie van het verhaal te behouden. Het is echter leuk om te weten dat ze heel dol zijn op gelukkige tijden.

Het is noodzakelijk om een belangrijk detail in gedachten te houden als het gaat om goede herinneringen. Waar we tijdens korte momenten in ons leven van genoten hebben, zal alleen op significante wijze in ons emotionele geheugen geïntegreerd worden als we deze ervaring als transcendentaal en positief interpreteren.

Of we het willen geloven of niet, soms is dit niet zo makkelijk. Vooral als we het hebben over emotionele relaties. Want soms brengen korte relaties langdurige tranen met zich mee. Hoe kunnen we dan aan de positieve kanten van deze momenten in het leven blijven denken?

Waar je van genoten hebt, dient gewaardeerd te worden

Sonja Lyubomirsky is een bekende psycholoog aan de Universiteit van Californië, gespecialiseerd in de studie van geluk. Met boeken als The Myths of Happiness biedt ze ons een ander perspectief op het gebied van positieve psychologie.

Volgens deze auteur moeten we het verleden opzijzetten om het welzijn en ons maximale persoonlijke potentieel te bereiken, omdat het verleden irrelevant is voor het heden. Voor het hier en nu. Hoewel het zeker waar is dat we deze focus kunnen begrijpen, is het in werkelijkheid erg ingewikkeld om dit in praktijk te brengen.

Mensen bestaan uit herinneringen, we zijn samengesteld uit de spanning van onze eerste kus, de geur van de taart die onze oma vroeger voor ons maakte, maar ook uit de tranen die we in het geheim laten na elke teleurstelling in het leven. Voordat we dus op zoek gaan naar ‘die magische pil’ die slechte herinneringen uit kan wissen, is het verstandig om deze herinneringen eerst te herinterpreteren.

Waar je van genoten hebt verdient het om gewaardeerd te worden en waar je verdriet om hebt gehad, moet gezien worden vanuit een ander, meer integraal perspectief, een harmonieuzer perspectief. Als een liefde kort was en je teleurgesteld heeft, houd je dan vast aan wat je hebt ervaren. Als iemand je heeft verraden, houd je dan vast aan wat je hiervan hebt geleerd. Als je een fout gemaakt hebt, moet je er niet over na blijven denken. Haal diep adem en laat de fouten die je begaat vanaf nu de beste manier zijn om te leren.

Het belang van positieve herinneringen

We weten allemaal dat ons geheugen selectief is, dat het niet erg precies is, en dat het graag op zijn eigen manier dingen interpreteert. Dus, zoals we aan het begin van dit artikel ook al zeiden, houden onze hersenen ervan als we ons inspannen om hetgeen we hebben ervaren te interpreteren als iets dat positief en verrijkend was.

Het is bijvoorbeeld opvallend hoe dezelfde ervaring soms zo verschillend kan zijn, gezien vanuit twee verschillende perspectieven. Om dit iets beter te kunnen begrijpen, kunnen we ons bijvoorbeeld voorstellen dat we met onze partner op vakantie gaan. Wanneer we bij onze bestemming aankomen, hebben we alleen maar slecht weer, elke dag van ons verblijf.

Een tijdje later praten we erover en blijkt het dat onze partner deze vakantie heeft onthouden als een verschrikkelijke ervaring, volgens hem was het een verspilling van ons geld. Wij interpreteren het echter op een heel andere manier, zo anders dat we het in ons geheugen als iets dat heel significant en speciaal was hebben opgeslagen: dankzij de regen konden we namelijk meer intieme momenten met onze partner doorbrengen op onze hotelkamer.

Wat we hieruit kunnen opmaken, is dat het goed zou zijn voor ons welzijn om een natuurlijke aanleg te hebben om dingen vanuit andere perspectieven te bekijken. Met andere lenzen die wat we ervaren opnieuw kunnen aanpassen, op een positievere en verrijkendere manier. Martin Seligman, de vader van de positieve psychologie, suggereert iets dat ons ongetwijfeld kan helpen om dit te bereiken.

In zijn boek Authentic Happiness legt hij uit dat dagelijks ergens dankbaar voor zijn een van de beste oefeningen is om positieve herinneringen aan te moedigen. Misschien lijkt dit ironisch of zelfs overdreven spiritueel voor een aantal van onze lezers, maar in werkelijkheid is het een zeer effectieve oefening.

Dankbaarheid is alsof je een ervaring door een filter ziet. Er is altijd iets overgebleven, sedimenten, resten die nauwelijks waarneembaar zijn, maar die schitteren als diamantpoeder. Dit is waar we onze echte lessen vinden, waar we zien waar we van hebben genoten en wat de moeite waard is om te onthouden.

Misschien was die puppy in onze herinnering waar we het aan het begin over hebben gehad diep van binnen toch niet zo onhandig. Zelfs als hij niet in staat is om ons de bal te brengen die we hadden opgegooid, is het heel goed mogelijk dat hij terugkomt met iets dat we wilden herstellen: een belangrijke herinnering die we hadden opgeslagen en die we nu als iets positiefs kunnen waarderen.

Omdat iemand die zich het verleden zonder pijn kan herinneren, de kans heeft om met passie van het heden te genieten.