3 manieren om je nerveuze kind te kalmeren volgens de psychologie
Ouderschap kan soms ingewikkeld zijn, vooral als de gevoelens van je kind oncontroleerbaar zijn. Als je een nerveus kind hebt, zie je hem lijden en wil je alles — maar dan ook alles — doen om hem te kalmeren. In dit artikel bespreken we 3 manieren om je nerveuze kind te kalmeren.
Manieren om je nerveuze kind te kalmeren volgens de psychologie: een aantal dingen om in gedachten te houden
- Bepaalde technieken zullen beter werken dan andere. Het hangt heel erg af van je eigen persoonlijkheid, de persoonlijkheid van je kind en je relatie met hem. Daarom is het belangrijk om verschillende technieken te proberen totdat je er eentje vindt die het beste werkt voor jullie.
- Blijf kalm tijdens het gehele proces. Dit is cruciaal. Als je kind nerveus of angstig is, heeft hij jou nodig om hem er van te verzekeren dat alles goed zal komen. Om jezelf hierbij te helpen, kun je wellicht ademhalingsoefeningen of meditatie proberen voordat je probeert je kind te kalmeren.
- Houd in gedachten dat elke techniek, hoe goed deze ook mag zijn, geduld vergt om te slagen. Deze technieken zijn bedoeld om de nervositeit of angst van je kind af te laten nemen, niet om een wonder te verrichten. Soms zijn emoties simpelweg te intens. In deze gevallen is het jouw verantwoordelijkheid om te wachten tot de storm voorbij is en om je kind ondertussen te steunen.
Manier 1: benoem het
Er is een veelvoorkomend probleem dat veel kinderen hebben met hun ongebreidelde emoties. Ze zien deze emoties als krachtig — maar ook als angstaanjagend. Hieruit volgt de eerste van de drie psychologische manieren om je nerveuze kind te kalmeren.
Uit alle manieren om je nerveuze kind te kalmeren, is deze wellicht het eenvoudigste. Het enige dat je hoeft te doen, is je kind vragen om een rare of grappige naam te verzinnen voor de onaangename gevoelens die hij ervaart. Het is belangrijk dat de naam absoluut niet bedreigend is.
Wanneer je kind een naam heeft gevonden waar hij blij mee is, is de volgende stap om de emoties weg te sturen. Als je kind bijvoorbeeld besluit om zijn emotie ‘Guus’ te noemen, zou hij vervolgens één van de volgende dingen kunnen zeggen:
- ‘Laat me met rust, Guus!’
- ‘Guus, ik voel me slecht door jou. Hou op!’
Door zijn gevoelens een (rare) naam te geven en hardop tegen ze te praten, neemt je kind de macht weg van zijn emoties. Daardoor zal hij een stuk sneller kalmeren.
Manier 2: luister naar je kind
Als iemand je iets over zijn problemen vertelt, is je eerste instinct waarschijnlijk om hem hiermee te helpen. Deze impuls is echter niet altijd even handig met betrekking tot kinderen. Zij handelen namelijk minder rationeel dan volwassenen. Het gebruik van logica om uit te leggen dat alles in orde is, zal dus niet snel zo goed werken als je zou verwachten.
Door te proberen je kind te laten zien of uit te leggen dat er in feite niks aan de hand is, kun je hem nog nerveuzer maken. Probeer in plaats hiervan actief naar hem te luisteren en knuffel hem ondertussen of geef hem een kus. Over het algemeen is het zo dat als je kind zich gehoord en beschermd voelt, zijn angst vrijwel meteen zal weg ebben.
Manier 3: geef je kind iets dat troost biedt
Verschillende studies hebben aangetoond dat het mogelijk is om een voorwerp met een bepaalde emotie te associeren. Als je kind bijvoorbeeld een speciale knuffel heeft of een dekentje, gebruik dit dan en doe er je voordeel mee!
Recente studies demonstreren dat slapen met een knuffel kinderen met nachtmerries helpt. Ditzelfde principe is ook van toepassing in veel andere situaties. Als je kind bang is tijdens zijn eerste schooldag, is het dan geen idee om hem iets mee te laten nemen naar school waar hij blij van wordt? Als dit voorwerp klein genoeg is, zullen andere kinderen niet eens doorhebben dat jouw kind iets extra’s bij zich heeft.
Deze manier werkt nog beter als je aan je kind uitlegt wat je hiermee probeert te bereiken. Vraag hem een ding te kiezen dat hem zal helpen wanneer hij het moeilijk heeft. Op die manier, speelt je kind een grotere rol in dit proces. Het effect zal zo versterkt worden.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Aldana, M. (2009). Los trastornos de ansiedad en niños y adolescentes: particularidades de su presentación clínica. PSIMONART: Revista Cientifica, Instituto Colombiano del Sistema Nervioso, 2(1), 93-101.
- Céspedes, A. (2007). Niños con pataleta, adolescentes desafiantes. Como manejar los trastornos de conducta en los hijos. Ed Vergara, Chile.
- Shapiro, L. E. (2002). La salud emocional de los niños (Vol. 16). Edaf.
