Ziekte van Lyme en zijn psychologische symptomen
De ziekte van Lyme is geen bijzonder bekende ziekte. Deze infectieziekte die door teken wordt overgedragen, kan echter leiden tot slopende en chronische psychische aandoeningen. Toch hebben artsen vaak de neiging zich alleen op de lichamelijke symptomen te concentreren. Ze negeren vaak de psychologische effecten, die meestal behoorlijk ernstig zijn.
Depressie, stemmingswisselingen, woede-uitbarstingen en geheugenverlies zijn slechts enkele van de vaak verwaarloosde symptomen van deze ziekte. Bovendien voelen veel patiënten met de ziekte van Lyme zich volkomen hopeloos omdat ze gewoon niet begrijpen waarom ze zulke verontrustende psychologische symptomen hebben.
In feite had de medische wereld tot voor kort de neiging om het feit te negeren dat stemmingsstoornissen vaak voorkomen naast slopende ziekten, zoals fibromyalgie of lupus.
Als gevolg daarvan voelen de patiënten zich depressief en gebrek aan motivatie. I n het geval van de ziekte van Lyme, de besmettelijke proces zelf zorgt ervoor dat de stemmingsstoornis.
De ziekte van Lyme is een door teken overgedragen infectie die wordt veroorzaakt door de bacterie Borrelia burgdorferi. De eerste symptomen van de ziekte zijn de tekenbeet zelf, gewrichtspijn, hoofdpijn, koorts en hartproblemen.
Wat is de ziekte van Lyme?
Deskundigen beschreven de ziekte van Lyme voor het eerst in 1976. Het komt vaker voor in de Verenigde Staten, vooral in staten als Maine, Virginia, Wisconsin, Minnesota en Michigan. In alle staten komen echter elk jaar gevallen voor. Ook Europa, Rusland, China en Japan registreren zaken.
Tekenbeten komen meestal voor in de zomer en vroege herfst. Deze ectoparasieten dragen de vier soorten bacteriën die de ziekte van Lyme veroorzaken: Borrelia burgdorferi, Borrelia mayonii, Borrelia afzelii en Borrelia garinii. Deze laatste twee komen het meest voor in Europa en Azië.
Niet alle tekenbeten veroorzaken echter de ziekte. 90 procent van de tekenbeten leidt niet tot de ziekte. Wanneer het zich voordoet, zijn de symptomen die het veroorzaakt:
- Koorts en hoofdpijn na de beet.
- Drie tot tien dagen later verschijnt een bijtvlek in de vorm van een erytheem, een cirkelvormige uitslag. Het heeft de neiging om te steken.
- Na weken (of zelfs maanden) ervaart de patiënt bot- en gewrichtspijn. Ze ervaren naast andere symptomen ook hoofdpijn, nekpijn en stijfheid.
- Geleidelijk treden de ernstigste symptomen op, zoals hartkloppingen en onregelmatige hartslag, verlies van spierspanning, neuralgie, gevoelloosheid in de handen of voeten en gezichtsverlamming.
Deze ziekte wordt vaak langzaam gediagnosticeerd. In feite wordt de ziekte vaak verward met artritis, Parkinson, chronische vermoeidheid of zelfs multiple sclerose.
De psychologische symptomen van de ziekte van Lyme
Drs. Allen Steere en Jenifer Coburn voerden een onderzoek uit aan de Harvard Medical School waarin ze de ziekte van Lyme bespraken als een probleem voor de volksgezondheid. De laatste jaren is er inderdaad een duidelijke toename van diagnoses in Duitsland, Oostenrijk, Slovenië en Zweden.
Zoals we hierboven vermeldden, wordt het psychologische aspect van deze ziekte vaak verwaarloosd. Sommige patiënten krijgen zelfs de diagnose geestesziekte voordat ze de diagnose van de ziekte van Lyme krijgen.
De ziekte tast de hersenen en het ruggenmerg aan en veroorzaakt neuroborreliose. De psychologische symptomen van de ziekte van Lyme zijn de volgende:
- Plotselinge en extreme stemmingswisselingen.
- Zenuwverlamming.
- Geheugenverlies.
- Obsessieve en waanvoorstellingen.
- Uitbarstingen van woede met gewelddadig gedrag.
- Verhoogde angstniveaus.
- Depressie.
- Moeite met concentreren.
- Constante onrust.
Veel gezondheidswerkers erkennen nu het feit dat, wanneer een arts een psychiatrische stoornis diagnosticeert, ze vaak geen rekening houden met de mogelijkheid dat deze wordt veroorzaakt door een besmettelijke ziekte.
In feite, zoals we eerder vermeldden, wordt de diagnose van de ziekte van Lyme vaak traag gesteld. Een zo’n bekend geval was dat van zangeres Avril Lavigne. Om deze reden moeten artsen altijd op de hoogte zijn van deze aandoening.
Behandeling
De behandeling van de ziekte van Lyme is altijd gebaseerd op het toedienen van antibiotica. Voordat de arts ze echter voorschrijft, moet hij of zij de toestand van het immuunsysteem van de patiënt evalueren. Zo kunnen ze het exacte stadium van de ziekte achterhalen.
Over het algemeen schrijven artsen een intraveneuze behandeling van antibiotica voor, zoals ceftriaxon of doxycycline. Ze schrijven ook vitamines, antioxidanten en andere medicijnen voor om de afweer van de patiënt te versterken.
Artsen behandelen de psychische klachten vaak met antidepressiva. In veel gevallen ervaren patiënten echter een terugval na de behandeling. In deze gevallen kan de ziekte een chronische ziekte worden. Het kan in feite zelfs seksueel worden overgedragen.
Organisaties zoals de International Lyme and Associated Diseases Society (ILADS) hebben opgeroepen tot meer aandacht en nieuwe therapeutische strategieën voor deze ziekte. Daarnaast is er in mei de National Lyme Disease Awareness Month.
In de natuur zijn de kleinste wezens vaak het gevaarlijkst. Zoals hier het geval is, lijkt het bijna onmogelijk te geloven dat iets dat je nauwelijks kunt zien, zoveel schade kan aanrichten.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Carriveau, A., Poole, H., & Thomas, A. (2019, June 1). Lyme Disease. Nursing Clinics of North America. W.B. Saunders. https://doi.org/10.1016/j.cnur.2019.02.003
- Steere, AC, Coburn, J., y Glickstein, L. (2004). La aparición de la enfermedad de Lyme. Revista de investigación clínica . La Sociedad Americana de Investigación Clínica. https://doi.org/10.1172/JCI21681