Wilhelm Reich en zijn benadering van seksualiteit

Wilhelm Reich was ervan overtuigd dat de klassieke psychoanalytische methode niet effectief was. Hij besloot zijn patiënten daarom op een andere manier te behandelen: via stimuli in willekeurige spieren, waar volgens hem de repressie gecondenseerd was. Deze theorie vormde de basis van de bio-energetica.

Wilhelm Reich was een heel belangrijke figuur in de psychoanalyse. Bovendien wordt hij beschouwd als de voorloper van de bio-energetica en de bedenker van een werkelijk effectieve therapie.

Reich was een onderzoeker en een schrijver en hij vond het leuk om over ideeën te debatteren. Ook was hij een marxist die altijd verbanden legde tussen zijn seksuele theorieën en de socialistische revolutie.

Hoewel voor sommige mensen de theorieën van Wilhelm Reich wel degelijk legitiem zijn, vonden anderen hem eerder een beetje gek. Dit komt omdat Reich verschillende fases doormaakte. In sommige fases was hij erg intelligent en productief en in andere fases juist erg grillig en impulsief.

Toch was Wilhelm Reich iemand die niet bang was om zijn eigen licht te laten schijnen. Zowel zijn benadering van seksualiteit als zijn mening over afweermechanismen zijn gedeeltelijk bestudeerd door vele psychologen en psychoanalytici.

De tegengestelde oorsprong van Wilhelm Reich

De kinderjaren en tienerjaren van Wilhelm Reich waren traumatisch. Hij werd geboren in een klein stadje in het Oostenrijks-Hongaarse rijk in maart 1897. Zijn familie kwam van het platteland. Ze waren Joods maar praktiseerden de religie niet echt. Als volwassene schreef Reich een boek met de titel Passion of Youth, waarin hij het had over de eerste jaren van zijn leven.

Wilhelm Reich kwam voor het eerst in aanraking met seks via de dienaren van zijn huis. Zijn moeder en vader hadden altijd ruzie. En toen hij nog jong was, had zijn moeder een affaire met een andere man. Toen Wilhelm hoorde over de affaire van zijn moeder, was hij woedend en besloot hij zijn vader alles te vertellen. Dit leidde echter tot een groot familiegeschil.

Toen Wilhelm Reich 14 jaar oud was, pleegde zijn moeder zelfmoord, vermoedelijk vanwege het conflict in verband met haar ontrouw. Toen ook zijn vader enkele jaren later overleed, besloot Wilhelm soldaat te worden. Sterker nog, hij was een van de soldaten die vocht in de Eerste Wereldoorlog.

Zijn economische situatie was zeer onzeker en hij moest daarom veel opofferingen maken om naar school te kunnen gaan. Uiteindelijk werd hij echter arts, neuropsychiater en later psychoanalyticus.

Wilhelm Reich en Freud

Wilhelm Reich en Sigmund Freud ontmoetten elkaar in 1922 toen Reich nog een student was. Volgens Freud was Reich een briljant persoon. Reich was zeer gefascineerd door de psychoanalyse. Hij werd daarom lid van Freuds ‘inner circle’.

Op een gegeven moment merkte hij echter dat hij het over veel dingen niet eens was met Freud. Allereerst was hij het niet eens met de theorie van Freud dat mensen hun seksuele verlangens moesten onderdrukken. Reich pleitte juist voor vrije seksualiteit.

Reich postuleerde het bestaan ​​van een soort vitale energie die hij ‘orgone’ noemde, een combinatie van de woorden orgasme en organisme. Naar zijn mening hadden mensen problemen omdat ze deze vitale energie niet vrijelijk lieten stromen.

Hij verwierp de klassieke psychoanalytische methode van vrije associatie en stelde in plaats daarvan een nieuwe therapie voor die mensen probeerde te ‘deblokkeren’ door middel van spierstimuli. Het kwam voort uit het idee dat repressie in de spieren was opgeslagen en dat het vanaf dat punt onbegraven moest worden.

Een verontrustend einde

Wilhelm Reich werd beroemd vanwege zijn karakteranalyse en musculaire therapie. Aanvankelijk geloofden mensen oprecht in zijn theorieën. Hij wees erop dat de werkende klassen seksueel werden onderdrukt. Wat volgens hem de reden was waarom ze zo onderdanig waren.

Uiteindelijk werd hij echter verbannen uit psychoanalytische kringen, evenals uit marxistische milieus. Dit was omdat hij te radicaal en rigide was, waardoor zijn aanhangers zijn theorieën begonnen te verwerpen.

Aan het einde van de jaren ’30 reisde hij naar de Verenigde Staten, deels om te vluchten voor de nazi-partij, omdat ze bevel hadden gegeven al zijn boeken te verbranden. In de Verenigde Staten creëerde hij een apparaat dat in staat zou zijn om ‘orgone-energie’ te verzamelen en het vrij te laten circuleren.

Hij presenteerde dit apparaat zelfs aan Einstein, die het nut ervan uitsloot. Jaren later beschuldigden mensen hem van fraude toen hij zijn apparaat begon te verkopen. Hij stierf in de gevangenis in 1956, op 59-jarige leeftijd.