Wat is een workaholic eigenlijk precies?

Bepaalde arbeidsomstandigheden kunnen het angst- en stressniveau verhogen. Opvallend is dat, hoewel een workaholic hier ook last van heeft, hij alleen maar geïrriteerd raakt als hij niet werkt.

Een workaholic is in wezen iemand die verslaafd is aan zijn werk. Hij richt zijn leven op zijn werk en hecht niet veel waarde aan andere dingen, zoals familie-, sociale of persoonlijke zaken. Deze obsessieve houding ten opzichte van zijn werk brengt zijn gezondheid in gevaar.

Volgens Marisa Bosqued, een klinisch psycholoog met veel ervaring in werkgerelateerde zaken, zorgt de situatie van de workaholic ervoor dat hij geleidelijk de emotionele stabiliteit verliest. Hij kan zelfs een punt bereiken waarop hij verslaafd raakt aan controle of macht.

Ben jij een workaholic?

De gebruikelijke symptomen van een workaholic kunnen we in drie categorieën onderverdelen, afhankelijk van het gebied dat ze beïnvloeden. Niettemin is het belangrijk om te weten dat deze kwaal vooralsnog niet als medische aandoening wordt geclassificeerd.

• Cognitief: angst, prikkelbaarheid, depressie, voortdurende bezorgdheid.
• Fysiologisch: slapeloosheid, stress, verhoogde bloeddruk.
• Gedrag: de behoefte om controle te hebben, extreme planning, afscheiding van de sociale omgeving.

De gedragsaspecten die workaholics kunnen vertonen, kunnen echter variëren. Ze hebben bijvoorbeeld de neiging hun vakantiedagen niet te gebruiken. In sommige extreme gevallen gebruiken ze die dagen misschien wel nooit. Een ander teken is dat zij de eersten zijn die ‘s ochtends naar het kantoor komen en de laatsten zijn die ‘s avonds vertrekken.

Deze mensen genieten niet van hun vrije tijd, omdat ze ook wanneer ze vrij zijn hun werk niet kunnen loslaten. Bovendien hebben ze de neiging om over maar één specifiek onderwerp te praten: hun werk. Het komt dan ook vaak voor dat deze mensen hun werk mee naar huis nemen om meer taken af ​​te kunnen maken.

Het middelpunt van hun leven

Voor deze mensen wordt hun werk geleidelijk het middelpunt van hun leven. Sterker nog, het verspreidt zich in hun leven en vervangt al het andere. Workaholics hebben vaak weinig relaties. Vaak storten ze zich dan ook alleen maar nog meer in hun werk om aan hun persoonlijke problemen te kunnen ontsnappen.

Volgens Wayne Oates, een psycholoog, arts en onderwijzer, is de relatie die een workaholic heeft met zijn werk vergelijkbaar met die van een alcoholist met alcohol. Deze mensen voelen een onverzadigbare behoefte om te blijven werken. Zozeer zelfs dat het uiteindelijk hun gezondheid en welzijn aantast en de meeste van hun sociale relaties vernietigt.

Volgens Bosqued komt deze verslaving voort uit een onredelijke professionele ambitie. Workaholics werken zo hard omdat ze denken dat het de enige manier is om hun doelen te bereiken. Sterker nog, ze proberen uit te blinken omdat ze hebben geleerd dat hoe meer inspanning ze leveren, hoe machtiger ze zullen zijn.

De goede kant

De positieve kant van de levensstijl van de workaholic is dat het natuurlijk grote gevolgen voor zijn carrière heeft. Deze mensen worden vaak de standaard waaraan hun collega’s zichzelf meten, alsook waaraan de baas zijn werknemers meet.

Als geen ander besteden workaholics tijd aan projecten, raken ze betrokken bij bedrijfsaangelegenheiden en zijn ze gemotiveerd om te werken. Uiteindelijk worden deze offers beloond met promoties, macht en geld.

Deze beloningen versterken echter het gedrag. Dit maakt het voor de workaholic dan ook alleen maar moeilijker om met zijn verslaving te stoppen. Hij denkt dat zijn gedrag hem beloont met hogere macht kracht en ambitie.

Een connotatie die niet zo negatief is

Dat het zo moeilijk is om dit gedrag te categoriseren als een stoornis komt doordat veel werken vaak niet als iets negatiefs wordt beschouwd.

Wanneer iemand regelmatig drugs gebruikt of zijn toevlucht neemt tot alcohol om aan zijn problemen te ontsnappen, keurt zijn sociale omgeving zijn gedrag niet goed. Dit is echter niet het geval wanneer de persoon verslaafd is aan zijn werk. Niemand kijkt daar op neer.

Het is echter nog steeds storend gedrag. Het werkt niet, omdat het geen rekening houdt met de andere fundamenten van het leven: familie, vrije tijd en sociale relaties. Deze beperking om een ​​’normaal’ leven te leiden, maakt het gedrag problematisch.

Stel je voor dat je beste vriend zijn hele leven begint te wijden aan zijn familie omdat een van de leden afhankelijk van hem is. Beetje bij beetje brengt hij steeds meer tijd door met zijn familielid en begint hij zijn werk, opleiding en vrienden op te geven.

Uiteindelijk zal hij waarschijnlijk een verzorgerssyndroom ontwikkelen. De casus van de workaholic loopt parallel, onder het mom van verantwoordelijkheid en toewijding om zijn werk in extreme mate uit te voeren.

Ons volledig wijden aan ons werk kan dan ook ernstige emotionele onevenwichtigheden genereren. Het beste wat je kunt doen, is proberen een balans te vinden, zodat je geluk nergens van afhankelijk is en het een meer blijvende gemoedstoestand wordt.