Wanneer je weet dat de relatie voorbij is
Je zou kunnen denken dat ik een fout gemaakt heb in de titel van dit artikel. Zou het geen vraag moeten zijn? ‘Nee’ is mijn antwoord, want het is niet mijn doel om te vragen wanneer je weet dat de relatie voorbij is, maar om te beschrijven wat voor gevoelens we over het algemeen ervaren wanneer een relatie haar einde nadert.
Hoe droevig het ook is, blijven velen van ons te lang hangen in een relatie, zelfs al weten we dat de vonk weg is en dat het enige wat overgebleven is de resten zijn van een vuur dat ooit eens majestueus en gelukkig brandde.
Dit is waarom we de relatie zouden moeten beëindigen wanneer we weten dat er niets meer van over is, ter ere van al het moois dat we ooit hadden. Het leed onnodig lang uitstellen zal alleen maar meer water op het dovende vuur gooien en de gelukkige herinneringen die twee liefhebbende zielen ooit deelden doen vervagen.
Waarom zou je een stervende relatie verlengen?
Nu stel ik wel een vraag en die luidt: ‘Waarom zouden we een stervende relatie verlengen?’ Is dit het echt waard? Zijn de banden die jullie verenigen dan echt zo sterk dat je bang bent dat als je ze verbreekt het bloeden nooit zal stoppen, ook al is er al lang geen sprake meer van liefde?
Naarmate de tijd voorbijgaat, zien we echter steeds meer in dat dit ons niet tevreden stelt. We horen onszelf te zijn en onze meest verborgen dromen waar te maken, maar we zijn niet bereid om deze doelen te verwezenlijken en we raken gefrustreerd door ons onvermogen om oprecht gelukkig te zijn met onszelf. Op deze momenten nemen we toevlucht in de routine, gebroken relaties die uit elke scheur liefde bloeden, maar die ons ook een zekere rust en kalmte bieden, ook al zijn we ver verwijderd van onze dromen en wat we werkelijk nodig hebben.
De angst om iemand te verliezen
Het is ons geleerd om bang te zijn en een zeer algemene angst is het verliezen van iemand die we liefhebben, ondanks het gegeven dat het geen liefde meer te noemen is.
Misschien is de genegenheid er nog en wellicht is er ook nog een beetje respect, begrip en vriendschap of kameraadschap. Maar dit is geen liefde en als we dit niet beseffen en daarnaast bang zijn om die ander te verliezen, dan kunnen onze geest, ons hart en onze ziel vervagen en ons ervan weerhouden om de noodlottige beslissing te nemen om de relatie te beëindigen.
Misschien is het de onzekerheid die we al van kleins af aan voelen die ons ervan weerhoudt om moeilijke beslissingen te nemen. Je weet dat de liefde voorbij is, maar je kunt het niet hardop zeggen, zelfs niet tegen jezelf.
Misschien ben je bang voor eenzaamheid, bang dat er niemand is om voor thuis te komen en is dit de reden dat je die beslissing waarvan je weet dat je hem moet nemen alsmaar uitstelt, omdat je niet inziet hoe waardevol het is om jezelf in de juiste richting te leiden.
Misschien ben je bang voor wat anderen zullen zeggen. Hoe zal je familie het opvatten? Wat zullen je buren en vrienden denken? Hoe ga je het de kinderen vertellen? En al die tijd leef jij een ongelukkig en pijnlijk leven, sleep je je waardigheid over de grond voor een relatie die haar passie reeds jaren geleden verloor. En elke dag sterf je hierdoor een beetje meer van binnen.
Het is niet altijd makkelijk om naar je hart te luisteren, vooral niet als het gebroken is. Maar het is wel nodig, omdat blijven hangen in een relatie die al voorbij is, die geen liefde meer kent, een van de ergste dingen is die je je ziel kunt aandoen. Wees daarom dapper, denk eerlijk na en doe wat je moet doen om weer gelukkig te kunnen zijn.
