Walging, ook wel de vergeten emotie genoemd

Normaal gesproken voelen we walging wanneer we iets moeten eten dat we niet lusten, maar soms kunnen we ook walgen van een idee of levensstijl. Is walging mogelijk een culturele aandoening?

We hebben het niet vaak over walging, hoewel het toch een van de basisemoties is. Wanneer we op het punt staan iets te eten maar plotseling een onaangename geur waarnemen, besluiten we automatisch om het weg te gooien.

Hetzelfde gebeurt wanneer we een onaangename geur waarnemen in de keuken en we automatisch weten dat iets bedorven is geraakt en we het weg moeten gooien om onze gezondheid te beschermen.

Herinner je je de laatste keer dat je ergens van walgde? Hoe voelde je je? Had het te maken met eten? Heb je het eten daarna ooit nog eens geprobeerd? Zou je een insect kunnen eten? Denk je dat het iets cultureels is om van iets of iemand te walgen?

Al van jongs af aan maakt walging deel uit van ons leven. Om deze reden is het belangrijk om te weten wat er schuilgaat achter deze emotie. Soms zit er namelijk meer achter, zoals de manier waarop we de wereld waarnemen. Laten we hier eens iets dieper op ingaan.

Wanneer ervaren we walging?

We kunnen walging ervaren wanneer we iets eten dat bedorven is of op het punt staat te bederven. Walging is een adaptieve reactie die voorkomt dat we in bepaalde situaties onze gezondheid schaden.

Deze emotie kan echter ook worden veroorzaakt door ideeën die ons niet aanstaan. Je kunt daarom zeggen dat walging wordt veroorzaakt door het doel om besmetting te voorkomen.

Wanneer we bijvoorbeeld de koelkast openen om er een heerlijk stuk koude watermeloen uit te pakken en de watermeloen half bedorven aantreffen, gooien we het gewoon weg. De bedorven toestand ervan laat ons weten dat we er ziek van kunnen worden.

Een ander voorbeeld kan zijn: melk willen verwarmen voor onze koffie, maar iets zuurs ruiken bij het openen van het pak. Hierdoor gieten we de melk gewoon door de gootsteen.

Bij eten is het makkelijk. Als het er bedorven uitziet of slecht ruikt, weten we dat we het beter weg kunnen gooien. Als we het op zouden eten, zouden we er namelijk ziek van kunnen worden. Zodoende kunnen we walging beschouwen als een adaptieve emotie die ons beschermt tegen schadelijke situaties.

Volgens verschillende studies is walging gerelateerd aan de insula of het eiland van Reil. Beschadigingen in dit deel van de hersenen kunnen er zelfs voor zorgen dat iemand niet in staat is deze emotie te ervaren noch het te herkennen bij anderen.

Is deze emotie cultureel?

De manier waarop walging ervaren wordt kan verschillen van cultuur tot cultuur. Ondanks dat het een emotie is die ons helpt te voorkomen dat we onze gezondheid in gevaar brengen, is het tegelijkertijd ook zo dat bepaalde dingen afhankelijk zijn van cultuur. Sommige voedingsmiddelen kunnen bijvoorbeeld walging opwekken, terwijl ze helemaal niet giftig zijn.

Het is echter belangrijk op te merken dat deze emotie gepaard gaat met een karakteristieke gezichtsuitdrukking die zelfs bij blinde mensen al vanaf hun geboorte kan worden waargenomen. Daarnaast wekt het ook typische fysiologische, psychologische en gedragsmatige reacties op.

Het nationale gerecht van Spanje is bijvoorbeeld paella, dat garnalen bevat. Hoewel dit gerecht in dit land als een delicatesse wordt beschouwd, zouden waarschijnlijk weinig Spanjaarden opgewonden raken over het vooruitzicht om een bord sprinkhanen of krekels te eten.

In sommige landen zijn dit soort insecten echter juist een ware delicatesse, net als paella in Spanje. Het zijn dus niet altijd dezelfde dingen die een gevoel van walging kunnen opwekken.

Een bepaald gerecht kan voor de een heerlijk smaken en voor de ander vreselijk, zelfs als beiden uit hetzelfde land komen. Slakken zijn hiervan een duidelijk voorbeeld. Deze emotie hangt daarom ook af van de persoonlijkheid van het individu en zijn opvoeding.

Hoewel het dus zo is dat er genoeg simpele dingen bestaan die walging kunnen opwekken, zoals een misselijkmakende geur, is het tevens belangrijk om rekening te houden met de invloed van cultuur. Afhankelijk van onze cultuur, kunnen we ergens namelijk meer of minder van walgen.

Ideologische walging

Het ervaren van deze emotie beschermt ons zonder twijfel tegen giftige dingen. Deze emotie gaat echter veel verder dan eten. Er zijn namelijk ook veel mensen die kunnen walgen van bepaalde aspecten van andere culturen, rassen, religies etc.

Sommige mensen zien andere ideologieën als een bedreiging. Ze denken dat die ideologieën hun overtuigingen of het leven in het algemeen kunnen schaden. Dit soort walging draagt ​​bijvoorbeeld bij aan racisme en xenofobie. Als we andere rassen of mensen als bedreiging beschouwen, wijzen we ze af en vermijden ze.

Volgens de resultaten van de onderzoeken die werden uitgevoerd door Paul Rozin, een psycholoog die zich heeft toegewijd aan het bestuderen van deze emotie, is walging een afwijzing van gebeurtenissen die ons herinneren aan onze dierlijke aard.

Rozin en zijn medewerkers wezen erop dat hoewel walging een verdedigingsmechanisme is dat is ontstaan ​​om slecht voedsel te vermijden, het beetje bij beetje is losgeraakt van die elementen. Zodoende kunnen we nu ook walgen van iemand die onze morele regels schendt.

Volgens deze auteurs zou het feit dat we walgen van racistisch, mishandelend of ander negatief gedrag er ook toe kunnen leiden dat we de menselijke waardigheid binnen de sociale orde beschermen. Wat denk jij?