Waarom kan ik mensen niet uitstaan? Wat kan ik doen?
Voor sommige mensen is gezelligheid niet altijd leuk. In plaats daarvan zijn ze blij om naar huis terug te keren en kalm te zijn. Ze vinden de interactie ongemakkelijk, uitdagend of saai. Klinkt bekend? Als deze situatie je zorgen baart en je een oplossing wilt vinden, is de eerste stap het onderkennen van de oorzaak van de reden waarom je mensen niet kunt uitstaan.
Het voelen van intolerantie jegens anderen heeft verschillende oorzaken; opgehoopte stress, introversie of pijn uit het verleden zijn enkele redenen. Laten we ze in meer detail leren kennen.
Mogelijke oorzaken dat je andere mensen niet uitstaan kan (en wat je in elk geval moet doen)
Op de vraag “waarom ik mensen niet kan uitstaan”, zijn er verschillende antwoorden. We zeiden al dat het identificeren van de specifieke oorzaak van cruciaal belang zou zijn om deze situatie aan te pakken en, indien nodig, te wijzigen. Hieronder staan de belangrijkste mogelijke redenen waarom het moeilijk is om je op je gemak te voelen bij anderen, samen met strategieën voor elk geval.
1. Stress en opgebouwde vermoeidheid
Als je overweldigd wordt door druk en zorgen, kun je je prikkelbaar voelen. Soms kan wat lijkt op algemene intolerantie jegens anderen een weerspiegeling zijn van je emotionele toestand en niet noodzakelijkerwijs een kenmerk van je persoonlijkheid.
Het is nuttig om na te denken over de vraag of je deze neiging altijd al heeft gehad, of dat deze is ontstaan naast de opeenstapeling van stress.
Te doen
In plaats van je zorgen te maken over je sociale prestaties, kun je je zich concentreren op het verminderen van je stressniveaus. Bekijk je gewoonten en prioriteiten, implementeer ontspanningsstrategieën en zorg ervoor dat je tijd reserveert voor vrije tijd en rust. Door de spanning te verlichten, zullen je tolerantie en sociale welzijn misschien op natuurlijke wijze verbeteren.
2. Neiging tot introversie en overweldiging wanneer je omringd bent door mensen
Introverte mensen voelen zich vaak uitgeput nadat ze veel tijd aan interactie hebben besteed. Sterker nog, ze hebben momenten van eenzaamheid nodig om hun batterijen op te laden. Kan je gevoel van uitputting als je onder de mensen bent, te wijten zijn aan je neiging tot introversie?
Te doen
Accepteer eerst je behoefte. Er is niets mis met het verkiezen van rust boven constante stimulatie. Het is echter gezond voor je om een balans te vinden tussen je persoonlijke tijd en je sociale tijd. Wees uiteraard selectief met de mensen met wie je deelt en kies een omgeving die voor je comfortabel is.
3. Negatieve ervaringen in je vorige relaties
Als je in het verleden sterke conflicten, afwijzing of verraad hebt meegemaakt, kan het vandaag de dag moeilijk zijn om iemand te vertrouwen. Deze ervaringen drukken een stempel op hoe je mensen en relaties waarneemt, waardoor een soort emotionele barrière ontstaat om te voorkomen dat je dezelfde pijn voelt.
Te doen
Psychotherapie is nuttig om deze wonden te genezen en de gevolgen ervan te overwinnen. Bovendien helpt het om nieuwe sociale interacties geleidelijk aan te benaderen en mensen te kiezen bij wie je je veilig voelt.
4. Niet in harmonie zijn met wat de meerderheid waardeert
“Ik kan mensen niet uitstaan, waarom overkomt mij dit?” Eén antwoord op deze vraag is het gevoel hebben dat je waarden, interesses en overtuigingen verschillen van die van de meerderheid van je omgeving. Als ze dingen waarderen die jij afwijst, of andersom, is het normaal dat je je niet op één lijn en op je gemak voelt in hun gezelschap, vooral als je merkt dat ze niets aan je bijdragen.
Te doen
In dit geval is het werk dubbel en complementair. Aan de ene kant is het belangrijk dat je relaties opbouwt met mensen met wie je tot op zekere hoogte de manier waarop je het leven ziet en leeft, deelt. Tegelijkertijd is het essentieel om te proberen een open en tolerante houding ten opzichte van verschillen aan te nemen, waarbij je altijd je eigen grenzen respecteert.
Wellicht vind je dit artikel ook interessant: Emotionele wonden uit de kindertijd helen: 4 dingen die een therapeut zou kunnen zeggen
5. Een kindertijd zonder voldoende sociale stimulatie
Hoewel het geen universele regel is, kun je je, als je tijdens je jeugd weinig mogelijkheden hebt gehad om met andere kinderen om te gaan of aan groepsactiviteiten deel te nemen, het gevoel hebben dat je tegenwoordig niet op je plaats bent in sociale situaties.
Socialisatie in de kindertijd is cruciaal. Als er in de eerste jaren op dit aspect tekortkomingen waren, kan het vandaag de dag moeilijker voor je zijn om contact te maken met mensen en kun je ervoor kiezen jezelf te isoleren.
Te doen
Om je op je gemak te voelen in sociale contexten, moet je jezelf er geleidelijk en strategisch aan blootstellen. Begin met kleine doelen, zoals het voeren van korte gesprekken. Lid worden van clubs, sportteams of groepen met gemeenschappelijke interesses is ook erg nuttig. In deze omgevingen kun je mensen ontmoeten en je sociale vaardigheden oefenen zonder dat alle aandacht op jou gericht is.
6. Onrealistische verwachtingen
Misschien verwacht je dat iedereen altijd vriendelijk en attent is en 100% begrijpt wat je nodig hebt, of dat de gesprekken altijd prettig en zonder misverstanden verlopen. Maar de waarheid is dat relaties iets complexer zijn en dat er een dwingende reden zou zijn om je af te vragen waarom je mensen niet kunt uitstaan.
Deze verwachtingen kunnen ervoor zorgen dat je je gefrustreerd of teleurgesteld voelt als anderen zich niet gedragen zoals je je had voorgesteld. Daardoor begin je mensen als problematisch of ongevoelig te beschouwen.
Te doen
Het is belangrijk om eraan te werken te accepteren dat menselijke interacties vol onvolkomenheden zijn. Leer kleine fouten of misverstanden te accepteren als een natuurlijk onderdeel van relaties. Dit betekent echter niet dat je je niet-onderhandelbare waarden in gevaar moet brengen.
7. Je voelt je superieur aan de rest
Het gevoel van superioriteit kan ertoe leiden dat je mensen vanuit een kritisch en afstandelijk perspectief bekijkt, in de overtuiging dat ze onder jouw normen vallen. Door dit gevoel kunnen ze voor jou saai, oninteressant of oppervlakkig overkomen, waardoor je minder geïnteresseerd bent in interactie met hen.
Te doen
Neem even de tijd om na te denken over waarom je je superieur voelt. Omring jij jezelf met mensen die je eigenlijk helemaal niet bewondert? Of is het een manier om onzekerheden te compenseren?
Zou datgene wat je aan de rest stoort, een weerspiegeling kunnen zijn van iets dat je in jezelf moet veranderen ? Het cultiveren van nederigheid kan echter de sleutel zijn om deze perceptie te veranderen.
8. Je minderwaardig voelen ten opzichte van de rest
Net het tegenovergestelde kan jou ook overkomen: minder voelen. Als je jezelf voortdurend vergelijkt en het gevoel hebt dat je niet aan de eisen voldoet, worden sociale bijeenkomsten vaak te ongemakkelijk en uitdagend. Deze druk zou het praten met mensen vermoeiend maken. Het gevolg is dat je mensen mijdt uit angst voor oordeel en afwijzing.
Te doen
Begin met het herkennen van je waarde en het versterken van je zelfrespect. Dit proces is het meest effectief onder begeleiding van een therapeut. Op dezelfde manier is het heel belangrijk om jezelf te omringen met empathische en vriendelijke mensen met wie je kunt omgaan, in plaats van met mensen die ervan genieten om naar het lijden of falen van andere mensen te kijken.
Ben ik dan asociaal?
Wanneer je merkt dat je het ondraaglijk vindt om met mensen te praten of ruimte met anderen te delen, kun je je afvragen of je asociaal bent. Op dit punt is het volgens de psychologie essentieel om de term ‘asociaal’ te onderscheiden van het concept ‘asociaal’.
De eerste verwijst naar de persoon die sociale normen ter discussie stelt en de behoeften en rechten van anderen negeert. Volgens de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) vertoont iemand met een antisociale persoonlijkheidsstoornis doorgaans een gebrek aan empathie en impulsiviteit en handelt hij vaak op een agressieve of manipulatieve manier.
Aan de andere kant is het hebben van een asociale neiging een persoonlijkheidskenmerk dat niet impliceert dat je gewelddadig of destructief bent. Veel minder wordt het geclassificeerd als een persoonlijkheidsstoornis.
Het verwijst eerder naar een gebrek aan interesse in deelname aan het sociale leven en het zoeken naar het gezelschap van anderen. Iemand met een asociale neiging onderscheidt zich dus door het volgende:
- Breng liever tijd alleen door.
- Identificeer je met introversie.
- Begrijp en respecteer wetten en sociale codes.
- Geef de voorkeur aan kwaliteit boven kwantiteit van relaties.
- Zich angstig, verlegen of nerveus voelen in sociale situaties.
- In staat zijn om duurzame en bevredigende relaties te onderhouden.
- Minder ontwikkelde sociale vaardigheden hebben door gebrek aan oefening.
De sleutel tot tolerantie is zelfkennis
Je hoeft jezelf niet te dwingen om met mensen om te gaan waarmee je geen verbinding hebt. Je hoeft jezelf ook niet te dwingen om je op je gemak te voelen in situaties die niet bij je voorkeuren of behoeften passen. Het gaat niet om het veranderen van wie je bent of je waarden.
Het is echter belangrijk om te ontdekken of er iets is dat je sociaal blokkeert en manieren te vinden om van het gezelschap van anderen te genieten. Introspectie en innerlijk werk zijn cruciale elementen in dit proces.
Psychotherapeutische zorg kan een groot verschil maken als je andere mensen niet kunt uitstaan. Zie het als een investering in je welzijn: een beetje hulp van buitenaf zou je helpen een beter gevoel over jezelf en anderen te krijgen.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Álvarez, P., Díaz, Ó., & Sanz, C. J. (2021). Trastorno de la Personalidad Antisocial y Delincuencia: análisis de sentencias entre 2009-2019. Edupsykhé. Revista de Psicología y Educación, 18(1), 1-24. https://journals.ucjc.edu/EDU/article/view/4329
- American Psychiatric Association -APA- (2014). DSM-5. Manual diagnóstico y estadístico de los trastornos mentales. Madrid. Panamericana.
