Waarom doe je degenen van wie je houdt pijn?
Je hersenen zijn geprogrammeerd om zich in te leven in dierbaren. Uiteindelijk doe je degenen van wie je houdt toch vaak pijn. Onderzoekers van de Universiteit van Virginia hebben echter aangetoond dat je geest in een gevaarlijke situatie geen onderscheid maakt tussen zijn eigen veiligheid en die van de mensen om wie je geeft.
Je vermogen om jezelf in andermans schoenen te verplaatsen, hangt meestal af van of de persoon een vreemde is of iemand die je kent. Volgens de onderzoekers scheidt je brein bekende mensen van anderen. Dit betekent dat mensen in je sociale omgeving op neurologisch niveau verweven zijn met je zelfgevoel.
In die zin bevestigt James Coan, professor aan de Universiteit van Virginia, dat “met vertrouwdheid, andere mensen een deel van onszelf worden.” In feite lijkt het erop dat mensen geëvolueerd zijn om hun eigen identiteit te hebben waarin dierbaren een deel van hun eigen neurale netwerk vormen. Daarom heb je vrienden en bondgenoten nodig.
De reactie op een bedreiging
De onderzoekers ontdekten dat de hersengebieden die verantwoordelijk zijn voor het reageren op bedreigingen, actief worden wanneer een vriend in gevaar is, in principe op dezelfde manier als wanneer de dreiging tegen u is. Wanneer de dreiging een vreemdeling betreft, vertonen deze hersengebieden echter weinig activiteit.
Volgens Coan demonstreren deze bevindingen het enorme vermogen van de hersenen om anderen te integreren, op zo’n manier dat mensen die dicht bij je staan, effectief een deel van je worden. Daarom, wanneer een vriend of geliefde in gevaar is, voel jij je ook bedreigd.
In Coans eigen woorden: “Als een vriend wordt bedreigd, wordt het hetzelfde alsof we zelf worden bedreigd. We kunnen de pijn en moeilijkheden die ze doormaken op dezelfde manier begrijpen als we onze eigen pijn begrijpen.”
Waarom doe je degenen van wie je houdt pijn?
Bovenstaande bevindingen roepen de volgende vraag op. Waarom doe je soms de mensen van wie je houdt pijn? Waarom word je boos op ze? Wat gebeurt er als je je wreed tegen hen gedraagt?
Deze houdingen, die meestal kort zijn en incidenteel voorkomen, tonen in feite het meest kwetsbare deel van het mens-zijn aan. In feite zijn ze een reactie om de andere persoon te scheiden van je neurale netwerk. Dit is een natuurlijke reactie van zelfbescherming.
Een oplossing om dit gedragspatroon te doorbreken, is het versterken van je gevoel van eigenwaarde. Bovendien moet je erkennen dat je negatieve gedrag jegens je dierbaren in feite een manifestatie is van de haat die je jegens jezelf voelt.
Deze gedragspatronen worden vaak binnen het gezin aangeleerd en van generatie op generatie doorgegeven.
Dit onderzoek biedt enkele interessante tips om de cirkel te doorbreken. Als je je bijvoorbeeld niet probeert te verdedigen, kun je de anderen in stand houden als onderdeel van je eigen neurologische netwerk. Dit zal je gevoel versterken dat je liefde waard bent. Op deze manier zullen zowel jij als de ander zich ook zekerder voelen.
Je hebt anderen meer nodig dan wat dan ook
Een van de meest interessante aspecten van dit onderzoek is dat het suggereert dat het niet meevoelen met dierbaren een gebrek aan zelfliefde weerspiegelt.
Deze haat die je jegens jezelf voelt, is neurobiologisch. Bovendien is het de reden dat je je dierbaren pijn doet. Als je het echter begrijpt, zou dit moeten betekenen dat je niet doorgaat met deze cyclus van woede jegens hen.
Als je je bedreigd voelt, is je instinctieve reactie om jezelf te verdedigen. Als je jezelf haat, is het logisch dat je empathische reactie op degenen van wie je houdt zal mislukken. Dit is de reden waarom het zo belangrijk is om je eigenwaarde en zelfliefde op te bouwen.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Arango-Dávila, C. A., & Pimienta, H. J. (2004). EL CEREBRO: DE LA ESTRUCTURA Y LA FUNCIÓN A LA PSICOPATOLOGÍA: Primera parte: Bloques funcionales. Revista colombiana de psiquiatría, 33, 102-125.
- Beckes, L., Coan, J. A., & Hasselmo, K. (2013). Familiarity promotes the blurring of self and other in the neural representation of threat. Social cognitive and affective neuroscience, 8(6), 670-677.
- Hardee, J. T. (2003). An overview of empathy. The Permanente Journal, 7(4), 51.