Vrouwen en meisjes in de wetenschap
Soms moet je fouten uit het verleden analyseren om een betere toekomst te creëren. Het maken van een meer geconcentreerde inspanning om vrouwen en meisjes in de wetenschap te betrekken, is daarom een belangrijk onderdeel van deze poging om een meer gelijkwaardige toekomst op te bouwen.
Tot voor kort werd de wetenschap namelijk door mannen gedomineerd. We zijn echter langzaam op weg naar meer authentieke gelijkheid. Als je een meisje of jongen vraagt om een wetenschapper te tekenen, tekenen de meeste waarschijnlijk hetzelfde: een oude man in een witte jas. Denk maar aan Doc uit de film Back to the Future.
In diezelfde geest, als je mensen vraagt om een vrouw te noemen die haar leven aan de wetenschap heeft gewijd, zouden de meesten het moeilijk vinden iemand anders dan Marie Curie te noemen.
Rita Levi-Montalcini, Lise Meitner, Sophie Germain of Marie Anne Pierrette-Paulze zijn geen bekende namen. Misschien komt dit omdat mannen zoals Isaac Newton, Benjamin Franklin, Nicola Tesla of Louis Pasteur hen volledig hebben overschaduwd in de wereld van de wetenschap. Mannen hebben altijd meer kansen, betere posities en meer prestige gehad.
Betekent dit dat maar heel weinig vrouwen hun leven in de loop van de menselijke geschiedenis aan de wetenschap hebben gewijd? Helemaal niet. Het probleem is echter dat de meesten door mannen werden overschaduwd.
Een geweldig voorbeeld is Mileva Maric-Einstein, de eerste vrouw van Albert Einstein. Volgens haar biografen was ze een fundamenteel onderdeel van Einsteins relativiteitstheorie, die uiteindelijk een Nobelprijs won.
Vrouwen en meisjes in de wetenschap
11 februari is de internationale dag van Vrouwen en Meisjes in de Wetenschap. De VN hebben een aantal concrete doelen gesteld voor vooruitgang in de komende vijftien jaar, en één daarvan was het beëindigen van de ongelijkheid in de wetenschap.
Wetenschap, technologie, ingenieurswetenschap, wiskunde… De aanwezigheid van vrouwen in deze vakken neemt toe, wat geweldig is. Dat gezegd hebbende, doorslaggevende factoren zullen de toekomst van gelijkheid bepalen. Laten we die aspecten eens nader bekijken.
De last van gendervooroordelen
Volgens rapporten van de UNESCO is minder dan 30% van de onderzoekers in de wereld vrouw. Evenzo kiest slechts 3% van de vrouwelijke studenten in het hoger onderwijs studies van informatie- en communicatietechnologieën (ICT). Vrouwen vertegenwoordigen slechts 8% op het gebied van natuurwetenschappen, wiskunde en technologie.
Hebben vrouwen gewoon de vaardigheden niet om in deze disciplines te werken? Dit is duidelijk niet het geval. Maar er is wel een probleem. De daadwerkelijke toelating van vrouwen en meisjes in de wetenschap vereist de eliminatie van gendervooroordelen. Tegenwoordig behelzen kinderen van zeven tot acht jaar al ideeën over wat ‘voor meisjes’ is en ‘wat voor jongens’ is.
Jonge kinderen stellen zich meestal mannelijke ingenieurs, wetenschappers en professoren voor. Dit soort vooroordelen moeten vanaf zeer jonge leeftijd al worden gecorrigeerd als we gendergelijkheid willen bevorderen.
Meisjes aanmoedigen om de wetenschap in te gaan en hun wetenschappelijke nieuwsgierigheid te wekken, zou zeker een aantal belangrijke veranderingen teweegbrengen.
Waarom zijn er niet meer vrouwen in belangrijke banen in de wetenschap?
We moeten één onbetwistbare realiteit onder ogen zien. Naarmate we hogerop komen in de professionele ontwikkeling, zien we steeds minder vrouwen.
Er zijn meer mannen dan vrouwen in management- en besluitvormingsposities. Waarom? Over het algemeen is het probleem het mislukken van het beleid dat gelijkheid bevordert. De samenleving ziet mannelijke wetenschappers nog steeds als bekwamer.
Daarnaast is de grootste uitdaging waarmee vrouwelijke wetenschappers vaak te maken krijgen, het combineren van het moederschap met hun professionele loopbaan. Vaak zijn vrouwen niet in staat om een baan met meer verantwoordelijkheid te nemen omdat er geen mechanismen zijn om werkende moeders genoeg te ondersteunen.
Er is nog een andere belangrijke factor waar we rekening mee moeten houden. Het bekende ‘Matilda-effect’, in 1993 bedacht door historicus Margaret W. Rossiter. Volgens Rossiter waarderen mensen het werk dat mannen doen hoger dan het werk dat vrouwen doen.
Vrouwelijke wetenschappelijke vooruitgang en ontdekkingen door vrouwen worden vaak overschaduwd. Of, erger nog, een man krijgt uiteindelijk de eer voor het werk van een vrouw. Als gevolg hiervan wordt de vrouwelijke wetenschapper buitengesloten, kan ze geen geld krijgen voor haar werk, wordt ze niet gepubliceerd en krijgt ze geen promotie.
Vrouwen en meisjes in de wetenschap: een hoopvolle toekomst
Kortom, we zouden meisjes moeten leren dat ze kunnen zijn wat ze willen zijn. Laten we hun ogen openen voor de uitgestrekte wereld van de kosmos, voor het kleine universum van de genetica en de verbazingwekkende mogelijkheden in de technologie. De integratie van vrouwen en meisjes in de wetenschap vereist onderwijs en kansen.
Alle jongens en meisjes, ongeacht hun situatie of land van herkomst, moeten de kans kunnen krijgen om het vak te studeren waarin ze geïnteresseerd zijn. Passie leidt immers tot wetenschappelijke en technologische vooruitgang.
Mensen in het veld hebben die echt helemaal geïnteresseerd zijn in hun werk, is wat het voor mensen mogelijk maakt om verder te komen. Als we kinderen gelijk opvoeden en het mogelijk maken dat ze zich zonder vooroordelen en obstakels professioneel kunnen ontwikkelen, dan wint iedereen.
