Vriendelijkheid is een geschenk dat het delen waard is
Vriendelijkheid is een geschenk, een waarde waar velen van ons nog steeds in geloven. Het is de taal van respect en aandacht. Het is het kussen dat de klappen van het leven opvangt en het geschenk dat we aanbieden door middel van blikken, woorden en met de kleine daden van het dagelijks leven. Vriendelijk zijn kost niets en levert toch veel op.
Laozi zei in zijn teksten dat vriendelijke woorden vertrouwen scheppen. Dat nobele gedachten vriendelijkheid oproepen, en dat daden die gekenmerkt worden door respect een onverwoestbare band wekken. In veel van onze naaste omgevingen zien we deze waarde echter niet zo geworteld of zo aanwezig als we zouden willen.
“Wees aardig, iedereen voert een strijd waarvan jij je niet bewust bent”
–Plato–
Zijn wij vriendelijk?
Deskundigen op het gebied van leiderschap en organisatiepsychologie weten bijvoorbeeld dat vriendelijkheid of altruïsme geen concepten zijn die veel harmoniëren met de dimensies die lijken te garanderen dat een bedrijf goed gepositioneerd is in de markt.
Competitiviteit, macht, invloed of innovatie staan boven die nutteloze broederschap. Daarbij betekent het herkennen van de ander dat je status, tijd en effectiviteit verliest.
Aan de andere kant, en volgens Félix Losada, directeur Marketing en Institutionele Relaties en auteur van het boek Intelligent Protocol, komt het feit dat we minder vriendelijk zijn door een heel specifiek feit.
Sociale hoffelijkheid evolueert, en in ons geval is dat gebeurd op basis van een context die wordt gekenmerkt door haast, stress en consumentisme, waarbij de persoon meer gefocust is op zijn eigen egoïstische universum dan op het uitkijken naar zijn nabijgelegen planeten.
Als we de vlag van vriendelijkheid opnieuw willen hijsen, moeten we passende interne veranderingen initiëren om dit geschenk te kunnen geven.
Leven we in een tijdperk van antipathie?
In onze tijd is er geen tekort aan mensen die geloven dat vriendelijk zijn tijdverspilling is of het risico loopt voor zwak of uit eigenbelang te worden aangezien.
In de zakelijke omgeving wordt de collega die bezorgd, vriendelijk en toegankelijk is bijvoorbeeld met argwaan bekeken. Omdat het meest waarschijnlijke natuurlijk is dat hij een “klimmer” is. Iemand die met zijn gedrag probeert posities vooruit te helpen en een stoel te verdienen.
Vriendelijkheid is op zijn beurt ook geen nuttige dimensie in managementomgevingen. Hoezeer ze ons ook ‘verkopen’ dat de managers van vandaag getraind zijn in emotionele intelligentie en verfijnde groepsdynamiek, het enige wat ze willen is dat werknemers hun doelstellingen bereiken en dat de organisatie competitief is in een altijd veranderende en onderdrukkende situatie.
We leven in de cultuur van ‘Ik doe genoeg voor wat ik betaald krijg‘. In deze wereld die wordt gekenmerkt door het “IK” en het “NU” is er nauwelijks tijd meer om elkaar in de ogen te kijken. Geen tijd voor een “goedemorgen, hoe gaat het?” of voor een “heb je iets nodig?”…
Het is niet langer mogelijk om face-to-face te zitten, voorbij schema’s en druk om positievere relaties op te bouwen en een klimaat van begrip en samenwerking te creëren waar we allemaal van zouden profiteren.
In dit tijdperk van antipathie en directheid vertaalt vriendelijkheid zich in tijdverlies. 8% minder winst in het bedrijf of het risico lopen iets belangrijks op onze sociale netwerken te missen als we onze mobiele telefoon uitzetten terwijl we bij een vriend of partner zijn. Is het echt de moeite waard?
Zelfs in tijden van crisis is er hoop op het geschenk van vriendelijkheid
Vriendelijkheid is een geschenk dat de moeite waard is om te delen, zelfs als het niet wordt begrepen. Zelfs als we er geen dankbaarheid voor terugkrijgen. Op de een of andere manier, en hoewel het ons misschien tegenstrijdig lijkt, zullen we ook in onszelf investeren. In een beter gevoel en in het ontwikkelen van die empathische nabijheid die onze persoonlijke en emotionele groei zo bevordert.
“Wees aardig voor iedereen, gezellig met velen, intiem met weinigen, vriend voor één en vijand voor niemand.”
Hoewel veel filosofen ons vertellen dat het concept van sociale vriendelijkheid achterhaald is, is er nog steeds hoop dat men dit geschenk deelt. We zijn ons er zeer van bewust dat deze moderne wereld ons dwingt individualistisch en competitief te zijn. Dat stress en nervositeit er af en toe voor zorgen dat het slechtste van onszelf naar boven komt.
Is dit nu wat we echt willen worden? Bij mensen die niet in staat zijn te vechten voor een vriendelijker samenleven?
Het starten van de verandering
Laten we ook nadenken over de generaties van de toekomst. Aan het onherbergzame gebied dat we aan onze kinderen kunnen nalaten als we geen veranderingen initiëren. We moeten ons bewust worden en actieve agenten worden van deze verandering in houding en aanpak.
We mogen niet vergeten dat wanneer een baby ter wereld komt, hij ‘geprogrammeerd’ is om verbinding te maken met anderen. Tot de leeftijd van 7 of 8 jaar is een kind van nature altruïstisch en collaboratief. Na deze fase beginnen ze zich veel meer op zichzelf te concentreren en ontwikkelen ze gedrag op basis van concurrentievermogen.
Als we tijd in hen investeren om ze vanaf deze allereerste tijden te onderwijzen in de waarde van vriendelijkheid, zullen we het zaadje zaaien van een nobelere, meer empathische toekomst. Laten we ze kennis laten maken met verbale en gebaren-hoffelijkheid, terwijl we zelf ook het concept van vriendelijkheid in ons dagelijks leven rehabiliteren.
We kunnen de codes van beleefdheid herstellen. Laten we onze gezichten van onze mobiele schermen halen om naar elkaar te luisteren via onze blik. Daar waar de authentieke meldingen verschijnen, die uit de ziel en het hart komen.
Laten we vandaag beginnen minder te fronsen, onze haast af te remmen en het leven in kleine hapjes te proeven terwijl we glimlachen, terwijl we meer tijd besteden aan de mensen van wie we houden. Omdat vriendelijkheid een geschenk is en aardig zijn gratis is. Bovendien voelt het, hoewel sommigen het geloven, heel goed.
Afbeeldingen met dank aan Sara Biernam
