Voelen kwetsende kritische mensen een innerlijk gemis?
Wat kan de reden zijn dat sommige mensen voortdurend de dingen rond hen bekritiseren om zich goed te voelen? Wat zou de motivatie achter hun kwetsende kritiek kunnen zijn? Welk gemis ervaren kwetsende kritische mensen vanbinnen? Voelen zij een innerlijke leegte die opgevuld moet worden?
Het antwoord op deze vragen kan de sleutel zijn tot een beter begrip van kritische mensen.
Een onderzoek van de universiteit van Wake Forest heeft het bewijs geleverd dat kritische mensen eigenlijk ongelukkiger zijn en een hoger risico hebben op depressie.
Een andere recente studie heeft dit ook aangetoond. Dit onderzoek onthulde hoe afbrekende kritiek, afwijzing en vernedering in hetzelfde deel van de hersenen verwerkt worden. Het is het hersendeel dat ons pijngevoel regelt.
Als we stilstaan bij die uitspraak, dan beseffen we dat kritische mensen het minst tevreden zijn met hun leven. Die mensen moeten ‘uitwendige dingen afbreken om hun innerlijk te verheffen’.
Mensen die niet blij zijn met de verwezenlijkingen van anderen, geven er de voorkeur aan problemen te veroorzaken in plaats van oplossingen voor te stellen. Het zijn negatieve mensen, of lege mensen met een laag zelfbeeld.
“Een positieve kijk op alle anderen wijst op een tevredenheid met ons eigen leven.”
-Dustin Wood-
Een laag zelfbeeld is de basis voor afbrekende kritiek
Wat we bij andere mensen bekritiseren, zegt meer over ons dan over hen. Wanneer we over andere mensen praten, dan projecteren we eigenlijk onze eigen karaktertrekken op hen.
In dit geval projecteren kritische mensen de aspecten van hun persoonlijkheid of van hun gedrag die ze zelf niet aanvaarden of bij zichzelf niet willen zien. Maar ze zien ze wel in anderen.
Dat is de reden waarom mensen die gezond zijn en een goed zelfbeeld hebben, niet voortdurend kritiek leveren. Want zij bezitten innerlijke rust. Ze kennen zichzelf en weten wat ze niet zo leuk vinden aan zichzelf.
Daarom werken ze aan zichzelf en reageren ze zich niet alleen af op andere mensen. Een goed zelfbeeld en een gezonde relatie met jezelf bepaalt hoe je met anderen omgaat.
Wat kunnen we dan doen? Telkens als we bij iemand anders iets zien dat ons irriteert, ons niet aanstaat of ons ergert, moeten we bekijken hoeveel dit deel uitmaakt van onszelf.
Hoe raakt dit mij? Waarom kan ik het niet verdragen? Waarom ben ik niet graag in hun omgeving? Misschien zal dit ons dichter brengen bij het begrijpen van een deel van onszelf waarvan we dachten dat het buiten ons lag.
“We kunnen alleen zien wat we in ons eigen hart meedragen. Iedereen die nog nooit iets goeds gevonden heeft op de plaatsen waar hij geweest is, zal niet in staat zijn om hier of ergens anders iets beters te vinden.”
-The Parable of the Oasis-
Hoe kunnen we kritiek tot iets positiefs maken?
Vooraleer we kritiek geven, moeten we onszelf een vraag stellen. Zal mijn commentaar ook maar enigszins helpen? Of met andere woorden, verschaf ik hen informatie, goede raad of iets dat waardevol is? Is het opbouwend of afbrekend? Als ik niets zal toevoegen, waarom zou ik dan iets wegnemen?
Tot slot moeten we empathie toepassen voordat we kritiek geven. Het beste wat we kunnen doen voordat we subjectieve commentaar geven, is aan de andere persoon denken. Want elk verhaal heeft twee kanten, toch?
Wat kan de reden geweest zijn dat zij zich op die manier gedragen? Wat kan ik inbrengen om die situatie te verbeteren? Hoe heeft dit invloed op mij of welk effect zal mijn opmerking hebben?
Wanneer kritiek van een innerlijk gezonde persoon komt, dan is het nuttige kritiek. Maar wanneer we kritiek geven uit woede, bitterheid, afgunst of omdat we ongelukkig zijn, dan is dat negatief. En het kan erg kwetsend zijn.
