Vind de weg naar emotionele onafhankelijkheid

Een van de grootste persoonlijke doelen die je kunt behalen is het vinden van de weg naar emotionele onafhankelijkheid. Dit gebeurt wanneer je volledig verantwoordelijkheid voor jezelf neemt zonder afhankelijk te zijn van iemand anders, zonder gevalideerd te hoeven worden door iemand om met waardigheid en sierlijkheid te vechten voor wat je wilt en verdient.

Het is niet makkelijk. Emotionele onafhankelijkheid is een aspiratie naar persoonlijke groei die niet iedereen echt bereikt. Dit soort autonomie kan worden gedefinieerd als het vermogen om beslissingen te nemen aan de hand van je eigen wil en er zijn vele muren, hekken met prikkeldraad en sterke vijanden die mensen ervan weerhouden om het te behalen. Druk van buitenaf en zelf-sabotage  zijn wat dit betreft ook vaak erg begrenzend.

Deze psychologische constructie ligt ten grondslag aan veel dynamica die je wellicht wel of niet bekend zijn. Zo probeert elke ouder bijvoorbeeld een degelijke emotionele onafhankelijkheid aan te moedigen bij zijn kinderen. Dit is een vaardigheid die kinderen het gevoel geeft alsof ze veel capabeler zijn als het gaat om denken, voelen, doelen stellen en gevolgen accepteren.

Er is een hoop geschreven over dit onderwerp en hoe je de weg naar emotionele onafhankelijkheid kunt vinden. De keerzijde hiervan, waar zelfhulpboeken het minder vaak over hebben dan ze eigenlijk zouden moeten, is emotionele onafhankelijkheid. Dit zijn relaties waarin één persoon de macht heeft, terwijl de ander het accepteert en zich stil houdt uit angst, blinde liefde, of zelfs culturele onderdrukking.

Controle en dominantie

We zouden ons allemaal bewust moeten worden van het feit dat mensen die niet weten hoe ze zichzelf onder controle kunnen houden, juist vaak degenen zijn die anderen het meest proberen te overheersen. Deze mensen hebben een gebrek aan emotionele volwassenheid en hebben de controle over de mensen van wie ze het meeste houden nodig om hun eigen zelfvertrouwen te kunnen versterken en de macht die ze over anderen hebben te valideren.

Zoals we al aangaven aan het begin van dit artikel is het behoorlijk moeilijk om een einde te maken aan deze dynamiek, vooral omdat er bijna altijd een anker begraven ligt in de grond dat mensen ketent aan hun afhankelijkheid van bepaalde machtige figuren zoals hun vader, moeder of partner. Netwerken van controle en dominantie zijn de meest gevoelige en standvastige netwerken, omdat ze versterkt worden door de meest vluchtige soort liefde die er bestaat, de soort liefde die zuurstof, leven en licht wegneemt.

Het leven laat ons niet altijd genieten van een totale, absolute autonomie . Maar we zijn wel in staat om erover te beslissen in ons voordeel. Dit is het moment waarop emotionele onafhankelijkheid relevant wordt. Op het moment waarop we in staat zijn genoeg mentale helderheid te ontwikkelen om onze stem en waardigheid terug te krijgen, zullen we in staat zijn te zeggen wat we willen, wanneer we het willen, wat we niet willen en wie we niet in ons leven willen hebben.

Dus, laten we opstaan als ons eigen onbetwistbare machtsmodel.

De weg naar emotionele onafhankelijkheid

Opstaan en je emotionele onafhankelijkheid verklaren vereist het ontwikkelen van zelfeffectiviteit. Om een sterke identiteit te kunnen opbouwen die zorgt voor je integriteit, keuzes maakt, verantwoordelijkheid neemt voor de gevolgen en die je een positieve attitude ten opzichte van het leven geeft, moet je een reis in jezelf afleggen om je van een paar dingen bewust te worden.

Leer hoe je de reis kunt beginnen door het volgen van de stappen hieronder.

De fundamenten van zelfeffectiviteit

Als iemand anders je beslissingen voor jou neemt, zul je je niet capabel voelen. Als je verwacht dat een ander je problemen voor je zal oplossen, je ideeën zal valideren, je toestemming zal geven of je zal vertellen waar je wel of niet zou moeten gaan of staan, zul je nooit genoeg zelfeffectiviteit ontwikkelen. Zelfs al twijfel je over jezelf, zelfs al ben je bang, zelfs al voel je je incapabel, doe het gewoon. Kies ervoor om zelf te handelen.

• Een van de grootste vijanden van emotionele onafhankelijkheid is pseudo-autonomie. Dit komt voor in complexe situaties, die zich voornamelijk in romantische relaties voordoen, waarin beide leden zichzelf op een erg destructieve manier misleiden.

Het gebeurt wanneer je tegen de andere persoon zegt ‘doe wat je wilt’ of ‘zeg me wat je nodig hebt’, ‘wat je ook zegt, ik vind het goed’, ‘ga uit met je vrienden vanavond als je wilt’, etc, terwijl je eigenlijk het tegenovergestelde verwacht. Je moet weten hoe je deze impliciete eisen kunt managen als je ware emotionele autonomie in de relatie wilt bewerkstelligen.

Emotionele onafhankelijkheid zegt ook dat niemand het recht heeft om jou te vertellen hoe je je zou moeten voelen. ‘ Je bent oké met waar je nu bent’, ‘dit is juist goed voor jou’, ‘dit zal jou gelukkig maken, niet de gekke ideeën in je hoofd’.

• Velen van ons weten stiekem heel goed wat de componenten van emotionele onafhankelijkheid zijn. We weten het omdat we weten wat zelfvertrouwen, assertiviteit en veerkrachtigheid is. Maar ondanks al deze kennis blijven we emotionele blokkades tegenkomen.

Misschien moeten we het advies van Eric Fromm ter harte nemen, ‘durf vrij te zijn’. Want soms is dat alles wat het is: een risico nemen, een stap vooruit zetten en worden wie je echt wilt zijn.