Vilayanur Subramanian Ramachandran

Vandaag willen we het hebben over het werk van Vilayanur Subramanian Ramachandran, een opmerkelijke neurowetenschapper.

Vandaag willen we je meer vertellen over het leven en werk van Vilayanur Subramanian Ramachandran. Hij is een neurowetenschapper die bekend staat om zijn onderzoek, kennis en bijdragen op het gebied van gedragsneurologie en visuele psychofysica.

Hij heeft veel boeken geschreven die een aantal van de belangrijkste neurowetenschappelijke onderzoeken van de afgelopen jaren schetsen.

Vilayanur Subramanian Ramachandran is een professor in psychologie en neurowetenschappen aan de Universiteit van Californië, San Diego. Verder maken zijn publicaties en boeken hem ook tot een van de belangrijkste verspreiders van informatie van de studie van neurowetenschappen.

Hij verwierf wereldwijd ook belangrijke professionele erkenning. Hij werd zelfs uitgeroepen tot een van de 100 meest invloedrijke mensen op de 100-lijst van Times in 2011 (link in het Engels).

Zijn belangrijkste bijdragen zijn gerelateerd aan spiegelneuronen, fantoomledematen, synesthesie, de gebroken spiegeltheorie van autisme en slaapverlamming en helpen ons het menselijk bewustzijn te begrijpen.

Jeugd en onderwijs

Vilayanur Subramanian Ramachandran werd geboren in 1951 in Tamil Nadu, India. Hij is de zoon van een ingenieur van de Verenigde Naties die als diplomaat werkte in Bangkok, Thailand. Zo vond zijn vroege opleiding plaats op Britse scholen in zowel Madras in India als in Bangkok.

Na te zijn afgestudeerd in geneeskunde aan de Universiteit van Madras in Chennai, India, behaalde hij een PhD in experimentele neurowetenschappen van de Universiteit van Cambridge. Daarna bracht hij de volgende twee jaar door bij Caltech als onderzoeker naast Jack Pettigrew.

Hij werd daarna in 1983 benoemd tot assistent-professor psychologie aan de Universiteit van Californië, waar hij nog steeds een vaste aanstelling heeft.

De wetenschappelijke carrière van V. S. Ramachandran

Zijn eerste onderzoeken draaiden om de menselijke visuele waarneming. Begin jaren negentig richtte Ramachandran zich vervolgens op neurologische syndromen zoals lichamelijke integriteitsstoornis, fantoomledematen en het syndroom van Capgras.

Zijn ontdekkingen inspireerden veel nieuwe ideeën over het functioneren van het menselijk brein. Tijdens zijn onderzoek maakte hij echter relatief weinig gebruik van complexe technologieën, zoals neuroimaging.

Hij is ook de directeur van een onderzoeksgroep bestaande uit studenten en onderzoekers van de Universiteit van Californië, het Center for Brain and Cognition (CBC). Deze groep heeft veel academische artikelen gepubliceerd over een hele reeks opkomende neurowetenschappelijke theorieën.

Vilayanur Subramanian Ramachandran en fantoomledematen

Het effect dat wordt geproduceerd bij patiënten die ooit een ledemaat hebben verloren, maar de ontbrekende ledemaat blijven voelen, staat bekend als fantoomledemaat.

Ramachandran theoretiseerde over dit fenomeen en concludeerde dat er een verband bestaat tussen fantoomledematen en neurale plasticiteit in de hersenen van volwassen mensen.

Zijn onderzoek toonde namelijk aan dat het menselijk brein merkbare veranderingen in de somatosensorische cortex veroorzaakt bij afwezigheid van een ledemaat.

Zijn conclusies brachten hem er dus toe om de hypothese te verdedigen dat er een verband bestaat tussen corticale reorganisatie en de sensatie van het blijven voelen van een ledemaat ondanks dat je het niet meer hebt.

De spiegeldoos

De uitvinding van de spiegeldoos en de visuele feedback van de spiegel worden ook toegeschreven aan V. S. Ramachandran. Als gevolg gebruiken professionals spiegeltherapie als een behandeling voor verlamming van de fantoomledematen.

In veel gevallen hebben ze de beweging door middel van de spiegeldoos kunnen herstellen. Het vermindert ook de pijn die ontstaat door ontbrekende ledematen.

Een onderzoek uit 2014 wees uit dat deze therapie ook een sterke invloed kan uitoefenen op het motorische netwerk door meer cognitief inzicht in de controle van acties. Andere parallelle onderzoeken concludeerden ook dat er genoeg bewijs is om de resultaten van spiegeltherapie te bevestigen.

Synesthesie

Synesthesie is een fenomeen waarbij sommige mensen kleuren zien als ze muziek horen. De associatie van getallen met kleuren of texturen met emoties is ook gebruikelijk bij mensen die dit hebben. Bij synesthetische mensen worden dus twee of meer perceptuele systemen geactiveerd voor een enkele stimulus.

V. S. Ramachandran heeft verschillende onderzoeken gedaan naar dit fenomeen. Hij was daardoor een van de eersten die theoretiseerde dat synesthesie wordt geproduceerd door een corticale cross-neurologische activering. Samen met zijn team ontwikkelde Ramachandran vervolgens talloze tests om het op te sporen.

Het debat van Vilayanur Subramanian Ramachandran over spiegelneuronen

Giacomo Rizzolatti van de Universiteit van Parma, was de eerste die over spiegelneuronen sprak. In 1922 publiceerde hij er vervolgens een artikel over.

V. S. Ramachandran concentreerde veel van zijn werk ook op de rol van spiegelneuronen. Ook concentreerde hij zich veel op hun relatie met verschillende menselijke mentale vermogens zoals empathie, leren en taalevolutie.

In dit opzicht voorspelde hij bijvoorbeeld dat spiegelneuronen een verenigend raamwerk zouden creëren dat zou helpen bij het verklaren van sommige mentale vermogens waarvan we de exacte processen nog niet kennen.

Zo vergeleek hij ook het belang van de ontdekking van spiegelneuronen voor de psychologie met het belang van de ontdekking van DNA voor de biologie.