Verder dan Freud - stromingen en bedenkers binnen de psychoanalyse

De psychoanalyse is een psychologische school die een tamelijk vruchtbare ontwikkeling heeft doorgemaakt, tot op het punt waarop ze vandaag de dag nog steeds wordt gebruikt. Wij nodigen je uit om meer te weten te komen over de historische ontwikkeling!
Verder dan Freud - stromingen en bedenkers binnen de psychoanalyse
Sergio De Dios González

Beoordeeld en goedgekeurd door de psycholoog Sergio De Dios González.

Geschreven door Cristina Roda Rivera

Laatste update: 06 november, 2023

Van een magisch-religieus concept tot aan de bank van Freud, er is altijd belangstelling en bezorgdheid geweest voor mensen met een beschadigde mentale toestand. Zo had je Padre Jofré en zijn kliniek voor geesteszieken, en ook de Arabische wereld luisterde aandachtig naar de geesteszieke persoon, niet alsof deze gek was, maar alsof hij een boodschapper was van God.

In dit artikel gaan we dieper in op de verschillende stromingen en bedenkers binnen de psychoanalyse, deze medische stroming die gelooft dat lichamelijke problemen een psychogene achtergrond hebben.

Mensen zullen altijd geïnteresseerd zijn in psychologie en psychoanalyse. Het is tenslotte zoals Skinner zei: de politiek zal ons niet redden. Alleen door meer over onszelf te leren zullen we onszelf kunnen redden. We zijn als soort bijna met vallen en opstaan ​​geëvolueerd. We hebben niet veel moeite gedaan om een begrip te ontwikkelen van alle dingen waarvan mensen destijds dachten dat ze waar waren, ook al waren ze dit niet.

Daarom analyseren wij vandaag wat sommige mensen beschouwen als een van de eerste formele benaderingen van de psychologie. Mensen vallen de psychologie vaak aan en kijken erop neer, maar deze benadering en de interesse in het analyseren van specifieke klinische gevallen hebben de zaden gezaaid voor het tot bloei komen van deze fascinerende wetenschap.

Het begin van de psychoanalyse – Sigmund Freud

Het werk van Freud is al even breed als wijdverspreid. Tegenwoordig zeggen veel mensen dat hij niets anders deed dan speculeren. Ze zeggen dat hij niet eens in de buurt kwam van het ware licht van de wetenschappelijke methode. Andere mensen zagen hem echter als een visionair die ontdekte hoe hij de mens en zijn problemen vanuit een revolutionair oogpunt kon bekijken.

Freud was de eerste persoon die een serieuze benadering van menselijke subjectiviteit naar voren bracht, één die revolutionair was. Wat ons onderscheidt, waarom we ons op de ene manier gedragen en niet aan de andere. Tegelijkertijd probeerde hij de oorzaak en brandstof voor neurose te achterhalen.

Schilderij van Freud

Hij formuleerde het oedipuscomplex, de theorie over castratieangst en stelde dat de oorzaak van alle psychologische problemen een misplaatst seksueel libido was. Deze theorieën zijn inmiddels allemaal volledig uitgesloten van serieuze, wetenschappelijke studies naar psychologische theorieën.

Dit komt omdat de meeste van deze verklaringen meer gaan over de aandoeningen die hun oorsprong hebben in de kinderjaren dan over de waarnemingen van een volwassen patiënt.

Maar we moeten Freud dankbaar zijn voor zijn uiterst gedetailleerde beschrijvingen van klinische gevallen. En ook voor zijn identificatie van bepaalde onbewuste verschijnselen, zoals suggestie, de wet van aantrekking, weerstand, overdracht en tegenoverdracht. Al deze verschijnselen zijn tegenwoordig heel goed ontwikkeld in de therapeutische wereld.

Na Freud – Adler, Carl Jung, neofreudianen en de ego-psychologie

Adler

Adler was een van de eersten die het niet eens waren met Freud. Dit komt omdat hij meer geloofde in een eindtheorie van gedrag dan in een causale theorie. In werkelijkheid wordt veel van ons gedrag gemotiveerd door het einddoel. Maar er zijn ook veel gedragingen waarbij dit niet het geval is.

Denk maar aan een jongen wiens ouders hem zeggen dat hij zijn kamer moet opruimen. Het einddoel is de opgeruimde kamer, maar de oorzaak is dat zijn moeder zei dat het moest.

Bovendien geloofde Adler in de kracht van het ego, maar dacht Freud dat ons ego ‘van nature’ zwak was. Hij spreekt over een individuele levensstijl gebaseerd op vroege familierelaties, familiewaarden en familieopstellingen.

Adler spreekt niet over individuele ontwikkeling als een reactie op het seksuele libido. In plaats daarvan spreekt hij over een verlangen om onze lichamelijke minderwaardigheid te kunnen overwinnen.

Jung

Ook Jung was het niet eens met Freud, in het bijzonder over zijn concept van het onderbewustzijn. Jung was van mening dat de dingen het individu overstegen. Zijn idee omvatte een veel bredere visie als het aankwam op begrip van het individualiseringsproces.

Hij sprak over verschillende collectieve archetypen en psychologische typen. Zijn werk is ontzettend interessant en de moeite waard om te lezen.

“Eenzaamheid komt niet van niemand om je heen hebben, maar van niet in staat zijn de dingen die voor jou belangrijk zijn te communiceren, of van het vasthouden aan bepaalde opvattingen die anderen niet-ontvankelijk vinden.”
-Carl Jung-

Jung

Neofreudianen

Veel van Freuds volgelingen die zich identificeren met een deel van zijn nalatenschap hebben het belang van seksualiteit bij het ontwikkelen van een neurose tot een minimum beperkt. Sommigen van hen hebben het belang van de rol die het onderbewustzijn speelt zelfs verworpen.

In plaats daarvan hebben ze de nadruk gelegd op culturele en sociale gebieden en interpersoonlijke relaties. Of ze hebben meer aandacht besteed aan de ervaringen en de directe omstandigheden van de patiënt in kwestie. Voorbeelden van enkele van deze neofreudianen zijn Erich Fromm, Karen Horney en Harry S. Sullivan.

De ego-psychologie

Aanhangers van de ego-psychologie, een andere tak van de psychoanalyse, zijn mensen zoals Freuds dochter, Anna Freud. Andere belangrijke figuren zijn Melanie Klein, Erik Erikson en John Bowlby. Deze groep legt een speciale nadruk op het ego. Ze zien vooral  interpersoonlijke relaties als datgene dat leidt tot onze creatie van een ego.

We willen enkele bedenkers binnen deze tak van de psychoanalyse onder de aandacht brengen. Als eerste hebben we Melanie Klein, die een speltheorie heeft ontwikkeld. En dan hebben we Winnicott, wiens theorie over overgangsobjecten uitgebreid is bestudeerd en gevalideerd.

Anna Freud valt op in deze stroming van de psychoanalyse vanwege haar beroemde verdedigingsmechanismen. Dit zijn: repressie, regressie, reactievorming, ongedaan maken, introjectie, projectie, isolatie, zich tegen zichzelf keren en de transformatie naar een tegengestelde, of sublimatie.

“Van creatieve geesten is altijd al bekend dat ze elke vorm van slechte training overleven.”
-Anna Freud-

Ook Erik Erikson wierf veel bekendheid en prestige toen hij de stadia van het ego beschreef. Deze theorie wordt algemeen aanvaard om zijn klinische bruikbaarheid. In het kader van Erikson hebben menselijke wezens acht fasen, die elk een tegenstelling hebben.

Deze fasen zijn: vertrouwen/wantrouwen, vrijheid/schaamte, initiatief/schuld, vlijt/minderwaardigheid, identiteit/rolverwarring, intimiteit/isolatie, generativiteit/stagnatie, integriteit/wanhoop.

De laatste ego-pyscholoog die we willen bespreken is John Bowlby. Zijn hechtingstheorie was enorm invloedrijk. Het is een algemeen aanvaarde theorie die mensen gebruiken als een referentiepunt om te begrijpen hoe kinderen zich verbinden met hun rolmodellen.

De theorie verklaart tevens hoe deze belangrijke relaties en de dynamiek die ze creëren de basis vormen voor de rest van onze relaties naarmate we opgroeien.

Bowlby
Bowlby

Andere bedenkers en ontwikkelingen in de psychoanalyse

Het is onmogelijk om de rijkdom te beschrijven van de psychoanalytische stromingen die in de loop van de tijd tot stand zijn gekomen. Maar het is zeker de moeite waard om enkele van de belangrijkste en invloedrijkste te benoemen:

  • Korte psychodynamische therapie, die de duur van de therapie beperkt. Deze vorm van therapie richt zich op een specifiek probleem en de therapeut neemt een meer actieve en directe rol op zich. De meest bekende beoefenaars zijn Sandor Ferenczi en Otto Rank.
  • Alexander en zijn corrigerende emotionele ervaring. Dit heeft veel succes gehad in de hedendaagse therapie.
  • Ackerman en zijn studie naar familierelaties tussen neurotische en psychotische stoornissen.
  • Jacob Moreno en zijn creatie van psychodrama.
  • Lacan met zijn terugkeer naar de hypothese van Freud, waarbij hij de ideeën van Saussure en Levis-Strauss betrekt.

We kunnen zelf bepalen of we het denken van Freud accepteren of niet. Wat we niet kunnen ontkennen, is dat zijn denken een revolutie begon in de manier waarop we onze acties en de beweegredenen hierachter begrepen.

Het betekende ook een wake-up call, het maakte tenslotte de weg vrij voor een idee dat we tegenwoordig allemaal in gedachten hebben. We hebben herinneringen aan ons verre verleden, bewust of onbewust, die ons huidige gedrag conditioneren.


Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.