Stargate Project: een onderzoek naar paranormale verschijnselen

Wat is er met het Stargate Project gebeurd? Waarom veroorzaakten de documenten zoveel controverse toen ze werden vrijgegeven? Welke conclusies zijn uit het onderzoek getrokken? In dit artikel proberen we deze vragen te beantwoorden

Beoordeeld en goedgekeurd door de psycholoog Sergio De Dios González.

Geschreven door Edith Sánchez

Laatste update: 15 mei, 2023

De jaren ’70 waren een bloeitijd voor paragnosten of personen met uitzonderlijke geestelijke vermogens, gerelateerd aan bovennatuurlijke vermogens. Bijvoorbeeld telepathie en kijken op afstand. Het Stargate Project was een programma van de regering van de Verenigde Staten. Het was gewijd aan het vastleggen en verifiëren van deze ongewone vermogens.

In principe was het plan een geheim programma. Dat bleef het tot 1995, toen de Central Intelligence Agency (CIA) alle documenten die erop betrekking hadden declasseerde. Het eindigde omdat de directeuren ervan vonden dat het niet nuttig was geweest.

In principe zocht en rekruteerde het Stargate Project personen die uitzonderlijke gaven leken te bezitten . Ze evalueerden hen en stelden vast of de regering hen voor specifieke doeleinden kon gebruiken. De resultaten waren echter gemengd en het project werd beëindigd. Uit deze ervaring kwamen echter een boek en een film voort, getiteld The Men Who Stare at Goats.

De oorsprong van het Stargate project

Het project begon in de jaren 70. De Amerikaanse inlichtingendiensten (Spaanse link) begonnen willekeurig mensen te onderzoeken die zich aan de wereld voordeden als paragnosten. Men neemt aan dat de Sovjet-Unie tegelijkertijd hetzelfde deed.

Er kwam steeds meer belangstelling voor het verschijnsel dat bekend staat als remote viewing. Dit wordt gedefinieerd als het vermogen om informatie te ontvangen over situaties of mensen die ver weg zijn. Het is een verschijnsel van buitenzintuiglijke waarneming. Tot op heden is er echter geen ondersteunend wetenschappelijk bewijs voor.

In 1972 begonnen de natuurkundigen Russell Targ en Harold E. Puthoff mensen te evalueren die het vermogen leken te hebben om op afstand te kijken. Hun resultaten waren bemoedigend genoeg om de belangstelling van het Witte Huis te wekken. Ze huurden de psycholoog Ray Hyman in om een jonge man, Uri Geller, te analyseren, die zeer bekwaam leek te zijn.

Het rapport van Hyman identificeerde Geller echter als een oplichter. Maar, er werden andere mensen getest die niet zo in de publiciteit kwamen als de Israëliër. Zij bleven belangstelling wekken. Het duidelijkste geval was dat van Rosemary Smith. In 1976 lokaliseerde zij een Sovjet-spion, vermoedelijk via kijken op afstand.

Stargate Project

De meeste mensen hadden geen idee wat het Stargate Project was. In feite werd het pas in 1995, toen het werd vrijgegeven, openbaar gemaakt. De schrijver, Jim Popkin, was waarschijnlijk de eerste persoon die bepaalde details van het plan publiceerde in een uitgebreid persbericht.

Hij beweerde dat ze 20 miljoen dollar investeerden in het doel en het gebruikten om geheime trainingskampen in Libië op te sporen en ontvoerde burger detentieplaatsen te identificeren. Verder stelde Popkin ook dat het project het verschijnsel van remote viewing had bevestigd. Er was echter niet genoeg bewijs om zijn verklaring te bevestigen.

Sommigen beweren dat, hoewel het Stargate Project eindigde, de activiteiten die werden uitgevoerd vandaag de dag doorgaan. Zij beweren dat ze van de CIA naar de DIA (Defense Intelligence Agency) zijn verhuisd. In feite vertelde Bill Clintons minister van Defensie ooit aan het tijdschrift Newsweek dat “de studie van de kracht van de geest een belangrijk streven is en blijft.”

Waarheid of mythe?

Toen de Stargate-documenten werden vrijgegeven, maakte het Amerikaanse ABC-netwerk een televisieprogramma. Robert Gates, voormalig directeur van de CIA, en Edwin May, een van de wetenschappers aan het hoofd van het plan, namen deel aan deze productie.

Toch gaven de twee diametraal tegenovergestelde versies. Terwijl Gates de ervaring als nutteloos bestempelde, beweerde May dat het belangrijke resultaten had opgeleverd.

Hoe dan ook, er is geen bewijs dat het project op enigerlei wijze werd voortgezet of dat het nuttige resultaten opleverde. Bovendien is er tot op heden geen wetenschappelijke bekrachtiging van remote viewing.

Het enige mogelijke bewijs dat er voor zou kunnen zijn, zijn enkele gedeclassificeerde documenten waarin bepaalde moeilijk verklaarbare episodes gedetailleerd worden beschreven.

Er zijn ook bepaalde getuigenissen. Bijvoorbeeld die van legeronderofficier Joseph McMoneagle, agent 001 van het experiment. Maar verder is er een gebrek aan ondersteuning voor de veronderstelde paranormale vermogens van mensen.