De slow-movement: hoe langzamer hoe beter
De slow-movement (in het Nederlands ook wel onthaasten genoemd) is een culturele verschuiving die, net zoals vele andere bewegingen, door de jongere generaties is begonnen. Nog niet zo lang geleden was het ons doel om alles sneller te maken. En hoewel dit grote voordelen opleverde, heeft het ook veel mensen op de rand van een zenuwinzinking achtergelaten.
De slow-movement wordt steeds populairder. Natuurlijk beseften we hoe geweldig het is om binnen een paar uur van het ene naar het andere land te kunnen gaan. Maar mensen begonnen ook te beseffen dat vrijen in twee minuten, of lunchen in drie, geen goed idee was.
“De langzaamste persoon die zijn doel nooit uit het oog verliest, is nog steeds sneller dan iemand die rondholt zonder doel.”
-Gotthold Ephraim Lessing-
Dingen ervaren met de snelheid van het licht is niet hetzelfde als ze werkelijk ervaren. Het altijd snel verlangen naar dingen betekent ook meer stress en angst. Uiteindelijk is dit geen leven. Integendeel juist: het leven wordt korter als het op waanzinnig tempo wordt geleefd.
De slow-movement zet in op traagheid in verschillende cruciale aspecten van het leven. Het is geen gecentraliseerde beweging en komt niet voort uit één bepaalde groep. Er zijn meerdere oorzaken en focussen. Maar wat deze met elkaar gemeen hebben is een afwijzing van de eindeloze versnelling die gaande is in de huidige wereld.
Slow food
De voedingsindustrie was de eerste die een weg vrijmaakte voor de slow-movement. Het begon toen McDonald’s in 1986 naar Rome kwam.
De koks in de buurt waren absoluut woedend. Een van de regio’s met de oudste culinaire tradities ter wereld kon ineens niet concurreren met fastfood.
De Italianen hebben, net als veel andere bevolkingsgroepen met een lange culinaire cultuur, geen voedsel dat wordt gekenmerkt door snelheid of gemak. Juist integendeel.
Een goede kaas of wijn is volledig afhankelijk van de tijd. En de beste gerechten kosten vaak uren of zelfs dagen om te bereiden.
In 1989 ondertekenden de beste chef-koks ter wereld het Slow Food-manifest in Parijs. Het was een overeenkomst gebaseerd op de afwijzing van fastfood.
De overeenkomst pleitte voor de bescherming van tradities en goed voedsel. Dat was hoe de eerste slow-movement werd vastgesteld.
Slow fashion
De mode was het tweede gebied dat werd veroverd door de slow-movement. Het klinkt een beetje tegenstrijdig, omdat mode zelf een concept is dat geassocieerd wordt met kortstondige dingen, en snelle mode is nog steeds ongelooflijk krachtig.
Toch is er een beweging binnen de mode die grote stappen maakt en die probeert om een visie van de mode neer te zetten als een ecologisch verantwoorde en sociaal duurzame praktijk.
De beweging maakte pas echt grote stappen na het tragische ongeluk in een Bengaalse textielfabriek in 2013. Uit dit verlies bleek hoezeer er binnen de mode-industrie werd geprofiteerd van vreselijke werkomstandigheden en hoe schadelijk veel van de praktijken waren voor het milieu.
Slow fashion wil dat mensen stoppen met de gewoonte om veel goedkope kleding te kopen. Over het algemeen gaan deze kledingstukken niet langer dan zes maanden mee. En dan begint de cyclus opnieuw.
Wat zij voorstellen is om kleding te kopen die iets duurder is, maar van betere kwaliteit. Zoals we kunnen zien, is de slow-movement ook een afwijzing van de weggooicultuur.
Van mode en eten tot ons innerlijke zelf
De slow-movement begon met voedsel en toen kleding. Daarna breidde het zich uit naar andere gebieden, zoals de bouw en reizen. En nu is ook het idee van ‘slow cities’ zich aan het verspreiden.
Vanuit dit perspectief dromen mensen van steden die niet meer dan 50.000 inwoners tellen. Steden waar de infrastructuur is aangepast om overal te voet of met de fiets te kunnen rondreizen.
Ook slow education is inmiddels een begrip. Het is een gezichtspunt dat scholen voorschrijft om het leertempo van hun studenten te respecteren. Het schoolrooster voor kinderen en tieners zal flexibeler worden gemaakt.
Het doel is om alles aan te passen aan levenscycli. Ze willen dat het motivatie en interesse zijn die richting geven aan scholing, en niet regels.
De beweging is een revolutionaire manier om naar de toekomst te kijken. Het wordt steeds duidelijker dat we veel meer zijn dan alleen maar radertjes in de productieketen.
Wij zijn menselijke wezens op zoek naar betekenis in ons leven. Er is geen twijfel mogelijk, onthaasten is een concept dat blijft groeien en dat ons hoop blijft geven in een duizelingwekkende wereld.
