Slaat Grease vandaag de dag nog ergens op?
Er wordt de laatste tijd veel gepraat over oude liedjes, films of boeken die, vanuit het huidige standpunt, niet langer onschuldig of politiek correct zijn. Wat moeten we in deze gevallen doen? Luisteren we niet meer naar die liedjes die langzaam maar zeker deel zijn gaan uitmaken van ons leven? Boycotten we onze favoriete films – zoals Grease?
De huidige samenleving zal geen vrijbrief geven voor racistische, homofobe of seksistische films. Als we echter oude films negeren, dan zouden we een deel van onze geschiedenis en cultuur verliezen.
Na er goed over nagedacht te hebben, besloot ik een van mijn oude favoriete films te bekijken: de muzikale en romantische komedie uit 1978, Grease, van R. Kleiser.
Grease zette enkele trends: mensen kopieerden de outfits en kapsels van de acteurs, zongen hun liedjes. De film kreeg zelfs een vervolg, zoals veel andere succesvolle films ook krijgen. Niet veel films kunnen zich met die prestaties en met een onsterfelijke en best verkochte soundtrack meten.
Eerste conclusies
Nadat ik hem opnieuw had bekeken, was ik verbaasd om te beseffen dat, hoewel er vele jaren waren verstreken, ik me de meeste dialogen en teksten van de nummers nog steeds herinnerde.
Het was echter ook verrassend dat het liefdesverhaal voor mij niet langer aantrekkelijk of overtuigend was. Misschien hoef ik alleen maar terug te gaan naar de context en de tijd waarin de film werd uitgebracht om ervan te genieten.
Films, zoals kunst in het algemeen, zijn onderworpen aan normen die in de loop der tijd veranderen. Grease was in zijn tijd een groot succes en dat is het al heel lang. Desalniettemin, als een film als Grease vandaag zou worden uitgebracht, zou hij niet dezelfde impact hebben en zou hij zeker controversieel zijn.
In dit artikel heb ik geprobeerd om de film een tweede kans te geven en hem te analyseren vanuit een actueel perspectief, om te zien hoe onze smaak, films en standaarden zich hebben ontwikkeld.
Grease is de tijd, de plek, de beweging. Grease is hoe we ons voelen.
Grease: de smaak voor slechte kwaliteit
Het was lang geleden dat ik de film heb gezien en hoewel ik me praktisch alles herinnerde, k on ik me niet herinneren dat hij van zo’n lage kwaliteit was.
Kostuums en settings geven een nostalgische “fall-in-love”-vibe: Grease was al een vintage product voor zijn tijd. Als we het echter hebben over het verhaal, de personages en de kwaliteit in het algemeen, laat hij echt veel te wensen over.
Het verhaal kan niet eenvoudiger: twee tieners worden verliefd tijdens de zomervakantie. Ze weten allebei dat ze elkaar na de zomer nooit meer zullen zien. Cupido doet zijn werk echter goed en dus gaan ze toevallig naar dezelfde school.
Als ze elkaar na de zomer voor het eerst ontmoeten, brengt Danny zijn duistere kant naar buiten, Sandy wordt teleurgesteld en dan valt al het andere uit elkaar. Ik denk niet dat het nodig is dat ik het verhaal veel meer uitleg aangezien het zo’n klassieker is. Vanuit mijn oogpunt begint de dialoog ondraaglijk kitscherig en blijft de hele film zo.
De meeste acteurs waren meer dan 20 jaar oud en dat is te zien, dus geloofwaardigheid is niet het sterkste punt van de film. De meisjes gekleed in het roze, de jongens allemaal in het zwart… Is dat toeval? Ik denk het niet.
De genderongelijkheid is duidelijk gedefinieerd: het enige wat nodig is om naar het liedje Summer Nights te luisteren is om de intentie te realiseren: meisjes zijn romantisch en oppervlakkig terwijl jongens alleen maar aan seks denken.
Grease wilde een leuke onschuldige film zijn, hij wilde niemand beledigen, hij paste zich gewoon aan aan wat de mensen destijds leuk vonden. Wat ooit acceptabel was, kan echter iets beledigend en controversieel worden. Grease is hierop geen uitzondering. Hoewel de film toch verouderd is, is hij wel nog steeds vrij vermakelijk.
Een tijdloos soundtrack album
Een van de sterke kwaliteiten van Grease is zonder twijfel de soundtrack. Onvergetelijke nummers die over de hele wereld voor volle dansvloeren zorgden.
Ik durf te zeggen dat Grease zonder dit album niet zo succesvol zou zijn geworden. Ik zou ook het werk van de cast moeten erkennen, de chemie tussen de personages en natuurlijk de dansbewegingen van John Travolta. Aanstekelijke, vrolijke liedjes, kleurrijke sets, vintage kostuums en een romance. Succes was gegarandeerd.
De teksten
Grease heeft echter zijn soundtrack nodig om de gaten in het verhaal te vullen. Muziek kan van een eenvoudige film een betoverende film maken. Dan toch de vraag: wat gebeurt er als we goed luisteren naar de teksten? Vanuit het oogpunt van vandaag de dag zal dat niet veel soeps opleveren.
Een goed voorbeeld hiervan is het nummer Beauty School Dropout. Frenchy’s beschermengel raadt haar aan om op school te blijven. Het lied noemt verschillende banen die vrouwen in die tijd deden, zoals kapperszaken. Er wordt ook gesproken over neuscorrectie en huishoudelijke taken zoals schoonmaken en naaien.
Het nummer Grease Lightnin’ speelt zich daarentegen perfect af in de motorwereld met auto’s en mechanica – ofwel “mannelijk gedoe” in een paar woorden.
Alleen There Are Worse Things I could Do raakt het doel, maar daar hebben we het later nog over. Als je nadenkt over You’re The One That I Want en wat de scène impliceert, kun je je alleen maar afvragen: wie zou hun hele essentie en persoonlijkheid voor liefde veranderen?
Je zou hierdoor alleen al kunnen besluiten dat je er gewoon niet te hard over wil nadenken en gewoon van de muziek wilt genieten.
Was Grease baanbrekend?
Nou, ja. In tegenstelling tot wat ik tot nu toe heb gezegd, heeft Grease wel een aantal geweldige kwaliteiten. Hij is uiterst onschuldig en lichtvoetig… Wat zou je denken als ik je zou vertellen dat het in het begin van het nieuwe millenium nog erger was? Herinner je je High School Musical of Camp Rock nog?
Disney verkocht deze lieflijke en plakkerige films aan ons door advertenties in ons gezicht te gooien. Veel kinderen hielden hiervan, maar de hoofdpersonen hielden nauwelijks elkaars handen vast en je moest naar de tweede film kijken om ze te zien kussen.
Disney verduidelijkte dat de doelgroep hiervan kinderen waren, dus ze moesten het lief en onschuldig houden. Maar dat kan ik niet zomaar vergeven… Zelfs Sneeuwwitje wordt nog gekust door haar prins in 1938!
In Grease was het meest “gezoete” personage Sandy, maar alle andere personages gedroegen zich als normale tieners: feestjes, plezier, seks, alcohol, onzekerheid in de toekomst… In feite gaat Grease zelfs zo ver dat de personages het over voorbehoedsmiddelen en tienerzwangerschappen hebben.
De personages
Toen ik als kind de film zag, vond ik Sandy vertederend en schattig. Rizzo, aan de andere kant, ofwel “the bad girl”, leek me erg vervelend. Nu is mijn mening over beide echter drastisch veranderd. Rizzo is nu een veel interessanter karakter dan ik dacht.
Ze rookt en rijdt. Laten we niet vergeten dat dit “mannelijke” dingen waren in die tijd. Ze was onafhankelijk en wilde zich net als jongens vermaken, waarvoor ze uiteindelijk belachelijk gemaakt en bekritiseerd wordt. In haar lied There Are Worse Things I Could Do, laat ze haar angsten en onzekerheden aan het publiek zien. Je kunt zien dat ze ook kwetsbaar is.
Ondanks dat haar persoonlijkheid gelijkwaardig is aan die van mannelijke personages, maken mensen haar klein en terwijl de jongens als helden worden gezien. Zelfs mannen veroordelen haar! Ze doorbreekt de vorm van hoe vrouwelijkheid er uit ziet, maar helaas was de maatschappij daar nog niet klaar voor.
Begrijp me echter niet verkeerd: Grease heeft wel een aantal interessante zaken aan het licht gebracht en hij sloeg daar toentertijd in. Hij slaagt er zelfs nu nog steeds in.
Het was niet de bedoeling om het systeem te ontkrachten: hij wilde alleen maar entertainen. Nadat ik de film nog eens heb bekeken, kan ik eerlijk zeggen dat ik ervan genoten heb. Ik heb er met veel plezier naar gekeken en deze ervaring heeft een aantal interessante momenten gehad.
Tot slot
De slotscène met het nummer We Go Together is erg jeugdig, vrolijk en aanstekelijk, en maakt dat je het leven ten volle wilt leven. Dus blijf genieten van deze film en andere films uit het verleden, en leer hoe waarden met de tijd kunnen veranderen. We zijn per slot van rekening een samenleving die zich steeds verder ontwikkelt.
