Reumatoïde artritis: symptomen, oorzaken en behandeling
Het wordt geschat dat 0,5% tot 0,8% van de wereldbevolking een bepaalde vorm van reumatoïde artritis heeft, hoewel veel mensen geen diagnose krijgen. In Spanje bijvoorbeeld lijden ongeveer 200.000 mensen aan deze aandoening. Het komt het meest voor bij vrouwen tussen de 30 tot 50 jaar en het vermindert de kwaliteit van leven van de patiënt aanzienlijk. Zelfs de meest simpele beweging kan pijn doen, en de gewrichten worden minder beweeglijk.
De naam komt uit het Grieks en betekent gewrichtsontsteking, wat de belangrijkste manifestatie is van de aandoening. Hoewel het het hele lichaam kan aantasten, komt de ontsteking meestal voor in de gewrichten. Het gaat vaak gepaard met spierpijn en koorts.
Wat is reumatoïde artritis?
Artritis is een gewrichtsontsteking. De term reumatoïde is een algemene term die refereert aan de pijn in de gewrichten, botten, kraakbeen, spieren, ligamenten, pezen en bindweefsel. Dit heeft niets te maken met artrose, wat betrekking heeft op de botten.
De oorsprong van reumatoïde artritis is onbekend. Het werd al beschreven in eeuwenoude documenten, maar we hebben de oorzaak nog steeds niet gevonden. Maar artsen weten dat het auto-immuunsysteem erbij betrokken is. Dat is waarom het beschouwd wordt als een auto-immuunziekte. Er zijn enkele risicofactoren die je in gedachten moet houden.
Het is een degeneratieve ziekte, wat betekent dat de symptomen steeds erger worden na verloop van tijd. Het beste dat je kunt doen is de pijn verlichten. De gewrichten raken pijnlijk vervormd totdat ze vast komen te zitten in ongemakkelijke houdingen. Dit betekent dat de mensen die eraan lijden, last hebben van verminderde autonomie en niet meer zo kunnen leven als ze dat voorheen deden.
Risicofactoren van reumatoïde artritis
De belangrijkste risicofactor is erfelijkheid: ongeveer 60% van de gevallen van reumatoïde artritis is genetisch. Dit betekent dat als je familieleden (vooral ouders) hebt dit aan deze aandoening lijden, de kans groter is dat jij het ook krijgt.
Een ander risicofactor die we al hebben genoemd is het geslacht van de patiënt. Vrouwen hebben twee tot drie keer meer kans om de aandoening te krijgen dan mannen. Het wordt in verband gebracht met oestrogeen, wat het immuunsysteem stimuleert. Een ander hormoon dat met reumatoïde artritis in verband wordt gebracht is testosteron. Mannen met een hoog testosteronniveau hebben meer kans op de aandoening.
De effecten van reumatoïde artritis op het lichaam
Reumatoïde artritis richt zich op de gewrichten. Tijdens de eerste fase van de aandoening zie je het alleen terug in de bloedstroom, waar meer antilichamen dan normaal worden geproduceerd.
Tijdens de tweede fase zien we de meest voorkomende symptomen: gewrichtsontstekingen. Dit is de sleutel tot het stellen van de juiste diagnose. De tweede fase laat meestal de kenmerkende groei van de synoviaal gewrichten.
Tijdens d e derde fase ontstaat chronische ontsteking. Tijdens deze fase beginnen de structuren rond het gewricht het kraakbeen en het bot aan te tasten.
Aan de andere kant kan reumatoïde artritis ook andere delen van het lichaam beïnvloeden dan alleen de gewrichten. Andere gebieden van het lichaam kunnen er ook onder lijden. Er kan bijvoorbeeld bloedarmoede ontstaan, net als pleuritis, longfibrose en longtumoren.
Het behandelen van reumatoïde artritis
Een aantal van de meest voorkomende behandelingen omvatten ontstekingsremmende medicijnen, die de getroffen gebieden behandelen. In de vroege fasen kan beweging in moderatie ook helpen om verergering van de ontsteking te vertragen. In andere gevallen is het beter om te rusten, in combinatie met fysiotherapie. Andere dingen die je kunt doen zijn het aanpassen van je dieet en stoppen met ongezonde gewoontes zoals roken en drinken.
Zoals we hebben uitgelegd, is er geen genezing voor reumatoïde artritis op dit moment, en dat is waarom alle behandelingen palliatief zijn. Dit betekent dat alle medicijnen die worden gebruikt om de aandoening te behandelen alleen gericht zijn op het verlichten van de pijn en het uitstellen van de latere fasen van de ziekte. Maar omdat dit een degeneratieve ziekte is, is het niet altijd mogelijk om een normaal leven te blijven lijden.