Ray Charles, biografie van de legendarische Amerikaanse musicus

Ray Charles was een legendarische Amerikaanse musicus die in de jaren 1950 een pionier was in het genre van de soulmuziek. Hij combineerde blues, gospel, en jazz tot baanbrekende hits. Lees verder om meer te weten te komen over deze musicus met de bijnaam "The Genius."
Ray Charles, biografie van de legendarische Amerikaanse musicus

Laatste update: 21 augustus, 2023

Ray Charles was een pionier van de soulmuziek. Hij integreerde rhythm and blues (R&B), gospel, pop, en country en creëerde schitterende songs die meteen hits werden. Bijvoorbeeld “Unchain My Heart,” “Hit the Road Jack,” en “Georgia on My Mind.”

Ray Charles, oorspronkelijk Ray Charles Robinson, werd geboren in de jaren 1930 in Albany, Georgia. Hij stierf op 10 juni 2004 in Beverly Hills, Californië. Gefactureerd als “The Genius,” was Charles een Amerikaanse pianist, zanger, componist en bandleider.

Zoals we hierboven vermeldden, werd Charles gecrediteerd voor de vroege ontwikkeling van de soul muziek. Soulmuziek is een stijl die gospel, rhythm and blues, en jazzmuziek combineert.

Charles was een legendarische Amerikaanse muzikant die in de jaren 1950 een pionier was in het genre van de soulmuziek. Vaak de “Father of Soul” genoemd, combineerde Charles blues, gospel en jazz tot baanbrekende hits.

Ray Charles’ opnamen overspanden alle genre van muziek zoals rhythm and blues, jazz, rock and roll, gospel, en country. We zijn allemaal bekend met hits als “Georgia On My Mind” en “America The Beautiful.” Maar Ray’s catalogus omvat ook een enorme verzameling andere “klassiek Ray” opnamen. Deze opnamen zijn niet zo bekend. Bijvoorbeeld “Come Live With Me” en “A Song For You.”

“‘Ik ben geboren met muziek in me. Muziek was een van mijn onderdelen. Net als mijn ribben, mijn nieren, mijn lever, mijn hart. Net als mijn bloed. Het was een kracht die al in me zat toen ik op het toneel kwam. Het was een noodzaak voor me – zoals voedsel of water.”

-Ray Charles-

Ray Charles

Vroeg leven

Ray Charles Robinson werd geboren op 23 september 1930 in Albany, Georgia. Zijn vader was mecanicien en zijn moeder was een deelpachtster. Het hele gezin verhuisde naar Greenville, Florida, toen hij nog een kleuter was.

Geloof het of niet, maar Ray begon zijn muzikale carrière op vijfjarige leeftijd op een piano in een buurtcafé. Een van de hoogtepunten traumatische gebeurtenissen van zijn jeugd was het getuige zijn van de verdrinkingsdood van zijn jongere broer.

Kort na de dood van zijn broer begon Ray Charles geleidelijk zijn gezichtsvermogen te verliezen. Op zevenjarige leeftijd was hij blind, mogelijk door glaucoom. Bovendien stuurde zijn moeder hem naar een door de staat gesponsorde school in St. Augustine, Florida. De school heette de Florida School for the Deaf and Blind. Terwijl hij op school zat, leerde Ray lezen, schrijven en muziek arrangeren in braille.

Concentrerend op zijn muzikale studie leerde hij ook piano, orgel, saxofoon, klarinet en trompet spelen. De breedte van zijn muzikale belangstelling reikte toen ver, van gospel tot country en blues. Op zijn vijftiende verliet hij echter de school om professioneel piano te gaan spelen, nadat zijn moeder aan kanker gestorven was. Zijn vader was gestorven toen de jongen tien was.

Muzikale evolutie

Terwijl hij professioneel piano speelde, toerde hij een jaar lang op het “Chitlin’ Circuit” in het Zuiden. Ray Charles bouwde een opmerkelijke carrière op die gebaseerd was op de directheid van de emotie in zijn optredens.

Toch pikte hij, toen hij onderweg was, een liefde voor heroïne op. Heroïne is een zeer verslavende drug. Na zich ontpopt te hebben als blues en jazz pianist, nam Charles in 1952 de boogiewoogie-klassieker “Mess Around” op.

Hij nam ook het novelty liedje “It Should’ve Been Me” op in 1953. Toen hij 16 was verhuisde Charles naar Seattle. Daar ontmoette hij de jonge Quincy Jones, een vriend en medewerker die hij de rest van zijn leven zou houden.

Charles trad op met het McSon Trio in de jaren 40. Zijn vroege speelstijl leek sterk op het werk van zijn grote invloeden: Charles Brown en Nat King Cole. Later ontwikkelde Charles zijn eigen kenmerkende geluid.

In 1949 bracht hij zijn eerste single uit, “Confession Blues”, met het Maxin Trio. Het nummer deed het goed op de rhythm and blues charts. Meer succes op de R&B hitlijsten volgde met “Baby Let Me Hold Your Hand” en “Kissa Me Baby”. Tegen 1953 kreeg Charles een contract bij Atlantic Records.De muzikant vierde zijn eerste rhythm and blues hitsingle bij het label, “Mess Around.”

Kritische bijval

Een jaar later bereikte Charles’ nu klassieke nummer, “I Got a Woman,” #1 op de R&B hitlijsten. Het lied weerspiegelde een vooruitgang in zijn muzikale stijl. Hij was niet langer een Cole imitator. Zijn samensmelting van gospel en rhythm and blues hielp een nieuw muziekgenre te scheppen dat bekend stond als soul.

Tegen het eind van de jaren 1950 begon Charles de jazzwereld te vermaken. Hij maakte platen met leden van het Modern Jazz Quartet. Collega-muzikanten begonnen Charles “The Genius” te noemen, wat een toepasselijke titel was voor de wervelende musicus.

Hij werkte nooit in maar één stijl, maar mengde en verfraaide alles wat hij aanraakte. Het is geen verrassing dat hij ook de bijnaam de “Father of Soul” kreeg. Charles’ grootste succes was misschien wel zijn vermogen om ook de oversteek naar de popmuziek te maken. Hij bereikte #6 op de pop chart.

Hij bereikte #1 op de R&B chart met zijn hit “What’d I Say”. Het jaar 1962 bracht Charles zijn eerste Grammy Award voor “Georgia on My Mind”. Het jaar daarop won hij nog een felbegeerde Grammy voor de single “Hit the Road, Jack.”

Voor zijn tijd behield hij een zeldzame mate van creatieve controle over zijn eigen muziek. Charles doorbrak de grenzen van muziekgenres in 1962 met Moderne geluiden in Country en Western muziek. Op dit album gaf hij zijn eigen soulvolle interpretaties van vele countryklassiekers.

Hoewel hij creatief floreerde, worstelde Charles in zijn persoonlijk leven. Hij bleef vechten met een heroïneverslaving. In 1965 arresteerde de politie Charles wegens bezit.

Latere carrière

Charles ontweek na zijn arrestatie voor bezit de gevangenis door uiteindelijk in een kliniek in Los Angeles af te kicken van de verslaving. Hoewel zijn releases in de jaren ’60 en ’70 hit-or-miss waren, bleef hij een van de meest gerespecteerde sterren van de muziek. Charles won een Grammy Award voor zijn vertolking van Stevie Wonder’s “Living for the City”. Drie jaar later bracht hij zijn autobiografie uit Brother Ray.

In 1980 verscheen Charles in de komedie De Blues Brothers met John Belushi en Dan Aykroyd. De muziekicoon kreeg een paar jaar later een bijzondere eer. In feite was hij een van de eersten die in de Rock and Roll Hall of Fame werd opgenomen. Charles werd erkend voor zijn bijdragen aan het genre, naast andere grootheden als James Brown, Elvis Presley, Sam Cooke, en Buddy Holly.

Charles keerde in het begin van de jaren 1990 terug in de schijnwerpers met enkele spraakmakende optredens. Hij nam reclamespotjes op voor Pepsi-Cola, waarbij hij “You Got the Right One, Baby!” zong als zijn slagzin.

Hij trad ook op met “We Are the World” voor de USA for Africa organisatie. Dit beroemde televisie-evenement werd uitgevoerd naast Billy Joel, Diana Ross, Cyndi Lauper, Bruce Springsteen, en Smokey Robinson.

Mijn versie van ‘Georgia’ werd het staatslied van Georgia. Dat was een groot iets voor me, man. Het raakte me echt. Hier is een staat waar vroeger mensen zoals ik gelyncht werden, die plotseling mijn versie van een liedje tot zijn staatslied uitroept. Dat is ontroerend.

-Ray Charles-

Dood en nalatenschap

In 2003 moest Charles voor het eerst in 53 jaar zijn tournee afzeggen. Hij onderging een heupvervangende operatie. Hoewel die operatie succesvol was, hoorde Charles al snel dat hij aan een leverziekte leed. Hij stierf op 10 juni 2004, in zijn huis in Beverly Hills, Californië. Tijdens zijn leven nam Charles meer dan 60 albums op en gaf hij meer dan 10.000 concerten.

Volgens The New York Times, was lange vriend Quincy Jones slechts een van de velen die rouwden om Charles’ heengaan. “Er zal geen andere musicus zijn die zoveel doet om de vermeende muren van muzikale genres af te breken,” verklaarde Jones.

“Ray placht te zeggen dat als hij een dubbeltje had, hij mij een stuiver zou geven. Wel, ik zou die stuiver teruggeven om hem nog hier bij ons te hebben. Ik weet dat de hemel een veel betere plaats is geworden met hem erin.”

Meer dan 1.500 mensen kwamen afscheid nemen van de muzikale legende op zijn begrafenis. B.B. King, Willie Nelson, en Stevie Wonder behoorden tot degenen die tijdens de dienst optraden.

Film en laatste album

Ray Charles’ laatste album, Genius Loves Company, werd twee maanden na zijn dood uitgebracht . Het bestaat uit duetten met verschillende bewonderaars en tijdgenoten. Zijn levensverhaal werd een hitfilm getiteld Ray later dat jaar. Jamie Foxx speelde de hoofdrol als de legendarische artiest en won een Academy Award voor zijn vertolking van Charles.

Muziek bestaat al heel lang, en er zal nog muziek zijn lang nadat Ray Charles dood is. Ik wil gewoon mijn stempel drukken, iets muzikaal goeds achterlaten. Als het een grote plaat is, is dat het glazuur op de taart, maar muziek is de hoofdmaaltijd.

-Ray Charles-

De ultieme Ray Charles verzamelbundel, getiteld ‘True Genius’, werd kort daarna uitgebracht. Deze boxset met zes discs bevat 90 van zijn grootste songs. Er zit een nooit eerder uitgebracht live concert uit 1972 bij. Er zit ook een koffietafelboek bij met zeldzame foto’s en uitgebreide liner notes.

Kortom, Charles was een legendarisch musicus en briljant performer. Zijn indrukwekkende meermaals bekroonde 50-jarige carrière drukte een onuitwisbaar stempel op de hedendaagse muziek over de hele wereld. Charles blijft velen inspireren.


Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.


  • Iturbe, B. (2008). Estilo musical: soul. Padres y Maestros/Journal of Parents and Teachers, (320).

Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.