Psychologische behandelingen voor alcoholisme

In dit artikel geven we je een beschrijving van verschillende effectieve psychologische behandelingen voor alcoholisme. De twee belangrijkste groepen richten zich op onthouding of gecontroleerd drinken en de gekozen behandeling is afhankelijk van het soort patiënt.

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Alicia Escaño Hidalgo.

Laatste update: 27 december, 2022

De meeste psychologische behandelingen voor alcoholisme hebben het cognitieve gedragsmodel als basis. Dit model behandelt dit middel als een krachtig versterkingsmechanisme dat de gewoonte het gebruik voor zelfbehandeling in stand houdt.

Het cognitieve gedragsmodel biedt een alternatieve benadering ten opzichte van het traditionele model, dat ervan uitgaat dat alcoholisme een ziekte is.

Het uiteindelijke doel van deze psychologische behandelingen voor alcoholisme, is het verminderen van de behoefte aan het drinken van alcohol. Tegelijkertijd proberen de behandelingen de interesse voor andere activiteiten te vergroten, waardoor mensen op lange termijn goed kunnen blijven functioneren.

Afhankelijk van de patiënt, de persoonlijke middelen van de patiënt en de familie-omgeving, kan een andere doelstelling zijn om hem of haar te leren hun problematisch alcoholgebruik te stoppen. Deskundigen noemen dit “gecontroleerd drinken.”

Momenteel vinden we onder de psychologische behandelingen voor alcohol twee denkwijzen voor interventie. De ene richt zich op het bereiken van volledige onthouding. De andere is gericht op het drinken van alcohol op een veilige en verantwoorde manier. We zullen deze scholen beide hieronder beschrijven.

Psychologische behandelingen voor alcoholisme die gericht zijn op onthouding

Sociale vaardigheden of zelfcontrole-training

Deskundigen gebruiken dit vooral voor patiënten die niet over voldoende interpersoonlijke en intrapersoonlijke vaardigheden beschikken. Het is ook een goede manier om mensen te helpen die hun emotionele toestand niet onder controle kunnen houden zonder alcohol.

Deskundigen hebben vastgesteld dat drinkers minder alcohol gebruiken in stressvolle sociale situaties als ze een alternatieve strategie hebben om problemen aan te pakken.

Een voorbeeld hiervan is het handboek van Monti et. al (2002). Dit boek biedt sociale strategieën voor zowel de patiënt als voor hun steungroep. Deze stellen de patiënt in staat om de drang om alcohol te drinken te vermijden.

Het aanpakken van de gemeenschap als een van de behandelingen voor alcoholisme

Met deze aanpak wordt geprobeerd de levensstijl die verband houdt met de alcoholconsumptie te veranderen. Dit omvat technieken zoals probleemoplossing, gezinsgedragstherapie, sociale begeleiding en training in het zoeken naar werk. Je kunt deze aanpak ook gebruiken bij gecontroleerd drinken.

Gedragstherapie voor relaties

Dit houdt in dat we verder gaan dan het gebruik van alcohol als een versterkingsmechanisme en onthouding als doel hebben. Het doel van deze therapie is dat een koppel leert om leuke dingen samen te doen. Dit zijn dan bij voorkeur activiteiten waarbij er geen alcohol wordt gedronken.

Aversietherapie

Het doel van deze therapie is om het verlangen naar alcohol te verminderen of volledig te elimineren. Therapeuten die aversietherapie gebruiken, maken gebruik van verschillende prikkels of beelden. Ze gebruiken deze om een negatieve reactie op de kenmerken van alcohol (bijvoorbeeld de kleur of de geur) te conditioneren.

Deskundigen kunnen gebruik maken van verschillende negatieve prikkels. Deze variëren van de klassieke elektrische schok, die Kantarovich in 1929 gebruikte, tot chemische hulpmiddelen of zelfs alleen maar visualisatie.

Een voorbeeld van deze behandeling is de verborgen conditionering, die Cautela in 1970 voorstelde. Acht sessies van deze behandeling zijn meestal voldoende om resultaten te zien.

Het voorkomen van een terugval

De bekendste behandeling met dit doel, is die van Marlatt en Gordon. Ze leggen het grootste deel van de verantwoordelijkheid bij de patiënt, als de enige persoon die verantwoordelijk is voor het veranderen van zijn gedrag. In het verlengde daarvan is de patiënt dus ook verantwoordelijk voor het in stand houden van die verandering als ze die eenmaal hebben bereikt.

Bij het voorkomen van een terugval moet rekening worden gehouden met het feit dat strategieën om met het probleem om te gaan sterker moeten zijn in risicovolle situaties.

Behandelingen voor alcoholisme die gericht zijn op gecontroleerd drinken

Deskundigen kiezen voor deze benadering wanneer de persoon in kwestie niet volledig wil stoppen met drinken omdat hij of zij geen lichamelijke problemen heeft. Het meest representatieve programma van deze groep is dat van Sobell en Sobell.

Het Sobell en Sobell-programma heeft als doel probleemdrinkers weg te leiden van een chronisch drankprobleem. De basis ervan is het aanleren van vaardigheden met betrekking tot zelfbeheersing, want het doel is om slechts een korte interventie te gebruiken.

Tijdens deze interventie moet de persoon veel van de strategieën die de therapeut hem of haar leert in de praktijk brengen. Deze drinkers zijn over het algemeen jonge. hoogopgeleide mensen. Ze hebben vaak een baan en hebben weinig last van ernstige ontwenningssymptomen. De meeste van hen misbruiken alcohol gedurende een periode van vijf tot tien jaar.

Wat betreft sociale en economische middelen verschillen ze niet veel van de rest van de bevolking. Dat betekent dat ze in een goede positie verkeren om belangrijke veranderingen in hun leven door te voeren zonder al te veel obstakels.

Het Sobell en Sobell-programma duurt vier weken en wordt door de deskundige ambulant uitgevoerd. Het werk dat de patiënt in de kliniek doet is niet erg intensief, maar het brengt veel huiswerk met zich mee. Uiteindelijk probeert het de patiënten zelf de verandering te laten maken.

Richtlijnen van het Sobell en Sobell-programma

Dit zijn enkele van de suggesties van dit programma:

• Neem niet meer dan drie eenheden alcohol per dag en drink niet meer dan drie dagen per week. Als je je aan deze regel houdt, zal je tolerantie voor alcohol lager zijn.
• Bovendien mag je nooit meer drinken in risicovolle situaties en mag je niet meer dan één drankje per uur drinken.
• Er moet minstens 20 minuten tijd zitten tussen het moment dat je besluit te gaan drinken en het moment dat je daadwerkelijk alcohol drinkt.

Training in probleemoplossing en het voorkomen van een terugval zijn zeer belangrijk in dit programma. Dit zal de patiënt helpen om situaties in zijn leven die verband houden met alcoholgebruik te leren herkennen. Ze kunnen dan de strategieën gebruiken die ze hebben geleerd om met deze situaties om te gaan.

Conclusie

Voor beide soorten behandelingen voor alcoholisme die we hier bespreken, is het uiteindelijke doel dat de patiënt alternatieve copingstrategieën leert. Deze strategieën moeten dienen om een rem te zetten op de drang om alcohol te drinken.

Dit kan zo eenvoudig zijn als het leren “nee” te zeggen tegen mensen die de persoon tot drinken aanzetten. Een ander voorbeeld is het leren van nieuwe manieren om de problemen waar de alcoholist mee worstelt op te lossen.

Het doel is om je los te maken van de verslaving en een nieuwe weg in te slaan. Het is waar dat het proces vervelend kan zijn. Met focus kun je echter elk probleem dat zich voordoet aan.

Vandaag de dag zijn psychologische therapieën voor alcoholisme uiterst belangrijk, vooral therapieën die zich richten op gecontroleerd drinken. Dat komt omdat er een enorme toename is van het aantal jongeren dat kiest voor alcohol als een manier om met hun problemen en emoties om te gaan.

Een groot doel van deze therapieën en strategieën is om deze jongeren te stoppen voordat ze pathologische drinkers worden. In plaats daarvan is het veel beter voor hen om te leren hun leven zonder alcoholgebruik te leiden.