Pathologische gokkers en cognitieve vervormingen

Vandaag gaan we het hebben over de soorten cognitieve verstoringen waar pathologische gokkers het vaakst in belanden. Ook stellen we enkele behandelingsmogelijkheden voor.

Cognitieve vervormingen zijn cognitieve behandelingen die vaak vooringenomen zijn. Als we het hebben over psychische stoornissen zoals die van pathologische gokkers, dan worden deze bovendien belangrijker. In veel gevallen zijn deze verstoringen namelijk of net ontstaan, of ze behoren toe aan de factoren die eraan bijdragen.

Gokken is een van de meest primitieve activiteiten in de geschiedenis van de mensheid. Er zijn veel beroemde namen in de wereld die geobsedeerd waren door gokken, en je kunt ze makkelijk vinden als je de geschiedenisboeken doorleest. Keizer Claudius, Fjodor Dostojevski en Giacomo Casanova zijn slechts enkele voorbeelden.

Het was echter pas in 1980 dat gokken een grotere relevantie begon te krijgen toen duidelijk werd dat het tot ernstige problemen kan leiden. Toen besloot de DSM-III het op te nemen als een diagnostische categorie.

Diagnose

Als we het hebben over pathologisch gokken, bedoelen we kansspelen. Videogames zouden dus niet in deze categorie vallen, hoewel dit niet betekent dat deze niet verslavend kunnen zijn.

De pathologische gokker waar we volgens de diagnostische handleidingen naar zullen verwijzen, kun je herkennen aan een verlies van controle over het spelen. Een ander herkenningspunt is het aangaan van een afhankelijke relatie. De gokker zal blijven spelen, zelfs als hij zich bewust is van de negatieve gevolgen ervan.

Op dit moment is het pathologisch gokken niet meer geclassificeerd als een stoornis in de impulscontrole, maar staat nu in de categorie van de verslavende stoornissen van DSM-5. Dit komt omdat het veel van de kenmerken van een verslaving heeft.

De vruchteloze pogingen van een gokker om de drang om te spelen te weerstaan, leiden vaak tot de complete achteruitgang van hun persoonlijke, relationele en/of professionele doelen.

De cognitieve vooroordelen van pathologische gokkers

Pathologische gokkers hebben bepaalde irrationele overtuigingen of cognitieve vervormingen in hun geest die hen verslaafd houden aan het spel.

Cognitieve vervormingen zijn vooroordelen die we hanteren bij het verwerken van informatie. Ze zijn niet noodzakelijkerwijs pathologisch, omdat we ze allemaal in meer of mindere mate hebben.

Iemand zou ze echter wel moeten aanpassen als ze te vaak voorkomen en vooruitgang in de weg beginnen te staan. De typische vervormingen van pathologische gokkers zijn onder andere de volgende:

• De illusie van controle. Dit is de overtuiging dat de resultaten van een spel meer afhangen van de activiteit zelf dan van het toeval. De persoon denkt echt dat hij, en hij alleen, het spel en de resultaten kan controleren. Een pathologische gokker kan bijvoorbeeld denken: “Ik heb een onfeilbare methode om te winnen.” Zij geloven echt in deze vooringenomenheid en blijven daarom spelen.
• Fixatie met absolute gebeurtenissen. Een gokker meet zijn succes in het spel door alleen naar zijn verdiensten te kijken, terwijl hij zijn verliezen snel vergeet. Het is gebruikelijk dat een speculant veel meer verliest dan dat hij wint. Die vooringenomenheid is echter een illusie, waardoor ze aan hun verslaving vast blijven zitten.
• Bijgeloof of illusoire correlatie. Dit zijn toevallige associaties tussen een bepaalde gebeurtenis of gedrag en een prijs. De speler begint dus te geloven dat een bepaalde gebeurtenis hun kans om te winnen vergroot. Dit is vergelijkbaar met het dragen van een bedeltje of het uitvoeren van een bepaald ritueel. Het is duidelijk een magische gedachte, omdat een pathologische gokker zijn winst of verlies niet kan controleren. Een voorbeeld van deze cognitieve vervorming zou kunnen zijn: “Als ik mijn dobbelstenen kus voordat ik ze gooi, dan win ik.”
• Machinepersonificatie. Sommige gokkers schrijven menselijke gevoelens toe aan de machines of levenloze objecten waarmee ze spelen. Iemand zou kunnen denken: “De machine bedriegt me. Hij wil me in verwarring brengen, maar het zal niet lukken, omdat ik slimmer ben.”

Hoe kun je pathologische gokkers helpen?

De eerste stap om een cognitieve vervorming te overwinnen is dat een pathologische gokker deze vervorming zelf opmerkt. Cognitieve afwijkingen zijn niet makkelijk op te sporen, omdat ze in de loop van de tijd geprogrammeerd zijn geraakt.

Een manier om ze te detecteren is door een gokker te vragen een soort zelfregistratiedocument te vullen wanneer hij de drang voelt om te spelen. Als je het goed uitlegt en de persoon het op de juiste manier doet, dan wordt hij of zij zich bewust van hun cognitieve vervormingen.

Je kunt hem de meest typische vooroordelen van andere gokkers laten zien en hem vragen met welke hij zich het meest identificeert. Als je dit doet, moet de persoon begrijpen dat dergelijke cognitieve vervormingen grotendeels verantwoordelijk zijn voor hun motivatie om door te gaan met gokken.

Het is belangrijk om ze te vervangen door gedachten op basis van objectiviteit en realiteit als je deze gewoontes wilt verbreken. Dit kan door middel van Socratische ondervraging en begeleide ontdekking.

Hierbij vraagt iemand zich af welk bewijs hij heeft om een bepaalde gedachte in stand te houden. Bijvoorbeeld: “Hoe weet ik zo zeker dat mijn methode onfeilbaar is? Hangt het winnen of verliezen echt van mij af? Wat is het bewijs?”

Conclusie

Na zelf de Socratische ondervraging te hebben toegepast en de misvatting te hebben opgemerkt, zal iemand meer geneigd zijn om zijn manier van denken te veranderen. Hiervoor moet iemand alle gestelde vragen herzien en met een rationeel antwoord komen. Dat wordt vanaf dat moment hun mentale mantra. Enkele voorbeelden zijn:

• “Ik heb geen controle over een machine die willekeurig werkt.”
• “Ik win soms, maar de gegevens geven aan dat ik veel vaker heb verloren, zodat de winsten de verliezen niet compenseren.”

Langzaamaan zal de gokker zich bewust worden van de nutteloosheid van zijn gedrag. Hij zal zich realiseren dat zijn probleem alleen maar nieuwe problemen creëert. Uiteindelijk zou de gokker zijn interesse moeten verliezen en als gevolg daarvan moeten stoppen met gokken.