Oude patronen die ons ervan weerhouden om geluk te vinden
Waarom blijf ik dezelfde oude patronen herhalen? Waarom ontmoet ik altijd dezelfde soort mensen? Misschien maak ik, onbewust, dezelfde fout als iedereen. Misschien blijf ik op zoek gaan naar geluk op de plaats waar ik het juist verloren ben.
Het is niet dat geluk ons ontwijkt. Het is alleen dat het zelden terugkeert naar de plaats van het misdrijf. En in plaats dat we dit eindelijk inzien en ons best doen om onze comfortzone te verlaten, zodat we er in andere omgevingen en situaties naar kunnen zoeken, blijven we altijd dezelfde oude patronen herhalen.
Het is echter normaal dat we onszelf blijven teleurstellen, dat we onszelf in dezelfde soort situaties treffen, denkend dat het gewoon pech is. Maar het is geen pech. Het is blindheid. Een blindheid die het onmogelijk voor ons maakt om naar nieuwe opties te kijken, die ons dwingt om oude patronen te herhalen waarvan we weten dat ze ons geen goed einde beloven. Tenminste, we kennen het einde al van eerder.
Er zijn koppels die uit elkaar gaan en weer samenkomen. Zelfs als beide partijen weten dat het niet werkt. Het is alsof je herhaaldelijk met de kop tegen de muur loopt.
Angst zorgt ervoor dat we vast blijven houden aan onmogelijke, oude patronen
Angst voor verandering. We weten zeker dat je hier weleens van hebt gehoord! We zijn zo bang om onze comfortzone te verlaten, en bovendien hebben we een bijna obsessieve neiging om er een te creëren. Als we het gevoel hebben dat we ons op ons gemak voelen in een situatie, blijven we daar. Alleen al het idee dat dingen ongemakkelijk of teleurstellend kunnen zijn, houdt in dat we bereid zijn van alles te tolereren om te blijven.
Wat geluk betreft, weerhoudt onze comfortzone ons er echter vaak van om welzijn en balans te vinden. Dit komt omdat we oude patronen herhalen en teruggaan naar een plek waar het geluk al is vertrokken, in plaats van het te volgen naar het onbekende.
Dit zorgt ervoor dat we ons niet bewust zijn van het gegeven dat al die plaatsen waar we denken veilig te zijn, geweld, misbruik, een gebrek aan respect en zeer pijnlijke situaties kunnen verbergen die alleen maar pijn veroorzaken. Ze sluiten ons juist af van ons langverwachte geluk. We blijven echter dezelfde fout maken en terugkeren naar dezelfde plaats.
Dezelfde situatie steeds opnieuw herleven is pijnlijk en kan ons het gevoel geven dat we slachtoffer zijn. We nemen onze eigen beslissingen. Daarom kunnen we alles veranderen.
Soms gebeurt dit omdat we gewend raken aan hoe ons leven op dat moment is. Misschien door dingen te tolereren, door geen grenzen te stellen, door ons te laten meeslepen door verwachtingen… Dit alles zorgt ervoor dat we uiteindelijk weer in dezelfde val trappen. Hoe kunnen we hier uit komen? Hoe kunnen we deze oude patronen doorbreken? Door ofwel onze ogen te openen, ofwel door ons dieptepunt te bereiken, waardoor we wel weer op móeten staan.
De neiging om niet los te laten wat ons niet gelukkig maakt
Naast onze comfortzone en onze gewoonten is er nog iets dat ons naar geluk doet zoeken op plaatsen waar we het verloren zijn. Het is het onvermogen om los te laten en onszelf te bevrijden van wat ons zoveel pijn doet. We klampen onszelf er echter onbewust aan vast.
Doen we dit omdat we bang zijn om alleen te zijn? Misschien omdat we gewoon willen settelen. Ben je bang dat het te laat is om te veranderen? Dit soort gedachten zijn ongetwijfeld negatief, ze houden ons tegen, waardoor we niet in staat zijn los te laten wat ons ongelukkig maakt. Wat gebeurt er als we proberen los te laten? Dan worden we overweldigd door angst.
Het lijkt misschien alsof het geneesmiddel erger is dan de ziekte. Maar dat gevoel zal niet lang duren en de resultaten zullen de pijn en moeite ongetwijfeld waard zijn. Als we erin slagen, zullen we namelijk eindelijk die zware last loslaten die we zo lang met ons mee hebben gezeuld.
Het grappige is dat we in onze geest meestal juist op zoek gaan naar de wegen die we al bewandeld hebben, omdat we hun wendingen, bochten en kuilen kennen. Omdat misschien ook aan het begin van deze wegen alles prima was. Misschien waren we wel heel gelukkig. Maar wanneer alles instort, kijken we nostalgisch terug op ons verleden.
“Geluk is loslaten van hoe je denkt dat je leven hoort te zijn en het vieren voor alles wat het is.”
-Mandy Hale-
De grote vraag is: is het het waard? We verspillen de beperkte tijd die we hebben op deze aarde, door de aanwijzingen en pijn te negeren. Als iets niet werkt, moeten we andere alternatieven proberen of op zijn minst nadenken over wanneer we er zeker van kunnen zijn dat iets niet gelukkig zal aflopen. Zijn we eigenlijk op zoek naar geluk, of willen we gewoon de veiligste route nemen?