Onze grootste fout: niet weten wanneer ergens een punt achter te zetten
De grootste fout begaan we niet tijdens het schrijven, maar in ons leven zelf, wanneer we ergens geen punt achter kunnen zetten. Actief een bepaalde periode, fase of relatie beëindigen, blijkt in de praktijk bijzonder lastig. Meestal willen we ‘tot het eind toe’ blijven vechten.
De vergissing: de zin openlaten, in plaats van duidelijk een punt te zetten
Deze hardnekkige oude gewoonte om dingen ‘in het midden’ te laten, geen echte keuze te durven maken, saboteert onze groei. Als we de gordijnen niet opendoen, zal de lichtheid en helderheid van het leven ons ontgaan; als we de deuren gesloten houden, verdrinken we in ons eigen onvermogen om dingen los te laten en stikken we in het stof van ons verleden.
De verbetenheid waarmee we ons vastklampen aan dat wat allang voorbij is, wordt in metaforische zin de verlammende dreiging van een pistool dat voortdurend op ons voorhoofd drukt en ons berooft van een bevredigend emotioneel bestaan.
In zulke gevallen is ontkenning de crux, want een directe weerspiegeling van onze weigering of onmacht om de realiteit van onze negatieve emotionele reactie en ervaring onder ogen te zien.
Als iets ons overduidelijk niet gelukkig maakt of een relatie ons geen goed doet, waarom gaan we er dan toch mee door?
Lang leve het realisme: wie het goede verwacht en verwelkomt, moet eerst loslaten
Loslaten, opgeven, vaarwel zeggen. Dat zijn krachtige termen. En behalve als bekend gezegde, zouden ze integraal deel moeten uitmaken van ons vocabulaire. Juist als we ons in situaties bevinden die niet langer bijdragen aan het bereiken van onze levensdoelen.
Ga niet waar je ongeliefd bent, blijf niet waar je ongewenst bent. Als we dat grootmoedig in acht nemen, zullen we eerder aan onze ware emotionele behoeften tegemoet komen en naar ons hart luisteren, zelfs als we daartoe onze oude, vertrouwde werkelijkheid moeten opofferen.
We houden de deur doorgaans graag op een kier, om stiekem terug te kunnen slippen naar ons oude leven. Schadelijke gedragspatronen moeten echter resoluut en met ferme hand gesmoord worden. Om vooruit te komen in het leven, dien je je hart te beschermen en je gevoelens op de eerste plaats te zetten.
Toegegeven: het is soms verschrikkelijk verdrietig en vervelend om een bepaald hoofdstuk rigoreus af te sluiten, maar als we daar niet toe bereid zijn, komt er ook nooit ruimte vrij voor prachtige mooie nieuwe verhalen om hun intrede te doen. Vergeet niet dat:
Een plek verlaten soms het beste is wat je voor jezelf kunt doen.
Weggaan bij iemand soms het beste is voor allebei.
Een deur achter je dichtdoen soms juist getuigt van liefde voor jezelf.
