Neurogeluk, ook wel de wetenschap van geluk

Neurogeluk, ook wel de wetenschap van geluk. Het lezen van de titel is genoeg om je nieuwsgierigheid aan te wakkeren, net als bij een kind dat een goocheltruc ziet. Plots merken we dat het woord ‘geluk’ niet alleen staat, toegeschreven aan een ongrijpbare emotionele toestand. Nee. Hier is het een staat die verbonden is met het lichaam. ‘Neuro’ is een voorvoegsel dat verwijst naar het zenuwstelsel.

Emoties zijn afhankelijk van de activiteit van de hersenen. Ze zijn essentieel voor het voortbestaan ​​van elk individu. Ze worden echter gekenmerkt door twee aspecten. Een daarvan is dat emoties een subjectieve sensatie produceren. De andere is dat ze meestal gepaard gaan met een externe manifestatie. Op deze manier manifesteert geluk zich intern als gevoel van welzijn en extern door vormen van expressie van dit welzijn te creëren, die meestal positieve feedback genereren.

Geluk en het zenuwstelsel

Meestal, wanneer iemand deze emotie moet definiëren en verklaren, associeert hij het met het rijk van onze emoties. We koppelen het namelijk aan de tevredenheid en ontevredenheid van een verlangen of een vervulde droom. Deze emotie presenteert zich echter op een metafysisch vlak. Het is niet iets dat we kunnen aanraken, in de kast kunnen bewaren en elke ochtend op kunnen zetten. Het is enigszins variabel, oncontroleerbaar, in de meeste gevallen gekoppeld aan een externe ervaring.

Maar we zijn ons er niet van bewust dat deze emotie niet voortkomt uit de ervaring zelf. Het is het subproduct van een chemisch proces in het zenuwstelsel. Het is gebaseerd op het lichaam. Onze lichamen zijn producenten van geluk. Het komt niet zomaar uit het niets, als een goddelijk gevolg. Het is een chemische reactie op onze ervaringen en hun overeenstemming met onze opvatting van de werkelijkheid.

De chemicaliën van geluk

Je vraagt ​​je misschien af ​​wat een chemische reactie is en hoe onze opvatting van de werkelijkheid een hoofdrol speelt in de mate van geluk die we ervaren. Het antwoord op deze twee vragen is eenvoudig. Aan de ene kant hebben we gelukshormonen: endorfine, serotonine, dopamine en oxytocine. Wanneer we naar chemische reacties verwijzen, hebben we het over wanneer deze hormonen werkzaam zijn in het zenuwstelsel. Ze worden geassocieerd met positieve emoties: liefde, plezier, pijn blokkeren, etc.

Aan de andere kant hebben we ons concept van de werkelijkheid. Dit is een psycho-sociale constructie die zich al sinds onze kindertijd aanpast. Het wordt meestal bepaald door onze eerste ervaringen. Een constructie die onze toekomst bepaalt. De manier waarop we naar de werkelijkheid kijken heeft invloed op onze relaties en daarmee ook onze biologische productie van geluk.

Theoretiseren en bouwen aan een langdurig welbehagen

Praten over neurogeluk, of de wetenschap van geluk, betekent theoretiseren over je gevoel van welzijn. Dit betekent dat we echte fundamenten leggen om geluk te begrijpen. En dat we steeds beter in staat zijn om strategieën te creëren die ons in staat stellen om gelukkig te zijn. Volgens de wetenschap van geluk is het mogelijk om een vorm van geluk te bouwen die niet afhankelijk is van de ervaring zelf. Om dit te bereiken, moeten we gewoon de chemie in onze hersenen en onze waarneming van de werkelijkheid transformeren.

Met andere woorden, we kunnen het glas ‘halfvol’ gaan zien in plaats van ‘half leeg’. En deze verandering in onze mentaliteit zal het vermogen van onze hersenen om chemicaliën te produceren die verband houden met ons welzijn, transformeren. De hersenen zullen in staat zijn om een ​​traagheid en een oorsprong te produceren die deze emotionele toestand in de loop der tijd zal behouden.

Neurogeluk – een nieuw concept

Dit nieuwe perspectief op geluk stelt ons in staat om een ​​langdurig gevoel van welzijn te bereiken. Dat wil zeggen, we weten dat het binnen ons bereik ligt. Het is iets dat we in de loop der tijd kunnen verkrijgen en bestendigen. We kunnen het ook transformeren tot een tastbare realiteit.

Dit alles omvat methoden en oefeningen die ons in staat stellen om deze hormonen te genereren, de cerebrale circuits te ontwaken die ontworpen zijn om ons een gevoel van welzijn te geven. De sleutel is om in staat te zijn om die circuits vrijwillig te activeren. Op deze manier kunnen we de producenten van ons eigen geluk zijn.

Is neurogeluk de wetenschap van geluk?

We kunnen deze vraag met een duidelijke ‘ja’ beantwoorden. Er bestaat een essentiële link tussen onze positieve emoties en ons zenuwstelsel. Dat wil zeggen dat we geluk kunnen verklaren en theoretiseren door ons te concentreren op de chemische reacties die plaatsvinden in de hersenen.

Bovendien herdefinieert deze opvatting ook ons geluk. Het vertelt ons namelijk dat onze emoties niet afhankelijk zijn van hoeveel geld we sparen of van het succes dat we behalen. Het wordt veel meer geconditioneerd door een proces op biologisch vlak. Dit is namelijk het vlak dat deze emotie creëert en regelt. Dit proces wordt vervolgens beïnvloed door de manier waarop we de werkelijkheid waarnemen. En tegelijkertijd stelt het ook de manier vast waarop we de werkelijkheid zien. In die zin is geluk een pad dat we kunnen kiezen om te nemen.