Na een afscheid zijn we niet meer hetzelfde
Wanneer we van iets of iemand afscheid moeten nemen, gaat er altijd een klein deel in ons kapot. We zouden kunnen zeggen dat de breuk voortkomt uit onze eigen optimistische manier van denken, onze hoop en onze gevoelens. Vanaf dat moment zal dat deel van ons nooit meer hetzelfde zijn; het zal zichzelf nooit meer opnieuw opbouwen. Het kan zelfs een punt bereiken waarop het een kwelling voor ons wordt.
Daarom weet iedereen die op een bepaald moment in zijn leven afscheid heeft moeten nemen van iets of iemand die belangrijk voor hem was, dat hij na dit afscheid nooit meer hetzelfde zal zijn. Vanaf dat moment zal je altijd een bepaalde nostalgie voelen; een bepaald belastend gewicht.
Afscheid nemen betekent tenslotte dat je moet rouwen. In dit proces komen er momenten voorbij, soms pijnlijke momenten, die ons het gevoel geven dat we vast moeten blijven houden aan het onmogelijke. Dit gevoel kan in ons groeien en ons angstig maken; het verandert dat kleine deel van ons dat kapot is gegaan.
Niets is blijvend; alles verandert
Mensen veranderen en met die verandering verandert ook de manier waarop mensen in relatie staan tot de wereld. Dit gebeurt ondanks het gegeven dat we misschien met heel ons hart zouden willen dat alles hetzelfde blijft. Zelfs wanneer we er klaar voor zijn om een noodzakelijke verandering door te zetten, bieden we nog weerstand, omdat we niet door die pijnlijke fase willen gaan waarin we iets moeten loslaten dat we nodig denken te hebben.
Deze laatste gedachte is belangrijk. Zoals we namelijk al meerdere keren hebben aangegeven, beperkt dit gevoel van noodzaak onze vrijheid. En bovendien maakt het ons een makkelijk doelwit voor giftige relaties.
Tegelijkertijd heeft elke vorm van afscheid een kant van zoet verdriet. Hoewel dit misschien tegenstrijdig lijkt, is het afscheid zoet, omdat we hierdoor in eerste instantie de bitterheid van het moment kunnen proeven. Dit biedt ons vervolgens de mogelijkheid om te genieten van hetgeen daarna komt: emotionele vrijheid.
Soms is afscheid nemen nodig om onszelf weer opnieuw te leren kennen, iets dat uitermate moeilijk is om te doen als we vast blijven houden of onszelf vastbinden aan bepaalde gevoelens, mensen, plaatsen of bezigheden.
Vergeet niet om de wonden van een emotioneel verleden af te sluiten
“Het is altijd belangrijk om te weten wanneer een bepaalde fase in het leven tot zijn einde is gekomen. Als je volhoudend in deze fase wilt blijven, terwijl zijn tijd al voorbij is, dan loop je het geluk en de betekenis die de rest van je leven te bieden heeft mis. Kringen sluiten, deuren gaan dicht, hoofdstukken eindigen – hoe je het ook wilt noemen.
Het belangrijke is dat je in staat bent het af te sluiten en dat je in staat bent om de momenten die tot hun einde zijn gekomen los te laten.
Men kan niet in het heden leven en tegelijkertijd verlangen naar het verleden. We kunnen onszelf niet eens afvragen waarom. Dat wat gebeurd is, is gebeurd en je moet het loslaten, het moet uit de weg worden geruimd. We kunnen niet voor altijd kinderen blijven, ook geen adolescenten, of werken voor een bedrijf dat niet meer bestaat of banden opbouwen met mensen die geen band met ons willen hebben.
Alles gaat voorbij en we moeten het allemaal loslaten!”
-Paulo Coelho-
Wanneer we beginnen aan een nieuwe fase in ons leven, moeten we andere fases afsluiten. Dit betekent dat we de emotionele wonden uit ons verleden moeten genezen. Dit is zowel pijnlijk als ingewikkeld. Het is echter zo dat we allemaal rondlopen met een open wond in de vorm van onze ervaringen uit het verleden, ervaringen die ons gek kunnen maken in het huidige moment en zelfs invloed kunnen hebben op onze toekomst.
Het is normaal om duizelig te worden wanneer je voor de emotionele afgrond staat van een afscheid. Net als wanneer we duizelig worden wanneer we vanaf een grote hoogte naar beneden kijken, wil onze geest ons er ook bij het nemen van afscheid van weerhouden te kijken en de waarheid te zien.
In dit geval is er echter iets vanaf een emotionele rots naar beneden gevallen. Hoewel we het nooit meer terug zullen krijgen, willen we het zien om er zeker van te zijn dat de val het werkelijk gebroken heeft. Met andere woorden: we moeten het zien om het te geloven. We moeten zien dat dat deel van onszelf werkelijk van ons gescheiden is en dus nooit meer deel van ons zal uitmaken. Het was mooi zolang het duurde, maar het is nu een last geworden, een gewicht dat ons ervan weerhield om verder te gaan en vooruitgang te boeken op ons levenspad.
We moeten in ons leven dus afscheid leren nemen en dankbaar zijn. Elk afscheid biedt ons de mogelijkheid om iets te leren dat wellicht van essentieel belang is om de dingen die het leven ons in de toekomst kan brengen aan te kunnen pakken.
Accepteer het en laat alles los dat geen deel meer van je uitmaakt; gun jezelf de mogelijkheid om licht door het leven te gaan. Je zult zien dat geen één woord in het woordenboek dit geweldige en gelukkige gevoel in staat is te omschrijven.