Mercedes Sosa: de stem van Latijns-Amerika
Mercedes Sosa gaf twee concerten waarin ze haar eigen emoties nauwelijks kon bedwingen. De eerste vond plaats in Barcelona, in 1973, tijdens haar eerste concert in Spanje.
Het land werd geregeerd door de dictatuur van Francisco Franco en reclame voor concerten was ten strengste verboden. Maar mensen kwamen massaal meezingen met haar liedjes. ‘La Negra’, zoals ze bekend was, stond uiteindelijk te huilen op het podium.
De tweede van die onvergetelijke concerten vond plaats in februari, tien jaar later. Ze trad opnieuw op in haar geboorteland Argentinië, na een bittere ballingschap te hebben ondergaan.
De Argentijnen zongen ook haar liedjes en Mercedes bekende dat ze niet eens naar het publiek kon kijken. Als ze dat wel had gedaan, had ze haar tranen namelijk niet kunnen bedwingen. Men zegt dat admiraal Carlos Alberto Lacoste na dat concert vroeg: “wie heeft Mercedes Sosa toestemming gegeven om in mijn land te zijn?”
Mercedes Sosa, ‘de stem van Latijns-Amerika’, was een vrouw van bescheiden afkomst die nooit een compromis sloot wanneer ze werd geconfronteerd met beledigende machtigen en die de prijs heeft moeten betalen voor haar principes.
Ze had en was ook vooral een wonderbaarlijke stem die haar zingen een manier maakte om te vertellen hoe het leven in Latijns-Amerika was zodat de hele wereld dit kon horen.
Mercedes Sosa, een bescheiden vrouw
Haar officiële naam was Haydée Mercedes Sosa, hoewel haar ouders hadden afgesproken dat haar naam Marta Mercedes zou zijn. Haar vader registreerde haar en besloot echter op het laatste moment zijn plannen te wijzigen. Desondanks noemde haar hele familie haar Marta.
Ze werd geboren op 9 juli 1935 in San Miguel de Tucumán, Argentinië. Er zijn een aantal curiositeiten rond haar geboortedatum en overlijden.
Mercedes werd geboren op dezelfde dag dat Argentinië zijn onafhankelijkheid viert, wat verrassend genoeg werd ondertekend in haar geboorteplaats. Zo’n 74 jaar later stierf ‘La Negra’ op 4 oktober, de verjaardag van Violetta Para, een vrouw aan wie Mercedes wereldfaam bezorgde.
Sosa was de dochter van een eenvoudige arbeider in een suikerfabriek en een vrouw die de kost verdiende met het wassen van kleding van rijke families. Haar ouders waren loyale peronisten en op 17 oktober 1950 reisden ze naar Buenos Aires om de peronistische loyaliteitsdag te vieren.
Op diezelfde datum was de zanglerares niet op haar school aanwezig. Ze was namelijk gekozen om het volkslied van Argentinië te zingen. Dit was haar eerste openbare optreden.
Het begin van een succesvolle carrière
Sommige van haar klasgenoten overtuigden haar ervan om naar een lokaal radiostation te gaan omdat het op dat moment een zangwedstrijd organiseerde. Mercedes stemde ermee in om het te doen en toen ze klaar was met het zingen van haar inzending, verklaarde de eigenaar van het radiostation dat de wedstrijd voorbij was omdat ze hun winnaar al hadden gevonden.
Sindsdien zong Mercedes regelmatig op de radio. In 1957 trouwde ze met Oscar Matus, een volksmuzikant. Ze verhuisden toen naar Mendoza, een Argentijnse provincie waar zo zo van hield.
Enige tijd later beviel ze van een zoon, Fabián Matus. Samen met haar man en de dichter Armando Tejada Gómez creëerden ze de New Latin American Songbook beweging.
Het huwelijk duurde slechts acht jaar. Haar man verliet haar namelijk voor een andere vrouw. Mercedes verhuisde naar Buenos Aires en in datzelfde jaar vond er een bijna magische gebeurtenis plaats.
Tijdens het Cosquín Folklore Festival, de belangrijkste in zijn soort in Argentinië, nodigde muzikant Jorge Cafrune haar uit om op het podium te zingen, hoewel ze nooit officieel was uitgenodigd. Ze nam de uitnodiging aan en het publiek was meteen in de ban.
De stem van Latijns-Amerika
Vanaf dat moment is het succes van Mercedes Sosa nooit verdwenen. Allereerst veroverde ze haar eigen land, daarna heel Latijns-Amerika en tot slot de hele wereld.
Ze vond een nieuwe partner, ‘Pocho’ Mazzitelli, een zaakwaarnemer voor muzikanten, die haar nooit heeft verlaten. Dat waren gelukkige tijden voor haar en ze aarzelde niet om haar tweede echtgenoot ‘de grote liefde’ van haar leven te noemen.
Na de militaire staatsgreep in Argentinië beleefde ze moeilijke tijden. Aanvankelijk werden haar platen verbannen en werd ze op de zwarte lijst van de dictatuur geplaatst.
In 1978, tijdens een recital in La Plata, werd een van haar optredens onderbroken door het leger. Enkele agenten sloegen haar in het openbaar en arresteerden haar en de rest van het publiek. Na deze gebeurtenis ging ze in ballingschap. Eerst ging ze naar Parijs en later naar Madrid.
Deze ballingschap was een bittere ervaring, vooral omdat het samenviel met de dood van haar tweede echtgenoot. Ze zei dat het haar negen jaar kostte om dat verlies te verwerken. Ondanks haar verlies gaf de verering van het publiek, samen met haar zang, haar de levenslust terug.
Er waren weer nieuwe concerten en er werd zelfs geëxperimenteerd met rockmuziek. Ze stierf op 4 oktober 2009 in een ziekenhuis in Buenos Aires, op 74-jarige leeftijd en ze liet een geweldige carrière en een absoluut onsterfelijke stem achter.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
Braceli, R. E. (2003). Mercedes Sosa: la negra. Sudamericana.
