Dat ik een mentale stoornis heb, betekent niet dat ik een gewelddadig persoon ben
Een mentale stoornis maakt iemand niet per se gewelddadig. Misschien zorgt ons gebrek aan kennis over mentale stoornissen ervoor dat we er bang voor zijn en afstand nemen van de mensen die ons juist nodig hebben. Net als iedereen, kunnen ook deze mensen boos worden, dit hoeft echter niet het gevolg te zijn van hun stoornis, en het hoeft ook niet te betekenen dat deze persoon gewelddadig is.
Ik ben geen gewelddadig persoon, ik voel me gewoon verkeerd begrepen en machteloos.
Helaas denken veel mensen dat er een nauw verband bestaat tussen mentale stoornissen en gewelddadigheid. Zelfs zo nauw, dat de mensen die last hebben van dit soort stoornissen vaak gediscrimineerd en afgewezen worden. Hierdoor is er triest genoeg een enorm stigma ontstaan rondom mentale stoornissen.
De brede reeks mentale stoornissen
Wanneer je denkt aan mentale stoornissen, komen er meestal de meest vreemde stoornissen in je op, zoals psychopathie, schizofrenie en borderline-persoonlijkheidsstoornis.Wat de meesten van ons zich echter niet realiseren is dat er ook een heleboel andere stoornissen bestaan die veel vaker voorkomen, zoals angststoornissen en eetstoornissen.
Wat is er dus aan de hand? Waarom zien we geestelijk zieke mensen automatisch als gewelddadig? Het antwoord op deze vraag kan gevonden worden in de gewelddadige episodes waar je vaak over hoort. Denk bijvoorbeeld eens aan borderline persoonlijkheidsstoornis. In dit geval kan de persoon die er last van heeft gewoon een normaal leven leiden, maar kan hij ook op sommige situaties gewelddadig reageren. Dit gebeurt doorgaans wanneer deze mensen hun symptomen niet onder controle kunnen houden.
Ergens gewelddadig op reageren hoeft echter niet per se te betekenen dat deze mensen over het algemeen gewelddadig zijn. Het is simpelweg een reactie op omstandigheden waar zij zich geen raad mee weten, omdat ze nu eenmaal een probleem hebben. Dit betekent niet dat wij meteen als de dood moeten zijn voor iedereen die last heeft van een mentale stoornis, noch dat iedereen die geestelijk ziek is dit gedrag vertoont.
89% van alle mensen die aan schizofrenie lijden plegen gedurende hun leven geen gewelddadige daden.
Zoals we eerder ook al aangaven, is de wereld van mentale stoornissen ongelooflijk groot, en leiden niet al deze stoornissen tot gewelddadig gedrag. Angststoornissen en depressie zijn mentale stoornissen die ervoor zorgen dat iemand geen normaal leven kan leiden. Zouden we deze mensen dan ook nog moeten bestempelen als gewelddadig en gek? Zouden we bang voor ze moeten zijn? Nee, we zouden op het gebied van mentale stoornissen nooit moeten generaliseren.
Volgens de informatie die gepubliceerd werd in bladen als het Journal of the Spanish Neuropsychological Association en World Psychiatry, raakt slechts tien procent van alle mensen die last hebben van een mentale stoornis betrokken bij een soort criminele daad. Dit is een vrij openbarend gegeven.
Ik ben niet gewelddadig, mentale stoornissen worden gewoon gestigmatiseerd
Wat duidelijk is over mentale stoornissen is dat ze vrij vaak gestigmatiseerd worden, wat echter nog niet duidelijk is, is waarom dit zo is. Alle factoren die we in dit artikel behandeld hebben komen voort uit onze eigen cultuur. Het stigma rondom mentale stoornissen wordt onderbouwd door middel van boeken, geschiedenis en films.
Ook de instellingen waar deze stoornissen behandeld worden, worden traditioneel gezien als plaatsen die ver van de samenleving verwijderd zouden moeten zijn, aangezien de bewoners ervan mogelijk gevaarlijk zouden kunnen zijn. Er werd gedacht (inmiddels gelukkig een stuk minder) dat psychiatrische inrichtingen de verblijfplaatsen waren voor mensen die vanwege hun gebrek aan controle op elk willekeurig moment een hoop schade aan zouden kunnen richten.
De media laat een veel minder vaak voorkomende, maar juist veel negatievere realiteit zien, met name als het gaat om mentale stoornissen. Hierdoor krijgen mensen een bijna duivels idee van deze stoornissen, waardoor er binnen de maatschappij een volledig onterechte angst ontstaat.
Laten we eens kijken naar het voorbeeld van Beth Thomas, een meisje dat toen ze nog klein was flink werd mishandeld door haar vader. Hierdoor kreeg ze zelf last van psychopathie. Het geval van Beth had veel impact op de wereld en was zeer angstaanjagend voor haar ouders en familieleden. Haar probleem werd veroorzaakt door iets waar zij zelf niet voor had gekozen. Vandaag de dag is ze hersteld van haar stoornis en leidt ze een zeer normaal leven.
Mijn mentale stoornis weerhoudt mij er niet van om samen met jou in één samenleving te leven, noch is het een barrière die onze samenwerking tegenwerkt. Jouw vooringenomenheid, daarentegen, is de enige beperking waar we op zijn gestuit.
Het is inderdaad zo dat Beth gewelddadig gedrag vertoonde, maar alleen naar haar eigen familie toe. Het komt maar zelden voor dat dit soort gedrag gericht wordt op de maatschappij in het algemeen. Het zijn juist de mensen met wie dit soort mensen het nauwst verbonden zijn die er het meeste onder lijden. Los van haar aandoening, is Beth gewoon net als jij en ik, en bestaat er dus geen enkele reden om bang voor haar te zijn.
Wanneer je bang bent voor iemand die een mentale stoornis heeft, betekent dit dus eigenlijk alleen dat je zijn stoornis op de verkeerde manier bekijkt. Niet alle stoornissen vertonen ook tekenen van gewelddadigheid, en niet al het geweld is gericht op de samenleving.
Kun je het je voorstellen dat je lijdt aan een mentale stoornis en dat iedereen je hierdoor vermijdt alsof je de pest hebt, ook al ben je helemaal geen gewelddadig persoon? Dit zou de situatie waarschijnlijk alleen maar erger maken. Daarom is het voor zowel jezelf als de mensen die er last van hebben zeer positief om een beter begrip van dit soort stoornissen te krijgen. We zullen namelijk nooit in staat zijn deze mensen te helpen als we ze niet begrijpen.
