Mensen met een handicap verlangen naar inclusie
Mensen met een handicap zijn de grootste ‘minderheid’ in de samenleving. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie heeft ongeveer 15% van de wereldbevolking een beperking die het goede functioneren in hun dagelijks leven belemmert.
Deze brede groep vereist boven alles een verandering van perceptie en een duidelijkere visie over hen, gebaseerd op de realiteit. Ze willen weten hoe ze samen met de rest van de samenleving een meer inclusieve toekomst kunnen hebben, waarin ze ook gewoon meetellen.
Als we het hebben over deze opmerkelijke sector in onze samenleving, is het gebruikelijk om termen als ‘gehandicapt’ of ‘mindervalide’ te horen. Sommige landen gebruiken zelfs de term ‘invalide’ (als ‘ongeldig’). De samenleving moet echter leren dat de woordkeuze hier belangrijk is. Taal zorgt voor zichtbaarheid en bepaalt daarom wat er om ons heen gebeurt.
Om te beginnen zouden ze ons willen vragen, dat we gewoon over hen spreken als mensen met een handicap. Op deze manier vermijden we negatieve connotaties. Deze term is veel beter geschikt omdat we op deze manier over deze groep kunnen praten als mensen wiens functionaliteit wordt beperkt door een specifiek probleem.
Dankzij de nieuwste hulpmiddelen, zoals technische ondersteuning of speciaal ontworpen producten, zijn hun beperkingen echter niet langer zo extensief. De handicap komt soms pas alleen naar voren omdat specifieke locaties niet de nodige aanpassingen en veranderingen hebben aangebracht om ze correct te kunnen accommoderen.
Sommige mensen en plaatsen weten gewoon niet hoe ze op handicaps moeten reageren en zijn niet bereid om te bieden waar alle mensen met een handicap naar verlangen: inclusie.
“De enige handicap in het leven is een slechte houding.”
-Scott Hamilton-
Mensen met een handicap: niet anders, alleen met specifieke behoeften
Elke 3e december wordt gevierd als een speciale dag om aan mensen met een handicap te denken. Dit gebeurt in een poging om de rechten en het welzijn van deze groep te bevorderen.
Het is essentieel dat de samenleving niet alleen voldoende middelen biedt aan elke man, vrouw en kind die zich in een kwetsbare positie bevindt. Dit is een geweldige eerste stap, maar er is nog veel werk te doen op andere gebieden.
We kunnen het feit benadrukken dat mensen met een handicap niet veel publieke zichtbaarheid hebben. In de wereld van cultuur, bedrijfsleven en politiek zijn er niet veel namen die te binnen schieten. We zouden echter graag leiders, filmregisseurs of artiesten zien die een handicap hebben.
Een opmerkelijk voorbeeld is Stephen Hawking, die ondanks het lijden aan ALS (amyotrofe laterale sclerose), in zijn carrière vooruit kon komen en een gerenommeerd figuur in zijn vakgebied kon worden. We moeten deze mensen veel meer in staat stellen om een meer inclusieve en onpartijdige toekomst te creëren waarin we ook geen derdewereldlanden verwaarlozen.
Aan de andere kant wijst het rapport van de WHO op een aantal gebieden waar we moeten nadenken over de huidige situatie van mensen met een handicap. Laten we hier dieper op ingaan.
Feiten over mensen met een handicap
- Meer dan een miljard mensen leven met een handicap. Ze zijn daardoor de grootste ‘minderheid’ in onze samenleving.
- Handicaps hebben een grote impact op de armere mensen.
- De medische zorg die ze krijgen is niet altijd de meest geschikte.
- Deze mensen lopen een groter risico op het ervaren van misbruik, zowel fysiek als psychisch.
- Kinderen met een handicap zijn kwetsbaarder dan kinderen zonder fysieke, intellectuele of ontwikkelingsproblemen.
- Een handicap hebben betekent minder kansen op werk.
- Zoiets fundamenteels als het ontvangen van middelen, revalidatie en sociale en medische ondersteuning verandert het leven van mensen met een handicap volledig.
- Mensen met een handicap hebben moeite met integreren in hun gemeenschap en deel te nemen aan activiteiten.
Hoe een echte en effectieve inclusie van mensen met een handicap te bevorderen
Mensen met een handicap zijn geen gehandicapte mensen. Het zijn mensen met een beperkte functionaliteit op bepaald gebied, die met voldoende hulpmiddelen gewoon kunnen functioneren. Maar hoe kan dit worden bereikt? Wat kan de samenleving doen om hun inclusiviteit te garanderen? Hier volgen enkele belangrijke punten.
Ze hebben steun nodig, niet alleen zorg; respect en geen medelijden
Mensen met een handicap verwachten niet dat je voor hen zorgt (althans niet in alle gevallen), noch verwachten ze dat je hen elke stap in de gaten houdt en altijd te hulp schiet. Wat ze willen en nodig hebben zijn de middelen om zoveel mogelijk voor zichzelf te zorgen. Ze willen autonomie en dezelfde kansen en rechten als iedereen.
Daarom, als de maatschappij zich beperkt tot het zien van alleen de verschillen, dan discrimineert de maatschappij tegen deze groep. Bewustzijn is zeker de eerste stap naar inclusie.
Sociale en politieke steun
Overheden en openbare instanties zouden moeten bemiddelen in de volgende strategieën:
- Ten eerste, het vergemakkelijken van de toegang tot elke dienst of gebouw in de gemeenschap.
- De toegang tot gepast werk voor deze groep vergemakkelijken en elke vorm van discriminatie vermijden.
- Ook het verbeteren van het onderwijs door voldoende middelen en ondersteuning voor kinderen met een handicap.
- Onderzoek aanmoedigen om het leven van mensen met een handicap te verbeteren.
Tot slot, deze grote en belangrijke groep in onze samenleving zou geen dag op onze kalender nodig moeten hebben om aan ze te denken. Naast 3 december zijn er nog 364 andere dagen in een jaar.
Misschien wachten ze op hun eerste baan, of wachten ze op een ondersteuningsleraar in hun klas, en dromen ze ook van een vol en gelukkig leven zoals wij allemaal… Dit zou ons genoeg moeten geven om over na te denken!
