Liefdesverslaving: een ongezonde gehechtheid aan verliefdheid

Mensen die verslaafd zijn aan de liefde zijn niet gelukkig. Ze worden verblind door de aantrekkingskracht en uitbundigheid van de eerste stadia van een relatie. Later komt echter frustratie en desinteresse.

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Valeria Sabater.

Laatste update: 08 november, 2022

Men zegt dat mensen die lijden aan liefdesverslaving van relatie naar relatie springen. Het zijn gepassioneerde figuren, die uitzonderlijke kwaliteiten zien in degenen in wie ze geïnteresseerd zijn. In de regel beëindigen ze de ene relatie niet eens voordat ze een andere beginnen. In feite duren hun relaties meestal niet lang, omdat er altijd wel iemand nieuw is die hun hart kan veroveren.

Sommige mensen voelen zich ongemakkelijk in de buurt van deze personen. Ze hebben de neiging hen te wantrouwen omdat ze meestal een spoor van slachtoffers in hun kielzog achterlaten, die verlaten ex-partners.

Hun genegenheid lijkt op een luchtbel in een glas champagne, ze stijgt op, bedwelmt en verdwijnt na een opmerkelijk korte tijd. Er moet ook rekening worden gehouden met de andere partij in de situatie, de verliefde afgewezen partner.

Hoewel het misschien verrassend lijkt, zijn mensen met een liefdesverslaving niet altijd gelukkig. Leven in een toestand waarin ze voortdurend voor verschillende mensen vallen dwingt hen vaak veel emoties te moeten beheersen. Er zijn ook veel teleurstellingen en situaties waarin ze relaties moeten verbreken om nieuwe te beginnen.

Verder worden ze ook meestal geconfronteerd met onbeantwoorde liefde. Ze zetten namelijk vaak hun zinnen op degenen die nooit op hun belangstelling zullen reageren. Dit zijn zeer complexe situaties.

Liefdesverslaving

Veel mensen lijden aan liefdesverslaving en hun verhalen zijn niet altijd bevredigend of gelukkig, zoals we al eerder vermeldden. In feite zijn ze meestal onderworpen aan een emotionele tredmolen, waarop voortdurend ups en downs zijn. Ze gaan van de emotie van verliefdheid naar passie. Als ze er dan later in slagen een relatie te beginnen, levert de stabiliteit vaak monotonie en zelfs teleurstelling op.

Het komt vaak voor dat deze mensen tijden doormaken waarin een gebrek aan euforie hen tot wanhoop brengt. Ze worden als het ware gekenmerkt door een bijna dwangmatig gedragspatroon van liefde gevolgd door liefdesverdriet. Deze gedragingen kan men verklaren door specifieke triggers. Laten we ze eens bekijken.

De neurochemische verklaring voor liefdesverslaving

Als mensen met liefdesverslaving verliefd worden op iemand, is er nooit sprake van een diepe en oprechte verbinding. Zelden krijgen ze een band (of leren ze zelfs maar kennen) met de persoon met wie ze een band aangaan. Ze zijn eigenlijk alleen maar onderworpen aan de sensatie die het proces van “verliefd worden” opwekt.

Vaak is alleen al het ontdekken van een interessante eigenschap in iemand voldoende voor hen om verlangen, aantrekkingskracht en fascinatie te ervaren.

Een aantrekkelijk gezicht, een groot gevoel voor humor, vriendelijkheid, een bepaalde vaardigheid, een stijl van communiceren, een paar uur gemeenschappelijk… Deze mensen hebben weinig nodig om intens verliefd te worden, soms buitenproportioneel.

Er is een concrete verklaring voor liefdesverslaving vanuit neurochemisch oogpunt. Bij mensen die verliefd zijn, werkt de nucleus accumbens op vrijwel dezelfde manier als bij elke vorm van verslaving. Er is behoefte aan grote hoeveelheden dopamine, serotonine en oxytocine. Dit zijn de neurotransmitters die ontstaan in de eerste fasen van de liefde.

Van deze stoffen is dopamine degene die echt verantwoordelijk is voor deze verslaving, voor de behoefte om de uitbundigheid van de eerste fasen van het verliefd worden te ervaren.

Liefdevolle mensen en hun tekortkomingen

De neurochemische verklaring kan de persoonlijkheden van degenen die verslaafd zijn aan de liefde rechtvaardigen. Er zijn echter ook andere factoren die meespelen als dit gedrag verschijnt.

• Lage eigenwaarde. Sommige mensen voelen zich alleen vervuld als ze een relatie hebben. Iemand aan hun zijde hebben die optreedt als een emotionele verzorger en validator van de eigenwaarde is zowel bevredigend als noodzakelijk voor hen. Als dit ophoudt, kunnen ze daarom de relatie beëindigen en iemand anders vinden die kan bieden wat ze nodig hebben.
• De angst om alleen te zijn betekent dat elke partner volstaat. Opmerkelijk maar waar. Dat komt omdat sommige mensen eenzaamheid niet kunnen bedenken of accepteren. Ze begrijpen het leven zonder partner niet. Door hun angst en smart voelen ze zich aangetrokken tot iedereen die interesse in hen toont. Als gevolg daarvan zijn er mensen die van relatie naar relatie ‘springen’ telkens als iemand enige vorm van aantrekkingskracht voor hen toont. In feite is het enige dat telt dat ze het hoofd van iemand anders op het kussen naast zich hebben.

Tenslotte vertonen mensen die lijden aan liefdesverslaving tekortkomingen die onvermijdelijk leiden tot gevoelens van voortdurende ontevredenheid. Immers, van de uitbundigheid van de liefde overgaan naar liefdesverdriet is niet gemakkelijk. Evenmin is het opeenstapelen van relaties en het recyclen ervan. Ze laten littekens achter en het gevoel van permanente ontevredenheid.

Als je voelt dat je misschien lijdt aan liefdesverslaving, zoek dan hulp. In plaats van van het ene hart naar het andere te springen, moet je leren leven met, zorgen voor en begrip hebben voor het belangrijkste van allemaal: je eigen hart.